Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr

Σημείωση: Η συνέντευξη δόθηκε το 2014

Αξίζει να σημειωθεί ότι σήμερα η Φαίδρα είναι ήδη μία εκ των άριστων μαθητών της σχολής και έχει μπει σε διεθνή ομάδα τιμής για τους βαθμούς της. 

Η Φαίδρα Τζεδάκη είναι αυτό που λέμε μοδίστρα. Το παλαιότατο και νοσταλγικό επάγγελμα της ράφτρας αναστήθηκαν στα δάχτυλά της και στα όνειρά της. Ήρεμη, χαμογελαστή και κυρίως σεμνή σχεδιάζει, κόβει, πατρονάρει, δοκιμάζει, ράβει και αλλάζει την εμφάνιση των πρωταγωνιστών της. Ακούει πολύ τους άλλους, είναι συγκροτημένη, δυνατή, αποφασιστική και στοχεύει ψηλά. Είναι το κορίτσι που έγινε δεκτό από το “Fashion Institute of Technology” του Μανχάταν, τον σπουδαιότερο κολλέγιο μόδας στον κόσμο, για να κάνει προπαρασκευαστικά μαθήματα, ενώ την επόμενη χρονιά όλα δείχνουν πως θα είναι ο χώρος που θα την ολοκληρώσει ως σχεδιάστρια μόδας. Ελάτε να την γνωρίσουμε!

-Πού και πότε γεννήθηκες;

Γεννήθηκα στην Αθήνα το φθινόπωρο του 1996, αλλά μεγάλωσα και ζω στη όμορφη Ρόδο.

-Ποιο ήταν το αγαπημένο σου παιχνίδι;

Παρόλο που η μητέρα μου είχε χτίσει ένα κουκλόσπιτο στην αυλή του σπιτιού μας, το όνειρο κάθε κοριτσιού, τα μόνα άτομα που έπαιζαν ήταν οι φίλοι στα πάρτι που διοργάνωναν οι καλές μου νεράιδες -η μητέρα μου και οι θείες μου. Λάτρευα να ζωγραφίζω από παιδί, για αυτό και ποτέ δεν είχα ιδιαίτερη σχέση με παιχνίδια. Ο μεγάλος χώρος στην τραπεζαρία μας ήταν γεμάτος με υλικά χαρτοκοπτικής. Οι συγγενείς μου ήξεραν ότι για δώρα γενεθλίων θέλω ξυλομπογιές και όχι κούκλες.

-Πώς ήταν η Φαίδρα παιδί;

Η Φαίδρα σαν παιδί ήταν ήσυχη Έκανε τα πρώτα της βήματα στο σπίτι της νονάς της, όπου εκεί περνούσε και τον χρόνο της αφού η μητέρα της δούλευε για να μην της λείπει τίποτα. Λάτρευε να αντιγράφει σε μπλοκ ζωγραφικής εικονογραφημένα βιβλία του Τριβιζά αντί να βγει στο κήπο να παίξει. Για αυτό μάλιστα δεν έμαθε και ποτέ ποδήλατο! Και να προσθέσω ότι η Φαίδρα από μωρό διάλεγε μόνη τα ρούχα που θα βάλει, και βλέποντας τώρα φωτογραφίες μπορώ να πω ότι τα κατάφερνε με μεγάλη επιτυχία.

-Με ποιο ρητό μεγάλωσες;

Δεν μεγάλωσα με κάποιο ρητό, αλλά μεγάλωσα με το πρότυπο της μητέρας μου, και ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έμαθα από εκείνη είναι ότι η ευγένεια και ένα χαμόγελο όλες τις ώρες της ημέρας, είναι δύο χαρακτηριστικά τα οποία δίνουν εσωτερική δύναμη και μπορούν να φέρουν πολλά θετικά στην ζωή ενός ανθρώπου.

