Η Μαρία Κοζάκου είναι δημοσιογράφος και New Media Expert

Είναι ένα τσούρμο. Ποτισμένο στην ιδεοληψία. Πεπεισμένοι ότι έχουν αδικηθεί και όλοι τους χρωστάνε. Και, με την πρώτη ευκαιρία ήθελαν να εκδικηθούν. Και τώρα νομίζουν οτι έχουν αυτή την ευκαιρία. Και κάνουν αυτό ακριβώς που πάντα τους έβαζε στην άκρη, όταν τα πράγματα έκριναν νοήμονες άνθρωποι και επαγγελματίες: βυθίζονται στην αμετροέπειά τους.

Και θα εκτεθούν. Τώρα βλέπεις δεν υπάρχουν νοήμονες και γνώστες για να τους βάλουν φρένο. Ή να τους ”βάλουν στη άκρη” όπως έκαναν οι προηγούμενες. Τώρα υπάρχουν διορισμένοι -από γκεμπελίσκους της κακιάς ώρας- διευθυντές χωρίς δόντια, αποσυρθέντες που διψούν για το come back αλλά δεν έχουν ανάστημα να υψώσουν, προγούλια ντυμένα με φράκο, υπερήλικες ιδέες, αμετροεπή τρολάκια/παρουσιαστές, τοποτηρητές προπαγάνδας, ανθηρές τούμπες παραγωγών με την εταιρία της συγγενούς, επαναστάτες που βρίζουν το ίδιο το άκρο τους (το αριστερό), πεινασμένοι παραγιοί που θέλουν κι άλλο κι άλλο… από εκείνους που σαν τα σκυλιά γλύφουν το χέρι που τους δίνει. Και τους τρέχουν τα σάλια για το άλλο χέρι.

Είναι ενα τσούρμο. Εκδικητικό, μέτριο, που κουβαλάει μια εγκατάλειψη από τα παιδικά του χρόνια. Είναι ενας μικρός στρατός που έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που προκαλούν εμετό. Που κάνουν τους άξιους να τρέχουν μακριά. Ο καθένας τους ξεχωριστά ειναι η φωτογραφία στιγμής της αναξιοκρατίας. Είναι ο θανάσιμος συνδυασμός του ”κάτι ξέρω, άρα τα ξέρω ολα” με το ”θα σε εξαφανίσω γιατί δεν μπορώ να γίνω σαν εσένα”. Είναι τραγικό να σε εγκαταλείπει η μάνα σου, δε λέω. Είναι τρομερό να αυτοκτονεί ο πατέρας σου, δε λέω. Είναι συγκλονιστικό να είσαι ό,τι είσαι χάρη στο “κόμμα”. Το πιο συγκλονιστικό είναι να μετατρέπεις το τραύμα σου σε κανιβαλισμό.

Είναι ένα τσούρμο θνησιγενές. Γερνάει και δεν ανανεώνεται. Δεν θέλει. Φοβάται το(ν) νεότερο. Δεν τον αντέχει. Φοβάται τη γυναίκα μέσα του. Και δίπλα του. Αποτελειώνει τον αδύναμο. Εκμηδενίζει τον διαφορετικό. Διαβάλλει. ”Αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία” βλέπεις. Είναι εκεί χωρίς να το αξίζει. Γιατί δεν προσπάθησε. Γιατί εκεί ηταν η μάνα του ή ο πατέρας του ή και οι δυο.

Είναι ενα τσούρμο που με περιέχει και σε περιέχει. Είναι ένα πλήθος ανθρωποφάγων με βουλιμία στη σάρκα. Είναι ένας προς έναν τα ”διότι” της κρίσης. Αυτοί είναι.

Ιδανικά ανάξιοι.

Είμαι μία. Και τρέχω μακριά.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr