•Είναι πολύ μπερδεμένο. Αφάνταστα μπερδεμένο. Νοητικά όμως σε θεωρητικό επίπεδο, σε επίπεδο οραματικό μόνο, αφάνταστα απλό. Μπορούν να συμβιωσουν Άραβες Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοι; Εβραίοι και μουσουλμάνοι; Όχι αλλά και γιατί όχι στη τελική ανάλυση; Τι άλλη επιλογή έχουν άραγε ανεξάρτητα από το ναζιστικό έγκλημα της Χαμάς, μακροπρόθεσμα;

•Ένα από τα ταξίδια μου ήταν στο Ισραήλ στις αρχές του 1990. Μετά το υποτιθέμενο τέλος της πρώτης ιντιφάντα. Ο πετροπόλεμος ,οπως τον έλεγαν. Είχε λήξει αλλά δεν είχε λήξει. Παλαιστίνιοι έφηβοι έριχναν πέτρες στους Ισραηλινούς. Όταν το έχεις δει καταλαβαίνεις πολύ καλύτερα. Απίστευτο μισος.

•Στην Ιερουσαλήμ εντός του τείχους της παλιάς πόλης όλα εκείνες τις μέρες έμοιαζαν ειρηνικά. Ο Ισραηλινός ξεναγός ήθελε μετά πάθους τουρισμό.Το ψωμι του ήταν. «Ορίστε δέστε.Στο κόσμο νομίζουν ότι κάθε μέρα σκοτωνόμαστε.Δεν είναι έτσι μια χαρά συνυπάρχουμε.».Ήταν το λειτουργικό ψεμμα το οποίο έκρυβε μια ελπίδα.Πολύ καλό για να είναι αλήθεια.

•Η αυρα ηταν έντονα ισραηλινή εβραϊκή παρά την «συνύπαρξη» , εκτός των μουσουλμάνων πάσης χριστιανικής δοξασιας. Η αισθηση πως περπατάς σε ένα τόπο που κουβαλά την ιστορία και τις απαρχές αυτού του πολύπαθου λαού. Το τείχος των δακρύων με το προσκύνημα και τα ευχετικα χαρτάκια στις σχισμές , το μουσείο του Ολοκαυτωματος , που σου σήκωνε τις τρίχες της κεφαλής, βουνά τα παιδικά παπούτσια από τα δολοφονημένα παιδάκια, η Κνεσετ, οι άνθρωποι κυρίως που ήταν «σαν κι εμας», της διπλανης μας πορτας, όσο κι αν αυτή η σκέψη φαίνεται διαιρετικη. Δεν είναι.

Ο άνθρωπος δεν είναι ον που σκέπτεται και αισθάνεται με αλγόριθμους.

•Παρά δίπλα η Ανατολική Ιερουσαλήμ. Πόλη μέσα στη πόλη. Άλλη ατμόσφαιρα. Μουσουλμανική, αραβότροπη. Εξωτική και ξένη. Ναργιλέδες, μαντίλες, υφάσματα, χαλιά. Το τεμενος Αλ Ακσα δεσπόζει με το χρυσίζοντα τρούλο στη παλιά πόλη. Τρίτος τη τάξει σε ιερότητα για τους μουσουλμανους μετά τη Μεκκα και τη Μεδίνα. Όμως..όμως.Εκεί είναι η βάση του Ναού του Σολομώντος μου λέγαν. Άντε βγάλε άκρη. Στο Ορος των Ελαιων πλήθη παραληρούν για την ανάληψη του Ιησού. Πιο κάτω άλλα πλήθη για την ανάληψη του Μωαμεθ. Συνωστισμός αναλήψεων σκεπτόμουνα επισκεπτόμενος τους τόπους. Βγάλε άκρη. Πως να μοιραστεί αυτή η πόλη;Αδύνατο.

