Γιάννης Σιδέρης

Μια ράθυμη κυβέρνηση, που ήρθε στην εξουσία ανυποψίαστη για όσα την περίμεναν, βιώνει τις τελευταίες ημέρες την ανήσυχη

συνειδητοποίηση ότι καθυστέρησε τραγικά και έχασε ζωτικό χρόνο – και- στο προσφυγικό.

Βέβαια υπάρχει ακόμη μια κανονική ροή των προσφύγων προς τις χώρες της κεντρικής Ευρώπης, αλλά το μέλλον είναι άδηλο, καθώς οι

χώρες, η μία μετά την άλλη, αρχίζουν να κλείνουν. Τελευταία, μόλις την Πέμπτη, η Σλοβενία άρχισε να υψώνει συρματοπλέγματα στα

σύνορά της με την Κροατία, ενώ προηγουμένως, τον Σεπτέμβρη, συρματοπλέγματα είχε υψώσει η Ουγγαρία στα σύνορά της με την

Σλοβενία. Κράτη αρχίζουν σταδιακά να γίνονται περίκλειστα, οπότε αδυνατεί κάποιος να προείπει ποια ωρολογιακή βόμβα απασφαλίζεται

στην επικράτειά μας.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μεταβαίνει Τρίτη και Τετάρτη στη Τουρκία, προκειμένου να προλάβει εξελίξεις που προόρισται να

εισάγουν στη χώρα μας σε ένα δυσεπίλυτο κοινωνικό και εθνικό πρόβλημα: Τον εγκλωβισμό τεράστιου αριθμού προσφύγων και

μεταναστών στην περίπτωση που τα σύνορα αρχίσουν να γίνονται φραγμοί.(σ.σ. το παρόν κείμενο γράφτηκε το Σάββατο, λίγο πριν το

μακελειό στο Παρίσι, αλλά δεν χρειάστηκε να προστεθεί τίποτε, πέραν αυτής της επεξηγηματικής παρένθεσης)

Η κυβέρνηση εγκλωβισμένη και η ίδια στην κινηματική λογική του προεκλογικού ΣΥΡΙΖΑ, στην ειλικρινή καλή του διάθεση απέναντι στους

κατατρεγμένους της Μέσης Ανατολής και του Τρίτου Κόσμου, δεν κατανόησε τα γεωπολιτικά παιχνίδια που παίζονταν εις βάρος μας, επειδή

είμαστε οι φτωχοί ζήτουλες – και άρα βολικοί – εταίροι .

Έχασε χρόνο γιατί δεν κατανόησε ότι έπρεπε από την αρχή να είχε σημάνει συναγερμό, να προστρέξει και να διαπραγματευτεί επιθετικά

εναντίον της Τουρκίας, η οποία με διπλωματικό κυνισμό, μετέτρεπε τους πρόσφυγες σε εργαλείο της εξωτερικής της πολιτικής, προκειμένου

να πιέσει την Ευρώπη: Αφενός για να προσπορισθεί χρήματα , αφετέρου, και κυρίως, να εκβιάσει την ταχύρυθμη προώθηση των ενταξιακών

της διαπραγματεύσεων, ανοίγοντας κεφάλαια τα οποία παρέμεναν κλειστά, εξαιτίας της πολιτικής της στο κυπριακό και στον τομέα των

ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Έχασε χρόνο και άφησε, εν τη απουσία της, να δημιουργηθεί το διαπραγματευτικό πλαίσιο μεταξύ Τουρκίας και Γερμανίας, και τώρα τρέχει

να γεφυρώσει εκ των υστέρων, τα αγεφύρωτα.

Το άδικο είναι ότι η Ελλάδα, έστω και αργά, διατύπωσε κάποια λογικά αιτήματα σε σχέση με το προσφυγικό : Εγκατάσταση προσφύγων στις

χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατ´ αναλογίαν πληθυσμού, επανεισδοχή στην Τουρκία όσων δεν δικαιούνται άσυλο, ευρωπαϊκή προοπτική

της Τουρκίας υπό προϋποθέσεις, και φυσικά δημιουργία hot spots στο τουρκικό έδαφος .

Ο κ. Τσίπρας θα ήθελε, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του liberal.gr, να συνέλθει μία τριμερής για το μεταναστευτικό, όπου θα

συμμετείχαν η Μέρκελ, ο Ερντογάν και ο ίδιος. Επικοινωνιακής υφής η στόχευση, θα του πρόσθετε ηγεμονικό κύρος σε πανευρωπαϊκό, και

όχι μόνο, επίπεδο. Είναι ωστόσο αμφίβολη η πιθανότητα μιας τέτοιας τριμερούς, γατί οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δεν είναι διατεθειμένοι να

αναγνωρίσουν και να επικυρώσουν τόσο πανηγυρικά και απροκάλυπτα, τον ηγεμονικό ρόλο της Γερμανίας στην Ευρώπη. Έχουν λαούς

στους οποίους απολογούνται.

Το πρόβλημα είναι ότι η Γερμανία έχει τα δικά της σχέδια, ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπερτ, δήλωσε ότι η Ελλάδα

και η Ιταλία, πρώτα θα πρέπει να κάνουν τα hot spots στο έδαφός τους, και μετά θα εξετασθεί το σχετικό αίτημα της Ελλάδας για

δημιουργία hot spots στην Τουρκία!. Η κα Μέρκελ κάνει λόγο για μια win-win κατάσταση, παρουσιάζεται ως ο ευαίσθητος οικοδεσπότης

προσφύγων, αλλά το προσφυγικό ως συνολικό πρόβλημα της ΕΕ δεν το έχει αντιμετωπίσει. Αντιθέτως αυτό διολισθαίνει – η κ. Μέρκελ το

διολισθαίνει- στις πλάτες της καθημαγμένης Ελλάδας.

Το πρωθυπουργικό περιβάλλον άργησε να τα κατανοήσει όλα αυτά, αφού είναι εμφανές το έλλειμμα επαγγελματισμού. Ο ίδιος ο

πρωθυπουργός σε μια ζέουσα περίοδο, απ΄ όσο ξέρουμε, δεν έχει σύμβουλο επί εξωτερικής πολιτικής – διαθέτει βέβαια ένα διπλωματικό

σύμβουλο ο οποίος ενδεχομένως να είναι ικανός, είναι όμως υπηρεσιακός υπάλληλος, στερείται δηλαδή της πολιτικής οντότητας, ώστε να

παρέμβει στο ΥΠΕΞ και να κατευθύνει την εξωτερική πολιτική.

Την Παρασκευή ο κ. Τσίπρας επισκέφθηκε το ΥΠΕΞ για να συσκεφθεί με τον υπουργό και υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείο ώστε

«να αξιοποιήσουμε το μομέντουμ, για να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό για τη χώρα», όπως δήλωσε.

Ελπίζουμε το μομέντουμ να μην παρήλθε οριστικά! Όταν η κυβέρνηση είχε χρόνο για να σχεδιάσει μια εθνική στρατηγική στο προσφυγικό,

δεν παρενέβη καν σε καμία από τις συζητήσεις που διεξάγονταν στην Ευρώπη, με την κα Χριστοδουλοπούλου να εφησυχάζει αφού οι

πρόσφυγες απλώς λιάζονταν, και τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά να είναι απολύτως αμέτοχος στην ανάγκη εθνικού σχεδιασμού. Η

μοναδική του δήλωση ήταν ομοούσια εκείνης του συγκυβερνήτη Πάνου Καμμένου, ότι αν δεν στηριχθεί η Ελλάδα , θα γεμίσει Τζιχαντιστές

η Ευρώπη, πράγμα που φυσικά άφησε έκπληκτες και οργισμένες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, γι αυτό και απεσύρθη.

Ανεξαρτήτως των συνομιλιών στην Τουρκία με Ερντογάν και Νταβούτογλου, ο κ. Τσίπρας οφείλει να αξιοποιήσει τον χρόνο μέχρι την

Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου, όπου θα ληφθούν οι τελικές θεσμικές αποφάσεις , για να διορθώσει τις ευρωπαϊκές επιλογές – κάτι

καθόλου εύκολο αλλά όχι και αδύνατο.

Αυτό σημαίνει ότι αν η Ε.Ε. και η Γερμανία θέλουν την Ελλάδα φύλακα των ευρωπαϊκών συνόρων, οφείλουν να λάβουν υπόψη και τις

ευαισθησίες και τις ανησυχίες της. Αν αυτό δεν συμβεί, η Αθήνα οφείλει να θυμίσει ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται με ομοφωνία… Με απλά

λόγια, αν η Ε.Ε. συνεχίσει να αδιαφορεί για τις ελληνικές θέσεις, μπορούν κάλλιστα …να μην υπάρξουν αποφάσεις…

Πάντως η ευθύνη για το αν θα γίνουν δεκτές οι ελληνικές θέσεις ή όχι, θεωρούμε ότι ανήκει στην κυβέρνηση ολοκληρωτικά και

αποκλειστικά!

* Το εκάστοτε άρθρο απηχεί στις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr