Κωστής Α. Μακρής

Δεν πενθώ για τον Δημήτρη Ν. Μαρωνίτη.

Συνεχίζω να τον διαβάζω με χαρά.

Μερικοί θα μιλήσουν για «απώλεια», για «δυσαναπλήρωτο κενό» και για το ότι η Ελλάδα είναι «φτωχότερη» μετά τον θάνατο του Δημήτρη Μαρωνίτη.

Δεν θα συμφωνήσω…

Η Ελλάδα είναι πλουσιότερη αφού ο Δημήτρης Μαρωνίτης έζησε 87 χρόνια μέσα στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα είναι πλουσιότερη με το έργο που αφήνει ο Δημήτρης Μαρωνίτης.

Η Ελλάδα γίνεται πλουσιότερη κάθε φορά που εμφανίζεται ένας Δημήτρης Μαρωνίτης.

Αντί λοιπόν να πενθώ, ξαναδιαβάζω ή ξανα-ανακαλύπτω κάτι από το έργο του Δημήτρη Ν. Μαρωνίτη.

Και διαλέγω ένα απόσπασμα από σχόλιά του στην Οδύσσεια.

Από ένα μικρό βιβλιαράκι που το έχω σε πολύ προσιτή θέση στη βιβλιοθήκη μου.

Όχι επειδή είναι ό,τι καλύτερο δικό του έχω διαβάσει αλλά επειδή με βοήθησε να αγαπήσω ακόμα περισσότερο τα Ομηρικά έπη και ακόμα με βοηθάει να ανιχνεύω με πιο οξυμένα εργαλεία το «ες αεί νεωτερικό» που κρύβουν.

«Σ’ αυτό το σύστημα αφηγήσεων και αφηγητών προέχουν οι διηγήσεις του Οδυσσέα και ο Οδυσσέας ως αφηγητής. Η διηγηματική μάλιστα δεξιοτεχνία του ήρωα παραβάλλεται μέσα στο έπος με την τέχνη του αοιδού-ποιητή. Τούτο μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι ο Οδυσσέας-αφηγητής λειτουργεί και ως άλλοθι ή ως είδωλο του ποιητή της Οδύσσειας, ο οποίος σύμφωνα και με τις τυπικές συμβάσεις του έπους δεν δικαιούται αυτοπρόσωπη προβολή. Χρησιμοποιεί λοιπόν αυτόν τον πλάγιο τρόπο για να υποβάλει τις δικές του αφηγηματικές αρετές. Από την άποψη αυτή η Οδύσσεια μπορεί να θεωρηθεί και το πρώτο έργο ποιητικής τέχνης και θεωρίας, κάτι εντελώς νεωτερικό και απροσδόκητο για την εποχή της σύνθεσής της.»

Απόσπασμα από τα εισαγωγικά ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙΑ.

Από το βιβλίο ΟΔΥΣΣΕΩΣ ΣΧΕΔΊΑ, Η πέμπτη ραψωδία της Οδύσσειας, Μετάφραση-σχόλια: Δ. Ν. Μαρωνίτης, Εκδόσεις στιγμή, Αθήνα 1988

Περισσότερα για τον Δημήτρη Μαρωνίτη.

Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The articleexpresses the views of the author

iPorta.gr