Τζίνα Δαβιλά

Εσύ περιμένεις το editorial του 2016. Το πρώτο κείμενο που θα κάνει ποδαρικό στην Πόρτα μας. Κοίτα λοιπόν τι σου’χω.

Στις 18 Δεκεμβρίου 2015 έζησα μια θαυμάσια εμπειρία: ήμουν προσκεκλημένη της Ομάδας Λογοτεχνίας και Κινηματογράφου του Βενετόκλειου

Γυμνασίου Ρόδου. Ο καθηγητής τους Γρηγόρης Τσιόγκας τους πρότεινε και διάβασαν τον «Ψύλλο» του Δημήτρη Σπύρου, έναν ατίθασο δωδεκάχρονο

νεαρό που ζει σε κάποιο άγριας ομορφιάς χωριό της Ολυμπίας την δεκαετία του ’60 και που εκδίδει την εφημεριδούλα του που φέρει το παρατσούκλι του :

«Ο Ψύλλος» . Το βιβλίο έγινε ταινία, πολυβραβεύτηκε σε παγκόσμιο επίπεδο, όποιος θέλει μπορεί να την παρακολουθήσει εδώ . Ένα από τα πρόσωπα που

έπαιξαν μικρό, αλλά καθοριστικό ρόλο στην υπόθεση, ήταν μια δημοσιογράφος . Κάπως έτσι, βρέθηκα στην φιλόξενη συντροφιά των νεαρών αναγνωστών

του Βενετόκλειου Σχολείου και στη διάθεση των ερωτήσεών τους.

«Τι πιστεύετε ότι σκέπτονται οι άλλοι για σας ως δημοσιογράφο;».

«Ότι είμαι αξιόπιστη και μπορούν να με εμπιστευτούν».

«Σας γνωρίζουν στην Ελλάδα;»

«Θα μπορούσαν να με μάθουν όλοι, αν αποκάλυπτα προσωπικά στοιχεία των συνεντευξιαζόμενών μου και που είναι ”βόμβα”. Αλλά δεν με

ενδιαφέρει να γίνω πρώτο όνομα πατώντας επί πτωμάτων. Αξία μου είναι να κερδίσω την εμπιστοσύνη των ανθρώπων. Όποιος μιλά μαζί μου, γνωρίζει ότι

θα βγει προς στον κόσμο αυτό που επιθυμεί ο ίδιος να βγει, όχι όλη η off the record κουβέντα μας. Αυτή είναι η απαράβατη, κόκκινη γραμμή μου. Η

Αξιοπιστία».

Συμπέρασμα πρώτο: το 2016 θα είναι πραγματικά καλύτερο από το σκληρό 2015, αν απλώς διπλασιαστούν οι εμπνευσμένοι δάσκαλοι του 2015. Οι

διακόσιοι γίνουν τετρακόσιοι. Σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Δεν θα αλλάξει τίποτα, αν εκλείψουν οι δάσκαλοι με όραμα, πάθος, αξίες,

δημιουργικότητα, αγάπη και υπευθυνότητα για το ρόλο τους.

Συμπέρασμα δεύτερο: Εμπιστοσύνη και Αξιοπιστία. Το κλειδί για όλες τις πόρτες. Σχέσεις προσωπικές, επαγγελματικές, ερωτικές, φιλικές, κοινωνικές,πολιτικές.

Αξιοπιστία και Εμπιστοσύνη στον σύντροφό μου, στο παιδί μου, στον τετράποδο συγκάτοικό μου (η μόνη περίπτωση ζωής που δεν θα με προδώσει), στον φίλο μου, στον συνεργάτη μου, στον γιατρό μου, στον λογιστή μου, στον έμπορο που θα μου πουλήσει παπούτσια και ρούχα, τρόφιμα, βιβλία, θα κάνει σέρβις στο αυτοκίνητό μου, θα μου προτείνει την διασκέδαση ή την ψυχαγωγία μου, θα μιλήσει αντί εμού στον πολιτικό βίο.

Εμπιστοσύνη στον πρώτο πολίτη του Δήμου μου, στον πρώτο πολίτη της περιφέρειάς μου, στον βουλευτή της περιοχής μου, στους υπουργούς μου και στον πρωθυπουργό μου.

Έχεις; Έχω; Έχουμε;

Στο βαθμό που εσύ κι εγώ μπορούμε, καλό είναι να τις υιοθετήσουμε. Μαζί. Όλοι. Η ζωή είναι συλλογικό σπορ.

Στο βαθμό που οι άλλοι, σπουδαίοι και μεγάλοι και υπόλογοι της χώρας μπορούν, επιβάλλεται να τις υιοθετήσουν ως στάση ζωής.

Η αρχή κάθε νέας χρονιάς είναι ένας στόχος.

Κάτι σαν δώρο.

Πίσω απ’όλα τα δώρα κρύβεται πάντα μια καρδιά.

Κοίτα να την προσέξεις, όπως της αξίζει.

Υγεία, Αφθονία στα καλά και Καλοτυχία και για το 2016.

Να μου’στε όλοι καλά!

Υγ 1ο: μην μου ξεχάσεις να ακούσεις το “Αφρό”… το’χω έννοια!

Υγ 2ο: επίτρεψέ μου ειδική αναφορά σε όλους όσοι στήριξαν και φέτος την συλλογική μας δουλειά εδώ στο iPorta.gr

Αντώνης Καμπουράκης – Rodos Palace & Mediterranean Hotel 

Γιώργος Ποντικάκης –“Pane di Capo”

Τάσος Γιασιράνης – “Napolitana Giasiranis”

Κυριάκος Κυριακούλης – “Ροδίων Παιδεία”

Μαρία Ζούντα –Amor-Amor 

Μίλτος Σταματίδης –Ζαχαροπλαστείο “Μίλτος”

Νίκος Κατσικάκης – Quattro

Κέλλυ Ιωαννίδου – Εκδόσεις Καλλέντης

Έλλη Παρασκευά – Σχολή Χορού “Έλλη Παρασκευά”

Γιώργος Τζάνος –Tzanos Karate Academy TKA