Ήρθε, ξεπέζεψε στην οδό Αρακύνθου, στα πόδια του λόφου Φιλοπάππου, έχοντας απέναντί του την Ακρόπολη για ν’ανταλλάσσει την καλημέρα του και έφυγε στα 39 του.

Σπάνιο παιδί, ευθύς χαρακτήρας, χαμηλών τόνων ο Δημήτρης.

Ένα πράγμα ήξερε και έκανε με θρησκευτική ευλάβεια: τη μουσική του.

Δεν εντάχτηκε ο Δημήτρης σε κόμματα, ούτε καν σκέφτηκε τις ταμπέλες και το ”φαίνεσθαι”.

Το πιάνο του, η κιθάρα του, τα εργαλεία εν ολίγοις της μουσικής του,και αυτός. Περνώντας κάτι Μαρτιάτικα απογεύματα έξω από το σπίτι του ή κιθάρα θά’κουγα να κλαίει ή το πιάνο να σπάει τη σιωπή της οδού Αρακύνθου.

Με διάλεξε για φίλο του ο Δημήτρης και μείναμε μαζί πάνω από εννέα χρόνια.

Όταν έμαθε για την αρρώστια του, με μια περίσσια λεβεντιά και με μια έκφραση εικονοστασίου κάπου ξεχασμένο σβηστό, μου είπε:”δεν φοβάμαι το θάνατο, τον κοιτάζω κατάματα, δεν τον μετρώ…”.

Αγέρωχος πάνω στη μοτοσυκλέτα του, αυτό το λυγερόκορμο παιδί, γινόταν αέρας Απριλιάτικος.

Μέσα από το το κάτασπρο μακρυμάνικο πουκάμισό του,μοσχοβολούσαν μόνο μουσικές.

Τα πάθη του τρία: η κόρη του η Υακίνθη, η Ζάκυνθος και η Κύπρος. Έτσι δικαιολογείται και η επιθυμία του…’‘όταν φύγω, τη στάχτη μου να τη μοιράσετε στη Ζάκυνθο και στην Κύπρο…”.

Και έτσι έγινε.

Μεγάλες μουσικές σπουδές ο Δημήτρης Λάγιος σε Ζάκυνθο, Αμερική και Αθήνα. Λίγοι όμως οι φίλοι του, λίγα και τα έργα του στο βραχύ της ζωής του διάστημα.

Έργα κλασικά, λαϊκά, μαντολινάτα, καντάδες και εκκλησιαστικοί ύμνοι. Σταθεροί του συνεργάτες ο Γιώργος Νταλάρας, η Σωτηρία Μπέλλου, η Ελένη Βιτάλη.

Δεν έγινε ευρέως γνωστός ο Δημήτρης Λάγιος όσο πατούσε τούτη τη γη. Αργότερα -ο θανών δεδικαίωται, πράγμα που δεν θα τό’θελε ποτέ-τα πρωτόλειά του, τα έργα του γνωστά, άγνωστα και ημιτελή, άρχισαν να γεμίζουν τις αίθουσες, τα μέγαρα και τα στάδια.

Ο άνθρωπος με τα ψυχικά θεμέλια που δεν πρόλαβε ν’απογειωθεί. Ο λίγος χρόνος δημιουργίας του και οι θάλασσες όπου σκορπίστηκε με ευλάβεια, δεν του στερούν την αθανασία.

Αχ, μωρέ Δημήτρη…

Τα μετρημένα έργα του:

”Ο ήλιος ο ηλιάτορας”
”Αη λαός”
”Εδώ που γεννηθήκαμε”
”Ίνα τι”
”Ρωγμές”
”Ερωτική πρόβα στο θάνατο”

Στη ζωή: από 7/4/1952 έως 9/4/1991

Ακούστε το ‘Μωβ’ στο δεύτερο βίντεο που ακολουθεί και παρακολουθήστε την συνέντευξή του στην Μαλβίνα Κάραλη στο πρώτο.