Γιώργος Αρκουλής

Σχετικά με τον Σάκη

Πολύς κουρνιαχτός σηκώθηκε τις τελευταίες ημέρες για την απόφαση του Δήμου Νέας Σμύρνης να προτιμήσει τον γνωστό καλλιτέχνη Σάκη Ρουβά και να του δώσει την ευκαιρία να τραγουδήσει τα τέσσερα άσματα από το “Αξιον Εστί” του Μίκη Θεοδωράκη. Με αφορμή, όπως είναι γνωστό, τον εορτασμό της εν λόγω περιοχής για τα 90χρονα του συνθέτη. Στην ουσία, επρόκειτο για θύελλα αντιδράσεων, είτε θετικές είτε αρνητικές, που ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί να προκύψουν στον βαθμό που προέκυψαν.

Κατ’ αρχήν, ο κάθε επιλογέας που διοργανώνει καλλιτεχνική εκδήλωση, έχει όλο το δικαίωμα στις επιλογές. Οπότε, η αντίδραση για συγκεκριμένες κινήσεις μοιάζουν με προληπτική (μπρ…) λογοκρισία. Ο Ρουβάς έχει κάθε δικαίωμα να ακουμπήσει το μεγαλειώδες ορατόριο του Θεοδωράκη, που δοξάστηκε από τον Μπιθικώτση, την Φαραντούρη, τον Μητσιά και άλλους σπουδαίους της τέχνης τους. Το αν το αποτέλεσμα θα τον δικαιώσει ή θα τον κάψει είναι άλλη υπόθεση. Άλλωστε, καθένας μας –αν είναι ενήλικος- έχει δικαίωμα να τολμά και αν δεν του βγει να αυτομαστιγώνεται…

Από την άλλη, νομίζω πως ο 90χρονος Θεοδωράκης –με όλο τον σεβασμό- το παρατράβηξε με… διάγγελμά του για το θέμα στα ΜΜΕ, λες και επρόκειτο για ζήτημα που απασχολεί “άπασα την ελληνική επικράτεια”. Ηταν πολύ βαρύ να χαρακτηρίσει λογοκριτές αυτούς οι οποίοι σχολίασαν αρνητικά τον Σάκη, υποστηρίζοντας μάλιστα πως “προτιμώ μια μέτρια παράσταση από το να απαγορεύσεις σε κάποιον να προσπαθήσει”.

Από κοντά και η διάσημη, άλλοτε χαϊδεμένη τραγουδίστρια του Χατζιδάκι κυρία Νάνα Μούσχουρη, η οποία με επιστολή της (!) τάσσεται στο πλευρό του Ρουβά, λες και της το ζήτησε κάποιος. Κατά την γνώμη μου, οι παρεμβάσεις της κυρίας Μούσχουρη έχουν από καιρό σταματήσει να θεωρούνται σοβαρές, λόγω της συχνής σκληρής κριτικής της σε βάρος της χειμαζόμενης Ελλάδας για τις σχέσεις της με τους Ευρωπαίους τοκογλύφους. Άλλωστε, θα ήταν η τελευταία (ή προ-τελευταία…) που θα είχε δικαίωμα επέμβασης στα ελληνικά καλλιτεχνικά πράγματα, δεδομένης της πενηντάχρονης απουσίας της από την χώρα της. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να γνωρίζει καλύτερα όλων τις δυνατότητες και τις φωνητικές αρετές ενός καλλιτέχνη, ο οποίος διέπρεψε σε διαγωνισμό τραγουδιού της “Γιουροβίζιον”, συνοδεύοντας το τραγούδι του με επιτυχημένα πηδήματα γυμνασμένου τσιρκολάνου.

Ειλικρινά αδιαφορώ για το αν θα τραγουδήσει “Αξιον Εστί” ο Ρουβάς στην Πλατεία της Νέας Σμύρνης. Μακάρι να τα πει καλά το παλικάρι – μου είναι και συμπαθής. Όμως, είμαι έτοιμος να ξιφουλκήσω με όποιον καταφεύγει σε ανεπίκαιρα επιχειρήματα προσπαθώντας να υποστηρίξει τον Sakis.

Για παράδειγμα: διάβασα σχόλιο συναδέλφου στο “τουϊτερ” με το εξής περιεχόμενο: «Όταν στείλαμε τον Ζαγοράκη στην Ευρωβουλή ουδείς ενοχλήθηκε. Τώρα με τον Ρουβά γιατί γίνεται χαμός;».

Τα συμπεράσματα δικά σας. Απλά να θυμίσω πως ο “Ζ” υπήρξε ο ήρωας αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας του 2004, είναι χρήσιμος για την χώρα του, την οποία –ειρήσθω εν παρόδω- υπηρέτησε χωρίς κρυφτούλι και υπεκφυγές…Εν αντιθέσει με τον περιπετειώδη τρόπο με τον οποίο στρατεύτηκε ο υποψήφιος για “Γκράμμι” εκτελεστής του “Αξιον Εστί”.