Θεώρησα ότι δεν χρειαζόταν λεζάντα στις φωτογραφίες,διότι είναι δημοσιευμένες πολλές φορές
και αναγνωρίσιμες.

Η πρώτη είναι η φωτογραφία ”σήμα κατατεθέν” του ροκ φεστιβάλ του Γούντστοκ το 1969.
Τότε που η νεολαία πίστευε ότι η ειρήνη,η αγάπη,ο έρωτας,η αδελφοσύνη αργά η γρήγορα θα επικρατήσουν στη Γη.

Σαράντα έξι χρόνια μετά,
το δράμα των προσφύγων μας δείχνει ότι θα χρειαστεί να περιμένουμε κι’ άλλο.
Το ίδιο και η ελπίδα.
Ας μη την απογοητεύσουμε.
Αντισταθείτε σε όσα θέλουν να μας την στερήσουν.
Αλέξανδρος Μπέμπης.

Μπράβο Αλέξανδρε….εξαιρετικός

Πωλ Ελυάρ

“Στ’ όνομα του τέλειου ψηλού μετώπου
Στ’ όνομα των ματιών που κοιτάζω
Και του στόματος που φιλώ
Για σήμερα και για πάντα.

Στ’ όνομα της θαμμένης ελπίδας
Στ’ όνομα των δακρύων μέσα στη νύχτα
Στ’ όνομα των φυτών που φέρνουν γέλιο
Στ’ όνομα του γέλιου που φέρνει φόβο.

Στ’ όνομα του γέλιου κάτω στο δρόμο
Της γλύκας που δένει τα χέρια μας
Στ’ όνομα της οπώρας σαν σκεπάζει το λουλούδι
Σε μια όμορφη γη και καρπερή.

Στ’ όνομα των ανθρώπων που σαπίζουνε στη φυλακή
Στ’ όνομα τιυν εξορισμένων γυναικών.
Στ’ όνομα όλων των συντρόφων μας
Που μαρτύρησαν και σφαγιάστηκαν
Για να μη δεχτούν τον ίσκιο.

Πρέπει να στραγγίξουμε την ορμή
Και να σηκώσουμε το ξίφος
Για να φυλάξουμε την ιερή εικόνα
Των αθώων που κυνηγήθηκαν παντού
Και που παντού θα θριαμβεύσουν.