Αλέξανδρος Μπέμπης  

…από μια υποκειμενική κριτική,

που αναδεικνύει την αέναη διαπάλη και συμπόρευση φωτός και σκότους και που αποδεικνύει ότι οι κοινωνοί του σκότους δεν αποκλείεται να είναι κάτοχοι ακαδημα’ι’κών περγαμηνών.

Είναι του γιατρού και λογοτέχνη Δ.Π.ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ και περιλαμβάνεται στο εξάτομο έργο ΑΠΑΝΤΑ ΚΑΒΑΦΗ των εκδόσεων ΦΥΤΡΑΚΗ

ΚΑΒΑΦΙΣΜΟΣ

Ο Καβάφης είναι μεγάλος ποιητής, διεθνής. Το λέει όχι μοναχά ο κ.Κατράρος, ο κ.Ιερώνυμος και ο κ.Τίμος Μαλάνος, αλλά κι’ ο Άγγλος λόγιος κ.Ε.Μ.Φόρστερ που δογματίζει πως

”ο Καβάφης είναι τόσο δυνατός και τόσο μεγάλος, ένας από τους ήρωες στην πνευματική κίνηση, όχι όμως από τους εξτρεμιστές κι’ απαγγέλλεται με ίσην ευκολία
Ελληνικά, Αγγλικά ή Γαλλικά”.

Αν και το στενό μου κεφάλι δεν μπορεί ναν τη νιώση αυτή την ”ευκολία”, σας παραθέτω ένα ποίημα του κ.Καβάφη, από τα καλύτερά του, ίσως μπορέσετε και τη νιώσετε εσείς την εν λόγω ”ευκολία” του κ. Φόρστερ.

Το ποίημα που επιγράφεται ”η θάλασσα του πρωϊού” (ή του κ.Πρωίου γιατί ο τίτλος είναι γραμμένος με κεφαλαία ατόνιστα γράμματα) είναι το ακόλουθο:

Εδώ ας σταθώ. Κι’ ας δω κ’ εγώ τη φύση λίγο.
Θάλασσα του πρωϊού κι’ ανέφελου ουρανού
λαμπρά, μαβιά και κίτρινη όχθη όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.
Εδώ ας σταθώ. Κι’ ας γελαστώ πως βλέπω αυτά
(τα ειδ’ αλήθεια μιά στιγμή σαν πρωτοστάθηκα)
κι’ όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.

Αν αυτό λέγεται ποίηση, τότε αναγκάζομαι να κάμω τη δήλωση όπως ο ήρωας του Μολιέρου, πως όσα ποιήματα έχω διαβάσει ίσαμε τώρα
(κ’ έχω διαβάσει εκατομμύρια στίχους Θεέ μου!)

ήταν όλα πρόζες και εγώ ο ηλίθιος τά’παιρνα για ποιήματα. Κ’ έτσι θά’ναι αφού τους στίχους του κ.Καβάφη τους έπαιρνα πάντοτε για κακογραμμένες πρόζες
και μου στάθηκε αδύνατο να παραδεχθώ ποτέ πως είναι ποιήματα.

Ο Καβαφισμός έχει κ’ εδώ στην πόλη μας μερικούς οπαδούς του. Δε μου κάμνει εντύπωση αυτό, αφού τόσες επιδημίες μας έρχονται κατευθείαν από την Αίγυπτο.

Αυτά μας λέει λοιπόν ο κ.Δ.Π.ΤΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ που σε μια υποκειμενική κριτική του για έναν ποιητή δίνει χαρακτηριστικά λιβελογραφήματος, καταλήγοντας και σε ένα κατάπτυστο συμπέρασμα, όντας Δρ Ιατρικής και λογοτέχνης.

Πόσα θαυμαστικά να βάλω που αυτή την αριστουργηματική κατάθεση ψυχής του Καβάφη, δεν τη θεώρησε ποίημα.

Τιμήθηκε με τον διορισμό του ως γραμματέας στη Σχολή Καλών Τεχνών και το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών.

Η διαχρονική εθνική μας παθογένεια. Να ξεχωρίζει τα παιδιά της σε παιδιά και αποπαίδια.