-Αδιαπραγμάτευτη αξία σου…

Η οικογένεια μου. Η μητέρα μου, ο πατριός μου αλλά και οι Θείοι και τα ξαδέρφια μου από τους οποίους έχω τεράστια υποστήριξη και εισπράττω πολύ δύναμη σε ό,τι και αν κάνω. Είμαι ευγνώμων που είναι στην ζωή μου και που είμαστε τόσο δεμένοι!

-Ποιο από τα αντικείμενα που σε περιβάλλουν δεν θα ήθελες να αποχωριστείς;

Δεν μπορώ να πω ότι δένομαι ιδιαίτερα με πράγματα γύρω μου. Μπορώ όμως να πω με αυτοπεποίθηση ότι είμαι πολύ δυνατή, και για αυτό δέχομαι προκλήσεις και δεν μένω σε καταστάσεις που με κρατάνε πίσω. Μπορεί να χάνω πράγματα σημαντικά για εμένα και να αφήνω ανθρώπους που αξίζουν πίσω μου, αλλά ξέρω ότι η ηλικία μου, μου επιτρέπει ένα μεγάλο μέλλον και θέλω να ζήσω ό,τι αυτό μου επιφυλάσσει.

-Όταν σκέπτεσαι τον εαυτό σου 20 χρόνια μετά, πως τον βλέπεις;

Δεν είμαι σίγουρη σε τι κατάσταση φαντάζομαι την Φαίδρα στα 38 της, το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να ασχολούμαι με πράγματα που αγαπάω, θέλω να μάθω πράγματα για τον κόσμο, να έχω συνειδητοποιήσει καταστάσεις. Θέλω να ζω σε ένα μέρος όπου πράγματα που λατρεύω γίνονται σε μεγάλη κλίμακα.

-Ολοκληρώνοντας την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ποια ειναι τα σχέδια σπουδών σου;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να σπουδάσω Σχέδιο Μόδας. Ποτέ δεν ήμουν από τα παιδιά που δεν ήταν σίγουρα για το τι θα γίνουν. Από το νήπιο ζωγράφιζα και σχεδίαζα ρούχα! Ίσως ασχοληθώ με Fashion Magazine Editing ή ακόμα και με την τέχνη των tattoo λόγο της αγάπης μου για το σχέδιο αργότερα. Βασικός μου όμως επαγγελματικός προσανατολισμός είναι το σχέδιο μόδας. Μου αρέσει να ζω στα παρασκήνια, νιώθω ότι έχω την ευκαιρία να δημιουργώ τον δικό μου κόσμο εκεί πίσω, να κινώ τα νήματα και να αφήνω τον κόσμο να βλέπει για λίγη ώρα αυτό που έμενα είναι η καθημερινότητα μου.

-Η Ελλάδα ή το εξωτερικό ενδείκνυται για επαγγελματική απορρόφηση στον τομέα που αγαπάς;

Έχω κάνει αίτηση στο “Fashion Institute of Technology” το οποίο βρίσκεται στην καρδιά του Μανχάταν, για το φθινόπωρο του 2015. Η αγάπη μου για την Νέα Υόρκη αυξάνεται κάθε φορά που την επισκέπτομαι. Είχα πάει το περσινό καλοκαίρι για “precollege” μαθήματα στο FIT και ο ένας μήνας που πέρασα εκεί με έκανε να καταλάβω, πόσο αγαπώ αυτό που κάνω. Με έκανε επίσης να συνειδητοποιήσω πόσο όμορφη είναι η χώρα μου κάτι που δεν είχα καταλάβει μέχρι που την αποχωρίστηκα. Προτιμώ όμως να μείνω εξωτερικό. Αν μη τι άλλο, τι ποιο ωραίο από το να έρχεσαι για διακοπές στην Ρόδο κάθε καλοκαίρι;

-Προτιμάς να σχεδιάζεις ανδρικά, γυναικεία ή παιδικά ρούχα;

Προτιμώ να σχεδιάζω για γυναίκες γιατί υπάρχει μια ιδιαίτερη πρόκληση και μεγάλες απαιτήσεις όσον αφορά τις σωστές γραμμές, το οποίο με ελκύει. Η γυναίκα όσον αφορά την εμφάνιση είναι αρκετά αυστηρή με το σωστό ρούχο. Με παιδικά ρούχα πειραματίστηκα λίγο φέτος στην παράσταση “Οι δραπέτες της σκακιέρας” του Ευγένιου Τριβιζά που ανέβασε το Ροδίων Παιδεία, και ενώ μου άρεσε πολύ να συναναστρέφομαι με παιδιά δεν μπορώ να πω ότι ευχαριστιέμαι να σχεδιάζω παιδικά ρούχα όσο γυναικεία.

-Ποιά υφάσματα θέλεις να χρησιμοποιήσεις για να υλοποιήσεις τα πατρόν σου;

Τα πρώτα μου μαθήματα μόδας τα πήρα απο την ντουλάπα της γιαγιάς μου. Για αυτό και λατρεύω την μουσελίνα, την δαντέλα (ειδικά οι κιπούρ δαντέλες ξεπερνάνε τα όρια της κομψότητας κατά την γνώμη μου), το μετάξι και ο ταφτάς.

-Τα χρώματα που αγαπάς.

Σε μία συζήτηση που είχα σαν παιδί με την πάντα κομψή γιαγιά μου και συνονόματη Φαίδρα Τζεδάκη, την είχα ρωτήσει γιατί τα περισσότερα της φορέματα και ταγέρ ήταν μαύρα. Η απάντηση ήταν απλή. “Γιατί το μαύρο τα έχει όλα. Δείχνει κομψότητα, είναι λιτό, δίνει δύναμη και σου επιτρέπει συχνά να φοράς εντυπωσιακά αξεσουάρ και παπούτσια χωρίς να σου δίνει ένα φορτωμένο αποτέλεσμα.” Οπότε θα επιλέξω για απάντηση μου το μαύρο, επειδή είναι δυναμικό χρώμα και το λευκό, γιατί είναι αέρινο και δίνει αρμονία.

-Ποιο ένδυμα ενδείκνυται για μια γυναίκα για όλες τις ώρες;

Κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της έχει στη ντουλάπα της ένα Mini Black Dress. Δεν το λέω εγώ, το λέει η ιέρεια της μόδας Coco Chanel. Ποιος να της φέρει αντίρρηση άλλωστε;

-Ποιο ένδυμα ενδείκνυται για έναν άνδρα για όλες τις ώρες.

Ένα κουστούμι cool wool με ένα σωστά ραμμένο πουκάμισο.

-Έχεις αναλάβει την σχεδίαση και το ράψιμο των ρούχων για την παράσταση – αφιέρωμα στον Γιώργο Γραμματικάκη απο την εκπαιδευτικό Θεάτρου Μυρσίνη Λενούδια για λογαριασμό του “Ροδίων Παιδεία”. Ποια διαδικασία περνάς πριν ξεκινήσεις την σχεδίαση των ενδυμάτων;

Η κυρία Μυρσίνη είναι περισσότερο μητέρα παρά εκπαιδευτικός για εμένα, και το “Ροδίων Παιδεία” με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή που έκανα την μεταγραφή μου εκεί από το Μουσικό Λύκειο ώστε να αναλάβω το ενδυματολογικό κομμάτι του θεατρικού τους ομίλου. Η διαδικασία δεν είναι απλή, αλλά σίγουρα μου είναι ευχάριστη. Πέρασα ώρες με την κυρία Μυρσίνη διαβάζοντας τα βιβλία του Γιώργου Γραμματικάκη ώστε να μπορέσω να πάρω την σωστή εικόνα για το θεατρικό. Το βιβλίο “Η αυτοβιογραφία του φωτός” το λάτρεψα τόσο πολύ που πήγα την επόμενη μέρα και το αγόρασα. Λόγω των όμορφων εικόνων που μου έρχονταν στο μυαλό διαβάζοντας τα βιβλία αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε εκκεντρικά υλικά και έντονους τόνους. Το όραμα που έχει η κυρία Μυρσίνη για το συγκεκριμένο θεατρικό είναι όσο εντυπωσιακό θα είναι και τα κουστούμια του!

-Πέντε στοιχεία που οφείλει να προσέχει μια γυναίκα, όταν επιλέγει ρούχα.

Πρώτον, πρέπει η κάθε γυναίκα να ντύνεται σύμφωνα με την ηλικία της.

Δεύτερον, κάθε γυναίκα οφείλει να φοράει το νούμερο που της κάνει και όχι αυτό που θα ήθελε να της κάνει!

Τρίτον, μια γυναίκα δεν πρέπει να γίνεται θύμα της βιομηχανίας της μόδας. Να προτιμάτε ως βάση της ντουλάπας σας το κλασικό στιλ. Να προτιμάτε το απλό.

Τέταρτον, είναι ωραίο να ντύνεται μια γυναίκα σύμφωνα με την προσωπικότητα της. Της δίνει κύρος. Για αυτό είναι η μόδα άλλωστε, για να δείχνεις ποιος είσαι χωρίς να πρέπει να συστηθείς.

Τέλος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, μία γυναίκα δεν θα πρέπει ποτέ να ντύνεται ώστε να αρέσει σε έναν άνδρα αλλά για να αγαπήσει το είδωλο στον καθρέπτη της.

-Πέντε στοιχεία που οφείλει να προσέχει ένας άνδρας, όταν επιλέγει ρούχα.

Καταρχήν το παπούτσι. Γιατί είναι το πρώτο που θα δει μια γυναίκα μετά από τα μάτια του!

Δεύτερον, δεν είναι τυχαίο που υπάρχουν ράφτες κουστουμιών. Το σωστό κουστούμι πρέπει να είναι ραμμένο πάνω σας κύριοι!

Τρίτον, το ίδιο ισχύει και με τα πουκάμισα!

Τέταρτον, ένας άνδρας δεν πρέπει να φοβάται να επενδύσει στα ρούχα του, καλύτερα λίγα και κομψά παρά πολλά και λάθος ραμμένα.

Πέμπτον, ένας άνδρας δεν πρέπει να φοβάται τα αξεσουάρ. Ένα ωραίο καπέλο η φουλάρι μπορούν να φέρουν ένα πολύ ωραίο και chick αποτέλεσμα.

-Τι θεωρείς απαράδεκτο στην ένδυση και στη υπόδηση.

Θεωρώ πραγματικά απαράδεκτο το ότι οι μεγάλες εταιρίες φτιάχνουν τα ρούχα τους σε sweatshops. Πιο συγκεκριμένα, βάζουν ανθρώπους και κυρίως παιδιά από δευτερογενής χώρες να τους φτιάχνουν τα ρούχα σε εργοστάσια γεμάτα χημικά και σε πλοία για να αποφεύγουν τους φόρους και παρόλο τις άθλιες συνθήκες που ζουν πληρώνονται ελάχιστα! Δεν είμαι περήφανη για αυτό το κομμάτι της μόδας και για αν ποτέ έχω τον δικό μου οίκο θα έχω συνεργάτες με τους τους οποίους θα ράβουμε τα ρούχα που θα σχεδιάζω. Και τι έγινε αν είναι μικρή η ποσότητα που θα καταφέρνουμε να βγάζουμε στην αγορά; Ίσα ίσα πιστεύω ότι θα υπάρχει μοναδικότητα στην τέχνη μου. Έχουμε καταντήσει να βγαίνουμε μια παρέα κοριτσιών και να φοράμε όλες το ίδιο outfit.

-Τι σε ενοχλεί γύρω σου σε κοινωνικό επίπεδο.

Με ενοχλεί το ότι η χώρα μας είναι τόσο τυφλωμένη από την κρίση που δεν μπορεί να δει το ένα πράγμα που θα έπρεπε να ξέρει κάθε άνθρωπος. Ότι ο κόσμος έχει πολλούς καλούς και τίμιους ανθρώπους, αν δεν μπορείς να βρεις έναν, γίνε ένας.

-Τι θα ήθελες να μας πεις και δεν μας το είπες.

Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο, ίσως θα ήθελα να αναφερθώ στο ότι σαν άνθρωπος δεν θέλω να με χαρακτηρίζει μόνο η μόδα αφού ασχολούμαι και με άλλα πράγματα. Για παράδειγμα έχω το δικό μου ιντερνετικο blog εδώ και ένα χρόνο στο οποίο γράφω. Λατρεύω να γράφω! Γράφω στα αγγλικά γιατί πιστεύω ότι είναι ένας τρόπος να συνδέομαι με τον κόσμο. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με το γράψιμο από πολύ μικρή ηλικία κάνοντας δημιουργική γραφή με την κύρια Μυρσίνη Λενούδια και τώρα το blog μου έχει φτάσει να έχει πήγες επισκεψιμότητας από όλο τον κόσμο! Σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται: faidra-tzedakis.blogspot.com

-Το χαρακτηριστικό γνώρισμα της Φαίδρας είναι…

Στην αρχή ήθελα να μιλήσω για τα δυο “μεγάλα” μου χαρακτηριστικά, τα μάτια και… την μύτη μου. Μην γελάτε! Απλά εγώ αυτά νόμιζα ότι με χαρακτηρίζαν, μέχρι που έφτιαξα το blog μου. Έχοντας μέσα από αυτό περισσότερη επαφή με τον κόσμο έχω αρχίσει να καταλαβαίνω ότι το χαρακτηριστικό μου γνώρισμα εκτός από το πρόσωπο μου είναι ο χαρακτήρας, το ντύσιμο μου, και τα πετρόλ μου μαλλιά τα οποία βάφω κατά καιρούς. Είμαι αρκετά ντροπαλή με άτομα που δεν ξέρω οπότε όταν έρχονται διάφοροι και μου λένε “Γεια, εσύ δεν είσαι η κοπέλα με τα πετρόλ/ροζ/δενξερωκιεγωτι μαλλιά που έχεις το blog και πας Αμερική;” δεν μου είναι εύκολο να κρατήσω τον ενθουσιασμό μου, αλλά το παίζω cool. Έτσι, γιατί αυτό που έχω επιλέξει να κάνω θέλει αυτοπεποίθηση.

-Σε ποιο τραγούδι και βιβλίο σε βρίσκουμε;

Σπάνια θα κολλήσω σε ενα κομμάτι. Φοιτώντας στο Μουσικό Σχολειό Ρόδου και παίζοντας από 7 χρονών πιάνο έχω μάθει να ακούω ποιοτική μουσική. Λατρεύω την Ροκ σαν είδος. Κλασική Ροκ, Alternative Ροκ και γενικότερα αν μου αρέσει το συγκρότημα θα ακούσω όλη τη δισκογραφία τους και όχι ένα κομμάτι. Βιβλία εκτός από Ελληνική ποίηση που ξεκίνησα να διαβάζω πέρυσι προσπαθώ να διαβάζω όσο γίνεται αγγλικά γιατί με βοηθάνε να εξασκώ το λεξιλόγιο μου. Αυτό το διάστημα διαβάζω το βιβλίο ψυχολογίας “The Art of Thinking Clearly” του Rolf Dobelli.

-Στο χώρο σου υπάρχει ανταγωνισμός και τρικλοποδιές. Είσαι έτοιμη να τις αντιμετωπίσεις; Έχεις μέχρι στιγμής συναντήσει συμπεριφορές που είναι έξω από την φιλοσοφία και την νοοτροπία σου;

Η φιλοσοφία και η νοοτροπία μου είναι η εξής: Αν θεωρήσουμε ότι ο χώρος που εργαζόμαστε είναι ένα παιχνίδι, η δουλειά που θα χρειαστεί ένα άτομο για να δολοπλοκήσει εναντίον του ανταγωνιστή του, είναι μεγαλύτερη από το να δώσει τον καλύτερο του εαυτό ώστε να τον ξεπεράσει με την αξία του. Έχω φάει ποιο πολλές τρικλοποδιές στον χώρο μου στην Ελλάδα παρά στην Νέα Υόρκη. Δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι “κάλοι” και “κακοί” όπου και αν πάω. Εδώ όμως υπάρχουν άτομα που θα κάνουν ό,τι μπορούν ώστε να λάμψει το όνομα τους. Θα κάνουν ό,τι χρειαστεί, θα κάνουν τα πάντα, εκτός από το να δουλέψουν σκληρά και με πάθος. Στην Νέα Υόρκη από την πρώτη μέρα των μαθημάτων κατάλαβα ένα πράγμα Ήμασταν όλοι ανταγωνιστές. Οποίος είχε τον καλύτερο βαθμό θα είχε και περισσότερες ευκαιρίες να μπει στο πανεπιστήμιο. Κατάλαβα από την πρώτη στιγμή ότι τα επικριτικά βλέμματα ήταν περισσότερα από τις φιλίες που θα έκανα αλλά έτσι ήξερα ότι θα παίξω δικαία Ο καθένας δίνει τον καλύτερο του εαυτό, και αν είσαι αρκετά καλός παίρνεις αυτό που θες. Περιττό να πω ότι ήμουν ένα από τα 3 άτομα που πήραν άριστα μέσα σε όλη την τάξη Όχι επειδή ήμουν η καλύτερη αλλά επειδή “γούσταρα” αυτό που έκανα και δούλεψα και εκτός τάξης ώστε να έχω τα επιθυμητά αποτελέσματα. Αν μπορώ να πω ότι με έχει βοηθήσει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας σε ένα πράγμα είναι ότι έμαθα να’ δουλεύω αν θέλω να πετύχω κάτι.

-Τι αξίζει να κρατήσει κάποιος ανόθευτο;

Το ποτάμι των ονείρων και των αξιών του.

-Σε ποιον νοιώθεις ότι οφείλεις τη εξέλιξη σου;

Δεν είναι μόνο ένα άτομο. Πως θα μπορούσε να είναι άλλωστε? Έχω τόσους πολλούς ανθρώπους που με στηρίζουν! Θα σας μιλήσω για τους πιο αγαπημένους μου:

-Στην γιαγιά μου και στην μοδίστρα και καλύτερη της φίλη, Φαίδρα Τζεδάκη και Βαλεντίνη Βελιδάκη, γιατί αυτές οι δυο κυρίες με ξενάγησαν από παιδί στο τι πάει να πει ποιότητα στο ρούχο

-Στην μητέρα μου, Δανάη Τζεδάκη, επειδή είναι ο άνθρωπος που με μεγάλωσε και εμπνέομαι από την δύναμη της.

-Στον πατριό μου, Μιχάλη Παπακαλοδούκα, γιατί ως καλλιτέχνης είναι ο καλύτερος μου σύμβουλος.

-Στον καθηγητή των Αγγλικών μου, Σάββα Ντάλλια, γιατί είναι ο μόνος καθηγητής που είχα ο οποίος καταλάβαινε τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες, με στήριξε και πίστεψε σε αυτό που θέλω να κάνω, μου εξηγούσε που ήμουν λάθος και με έπειθε να προσπαθήσω περισσότερο όταν ο κόσμος μου έπεφτε λίγο “πολύς”.

-Στη καλύτερη μου φίλη και στο αγόρι μου, γιατί είναι τα δύο άτομα τα οποία συνεχίσαν να μου μιλάνε και άντεξαν το άγχος και τις ανησυχίες μου στηρίζοντας με πάντα! Ακόμα και όταν έπρεπε να μείνουν ξύπνιοι στις 5 η ώρα του προηγούμενου καλοκαιριού για μια κλήση στο skype, αφού η Αμερική και η Ελλάδα είναι η μέρα και η νύχτα Κυριολεκτικά!

 Σχέδιο από το πορτφόλιο της Φαίδρας Τζεδάκη

Προσχέδια απο τα κουστούμια για το φως στην παράσταση αφιέρωμα στον Γ. Γραμματικάκη

 Σχέδιο σε χοντρό χαρτόνι