•Όμως ελάχιστα έξω από την τότε « ειρηνική» Ιερουσαλήμ η ατμοσφαιρα μύριζε μπαρούτι. Σε ένα χωριό μικρά παιδιά μας πέταξαν πέτρες. Δεν πτοηθήκαμε. Εποχή με πολύ χαμηλή, νιάτα γαρ,την αισθηση κινδύνου. Κατεβήκαμε τους πιάσαμε κουβέντα μπήκαμε και ήπιαμε τσάι σε ένα τρισαθλιο παλαιστινιακό καφενείο που μας λέγαν για την Ιντιφάντα. Σε 20 χρόνια τα παιδιά θα είναι οι άνδρες σκεπτόμουνα. Περασαν 30 από τότε. Με το μισος στις φλέβες τους. Ποιος το σκεπτόταν τότε.

•Περνάγαμε ισραηλινά φυλάκια ελέγχου. Ο οδηγός έλεγε «σουσάμι άνοιξε» και περνούσαμε. Βηθλεεμ,Ιεριχώ ονόματα βιβλικα, ιερά Εβραϊκά ονόματα. Ιστορικοί και ιεροί τόποι. Οι πόλεις αραβικές. Τρισάθλιες.Φτωχές.Η διαφορά στο βιοτικό επίπεδο χαώδης. Ίσως το καίριο λαθος και η αλαζονεία των Ισραηλινών κυβερνήσεων.Στο κέντρο τους ισραηλινά στρατιωτικά οχήματα. Στρατιώτες και στρατιωτινες. Γύρω γύρω οι νεοπαγεις Ισραηλινοί οικισμοι σαν οχυρωμένα φρουρια.Σήμερα ένα διοικητικό τουρλουμπούκι. Οι οικισμοι διέπονται από τους νόμους του Ισραήλ, οι πολιχνες υπο τη διοίκηση της Παλαιστινιακής αρχής της Ραμαλα. Βγαλε άκρη. Πώς να μοιραστεί αυτός ο τόπος.

•Έρμαια των φρικτών αυτών οργανώσεων. Χαμάς, Χεζμπολαχ, Ιρανοί Μουλάδες κλπ. Με θολό μυαλό. Πιστοί και άπιστοι. Βγαλε άκρη. Λένε πως η Γάζα είναι φυλακή.Θα μπορούσε να είναι παράδεισος αν υπηρχε στοιχειωδης λογική. Ανοιχτός προς κάθε κατεύθυνση. Αλλά επέλεξαν τη Χαμάς. Ποιος τους φταίει. Και η Σιγκαπουρη έχει ανάλογη πληθυσμιακή πυκνοτητα αλλά κανείς δεν λέει πως είναι φυλακή. Μια χαρά είναι.

•Στο επίκεντρο της θολούρας η θέση πως το Ισραήλ πρέπει να καταλυθεί να μην υπάρχει. Πολύ ωραία. Και τι στη θέση του; το θεοκρατικό κράτος της Χαμάς που θα εξολοθρεύσει τους άπιστους Εβραίους και μη αλλά και μουσουλμάνους αιρετικούς και βλάσφημους.Ήδη μας έδωσαν τι φρικαλέο δείγμα της κοσμοθεωρίας τους. Όχι μόνο με τις ανανδρες δολοφονίες των γυναικόπαιδων και των νέων.Ήδη και στις Βρυξέλλες μια ακόμα στο όνομα του πολυευσπλαχνου Θεού της πίστης τους, όπως την αντιλαμβάνονται. Ενδιαφέρουσα βάση για συζήτηση.

•Κι όμως η συνύπαρξη εκ των πραγμάτων θα γίνει κάποτε στο μέλλον ιστορικά εφικτη. Με κάποια μορφή. Γιατί αναγκα και Θεοί πείθονται. Γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί που δεν θελγονται και δεν υπηρετούν το μισος που πρώτα καταστρεφει τους ίδιους.

•Στη μια φωτό το ξενοδοχείο Παράδεισος στη Βηθλεέμ. Φοβερος παράδεισος.