* Η Ματίνα Ράπτη-Μιλήλη είναι αναγνώστρια της Πόρτας. 

Το χιόνι. Το χιόνι είναι ένα πράγμα που πολύ το αγαπώ. Το αγαπώ για πολλούς λόγους. Ένας από αυτούς είναι γιατί είναι άσπρο κι εγώ αγαπώ όλα τα άσπρα πράγματα, τους γλάρους, τα νυφικά, τα σκυλάκια(όταν είναι άσπρα), τη ζάχαρη, τους κουραμπιέδες και κάτι άλλα που τώρα δεν θυμάμαι και επίσης η έκθεση ήταν απροειδοποίητη. Α! Μόνο την άσπρη σοκολάτα δεν αγαπώ γιατί η σοκολάτα είναι σοκολατί και άσπρο σοκολατί ΔΕΝ υπάρχει! Έλεος!
Επίσης το χιόνι μου αρέσει γιατί όταν πέφτει την άλλη μέρα δεν έχουμε σχολείο. Επειδή οι γονείς μας και οι δάσκαλοί μας και το υπουργείο παιδείας που πολύ νοιάζονται για μας δεν μας αφήνουν να πάμε για μάθημα για να μην γλιστρήσουμε και σπάσουμε κανένα πόδι …αν και εμείς συναντιόμαστε στο προαύλιο για να παίξουμε χιονοπόλεμο μέχρι να γίνουμε μπλαβί και να κοκαλώσουν τα τσουλούφια μας ! Τότε μας αφήνουν, παράξενο!

Το χιόνι είναι καλό γιατί σκοτώνει τα μικρόβια, λέει η μαμά. Τα νεκρά μικρόβια πάνω στο λευκό χιόνι εμένα με τρομάζουν, ευτυχώς όμως που δεν έχω δει ποτέ μου, αλλά επειδή το λέει η μαμά το πιστεύω…

Ο μπαμπάς πάλι δεν το αγαπάει και πολύ-το χιόνι- γιατί του καεί τις λεμονιές του. Καμιά λεμονιά όμως δεν είχα δει εγώ ποτέ μου καμμένη, κάρβουνο σαν τα πεύκα όταν κάηκε το βουνό απέναντι που μετά το γέμισαν βίλες και πισίνες για να έχουν μπόλικο νερό και να μην κινδυνεύουν πια τα πεύκα από την φωτιά. Ευτυχώς το γκαζόν δεν καίγεται!

Πάντως τους μεγάλους δεν τους καταλαβαίνω και πολύ.

Νομίζω πως αυτό με τα μικρόβια που λέει η μαμά μου φαίνεται καλύτερο και κέρδισε πάλι ( η μαμά).

Ένα άλλο καλό που κάνει το χιόνι είναι πως σκεπάζει τα σκουπίδια και τις λακκούβες! Αυτό είναι πολύ ωραίο γιατί όλα μοιάζουν όμορφα και ίσια και νόστιμα! Οι δρόμοι τρίζουν από καθαριότητα και από το αλάτι που πετάνε οι μηχανισμοί..Αυτούς του μηχανισμούς εγώ πάλι δεν έχω δει ποτέ, μάλλον θα είναι αόρατοι, αλλά αφού το είπε η τηλεόραση ότι υπάρχουν θα το πιστέψω.

Όμως μετά που λιώνει-το χιόνι- κάνει λάσπες και τότε η μαμά το βρίζει μαζί με τον μπαμπά και γω το λυπάμαι το καημένο έτσι λασπωμένο που τώρα όλοι το φτύνουν και το κατηγορούν ενώ πριν όλοι το θαύμαζαν και το έβγαζαν φωτογραφίες.

Βέβαια κάποτε που το αυτοκίνητο μας είχε γλιστρίσει στους πάγους του βουνού Παρνασός και κοντέψαμε να το χάσουμε στο γκρεμό μαζί με όλους εμάς μέσα και τα παιδιά του κουμπάρου, τρόμαξα πολύ και συμφώνησα για πρώτη φορά με τον μπαμπά πως το χιόνι είναι επικίνδυνο και θέλει αλυσίδες. Έτσι είναι. Το χιόνι μερικές φορές είναι για δέσιμο !

Όταν το χιόνι γίνεται πολύ και φράζει τις πόρτες όλοι θέλουν να βγουν έξω! Και όταν γίνει πάγος όλοι θέλουν να τρέξουν για δουλειά και πέφτουν και σπάζονται και από το ΚΑΤ δίνουν συνεντεύξεις και λένε το πόσο γλιστράει ο πάγος και να προσέχει ο κόσμος να μην τρέχει γιατί ο πάγος γλιστράει και φταίει πάλι ο μηχανισμός του κράτους που είναι αόρατος. Επίσης αν δεν ήτανε το χιόνι δεν θα δούλευαν τα σουπερμάρκετ και δεν θα τελείωναν τα χαρτιά υγείας και τα γάλατα και τα μακαρόνια από τα ράφια. Και έτσι κινείται η αγορά, λέει ο κουμπάρος μας ο Θανάσης.

Αν δεν είχαμε χιόνι δεν θα βλέπαμε και άσπρη μέρα. Λέει επίσης ο κουμπάρος και η κουμπάρα του λέει να την πάει να μάθει σκι και ο κουμπάρος τότε της λέει πως ό,τι θυμάται χαίρεται και «είχατε πίστες και στο χωριό σας;» και να μάθει πρώτα να του σιδερώνει σωστά τα πουκάμισά του που πάει στο υπουργείο σαν τον λέτσο και μετά η κουμπάρα του λέει κάτι λόγια που δεν θυμάμαι αλλά είναι πάντα ίδια και ο κουμπάρος τα λέει γκρίνια και μετά του φωνάζει να βάλει το κασκόλ του να μην της κρυώσει και βγαίνουμε όλοι μαζί αγαπημένοι να φτιάξουμε χιονάνθρωπο στον κήπο τους που είναι σε κείνο το βουνό που του είχαν καεί όλα τα δέντρα ! Μεγάλη ατυχία λέω εγώ αλλά ο μπαμπάς το λέει μεγάλη μπιπ και κλείνει πονηρά το μάτι όταν το λέει αυτό κρυφά στη μαμά μου όταν ο κουμπάρος δεν ακούει γιατί μας ψήνει στο μπάρμπεκιου σπαλομπριζόλες και επίσης ο μπαμπάς λέει πως αν δεν ήταν ο πεθερός του κουμπάρου, το αρχιλαμόγιο τώρα ούτε αντίσκηνο δεν θα είχαν χτίσει στα καμμένα!

Μπερδεμένα πράγματα αλλά εμένα δεν με ένοιαζαν αυτά γιατί το σπίτι των κουμπάρων είχε ωραίο γκαζόν, στρωμένο με χιόνι κι αν δεν ήταν ο πεθερός του κουμπάρου μας δεν θα μπορούσαμε εμείς τα παιδιά να παίξουμε χιονοπόλεμο σε τόσο μεγάλο και ωραίο κήπο!!!
Αγαπώ όμως πολύ και το χιόνι που πέφτει στον δικό μας τον κήπο, αλλά και τα άλλα χιόνια των άλλων κήπων, των διπλανών, γιατί όταν τελειώνει το δικό μας χιόνι μπορώ να δανειστώ χιόνι από τους άλλους κήπους για να παίζω. Αν και κανονικά δεν θα έπρεπε να το αγαπώ γιατί μία φορά είχα φάει στο δεξί μου μάτι-το καλό, γιατί το άλλο είχε 1,25 βαθμούς μυωπία- μία χιονόμπαλα που είχε μέσα ένα πετραδάκι και πονούσα μία εβδομάδα! Αλλά δεν έφταιγε το χιόνι, έφταιγε ο Γιαννάκης που μένει απέναντι και ξέρει καλό σημάδι και θύμωσε που του είχα πάρει χιόνι από την δική του αυλή κι εγώ τότε του έφαγα το καρότο που είχε βάλει για μύτη στον δικό του χιονάνθρωπο και κόλλησα κι όλο το κεφάλι ανάποδα για να μάθει.

Όταν έρχεται το χιόνι εγώ είμαι γενικά πολύ χαρούμενη γιατί το χιόνι είναι όμορφο όπως πέφτει σε νιφάδες και αν και κάνει πολύ κρύο –αλλιώς δεν γίνεται νιφάδες αλλά χαλάζι και είναι σαν να βρέχει βαριά παγάκια- αλλά ειδικά εγώ δεν κρυώνω γιατί η καρδιά μου είναι ζεστή από την αγάπη μου -για το χιόνι- και γιατί…η μαμά μου μου φοράει 2 πουλόβερ( το ένα με κουκούλα), 5 φανελάκια(τα δυο φλις, τα άλλα ό,τι έχουμε σιδερωμένο), 3,4 μέτρα κασκόλ ριγωτό χειροποίητο( με τις χοντρές τις βελόνες), μπουφάν παπλωματέξ, γκέτες και σκούφο με αυτάκια και φούντα( αν και την φούντα δεν την καταλαβαίνει η γιαγιά και την λέει…χαραμισμένο μαλλί!) και φυσικά διπλά γάντια !
Όλοι οι άνθρωποι γενικά κάνουν χαρά με το χιόνι όταν πέφτει αλλά μετά βρίζουν το κράτος, την πεθερά τους και τον μηχανισμό -του κράτους – και γκρινιάζουν γιατί δεν τους πήγε, λέει, αρκετό αλάτι! Και δεν το καταλαβαίνω ούτε αυτό γιατί εμείς σπίτι έχουμε 2 ΚΑΛΑΣ, ένα κανονικό κι ένα πράσινο και τί να το κάνουμε τόσο αλάτι;;!! Ο μπαμπάς έχει και λίγη πίεση…

Δεν παραπονιούνται όμως και όλοι γιατί είναι και κάποιοι άνθρωποι που τους λένε «κυβέρνηση» και αυτοί δεν έχουν κανένα παράπονο αλλά η μαμά λέει «τι ανάγκη έχουν αυτοί που δεν πληρώνουν ούτε πετρέλαιο και τους πάνε και τους φέρνουν και άντε να μην ανοίξω το στόμα μου με τους άχρηστους που μας κυβερνάνε και τρέχουν στα ξένα βουνά για σκι ενώ ο κόσμος υποφέρει» και ο μπαμπάς κουνάει το κεφάλι του και φτιάχνει ένα τσάι του βουνού και μιλάει για τους καημένους ανθρώπους που δεν έχουν ούτε ένα τσάι ζεστό να πιούν και να ζεσταθούν και να ζεστάνουν τις οικογένειές τους. Και στεναχωριέμαι πολύ κι εγώ και θυμώνω αλλά σκέφτομαι ποιος να φταίει για όλο αυτό άραγε; Το χιόνι;

Αυτά ήθελα να σας πω για το όμορφο χιόνι και επίσης ήθελα να ζητήσω συγνώμη από την δασκάλα μου γιατί της έχω πάρει όλο το χιόνι από το δικό της αυτοκίνητο για να φτιάξω έναν χιονάνθρωπο στο αυτοκίνητο του κυρίου της έκτης, που μάλλον το είχε σε γκαράζ και δεν είχε χιόνι πάνω το καημένο και πολύ το λυπήθηκα!

Αλλά σκέφτηκα να τον καλοπιάσω γιατί μπορεί να τον έχουμε του χρόνου ( που είναι πολύ καλός και όμορφος σαν τον Παπαμιχαήλ στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες) και θα τον έχουμε του χρόνου (μακάρι!) Δηλαδή μάλλον θα τον έχουμε, εκτός κι αν φύγει με μετάθεση για να είναι κοντά στο σπίτι του, να μην τρώει τον μισθό του στις βενζίνες, γιατί είχε βάλει και μέσον τον βουλευτή της περιφέρειας του «άντε να δούμε τι θα γίνει και με κείνον τον κοιμισμένο που πάω και τον ψηφίζω τόσα χρόνια», τον είχα ακούσει να λέει στον διευθυντή του σχολείου μας σε ένα διάλειμμα που ήμουν εντελώς τυχαία κρυμμένη πίσω από το παγκάκι τους.

Ω! πόσο αγαπώ το χιόνι !

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr