Αποφάσεις.
Περπατάς… Περπατάς και σκέφτεσαι. Περπατάς…

Οι σκέψεις μπερδεμένες, σκέψεις δύσκολες. Περπατάς και μπερδεύονται ακόμα περισσότερο. Περπατάς και σκοντάφτεις, ακόμα και στο χαλίκι που είναι στο δρόμο σου. Τίποτε δεν είναι ξεκάθαρο, όταν οι ισορροπίες χάνονται. Και οι λόγοι πολλοί. Περπατάς σε μία άδεια πόλη. Γύρω σου όμως, κόσμος πολύς. Το κέντρο της Αθήνας, δεν αδειάζει σχεδόν ποτέ. Στην πλατεία Συντάγματος ένα τσούρμο από νέους έχουν στήσει το δικό τους πάρτι… Ακολουθούν το δικό τους ρυθμό. Μπορεί από άποψη, μπορεί από συνήθεια, μπορεί από τίποτα.

Περπατάς, κι όμως δεν νιώθεις τίποτα και κανέναν! Οι ανάσες, τα βλέμματα, τα βήματα, δεν είναι αρκετά για να σε ξυπνήσουν από το λήθαργο στον οποίο έχεις βρεθεί.

Περπατάς… Περπατάς και σκέφτεσαι. Νιώθεις ότι όλο αυτό κάπου θα τελειώσει, μα δεν βλέπεις το τέλος. Αν υπάρχει τέλος.

Περπατάς… Περπατάς με λάθος εντυπώσεις. Σηκώνεις για λίγο το κεφάλι και ρωτάς τον πρώτο άνθρωπο που θα βρεις μπροστά σου… Με όση αγωνία, όση λαχτάρα σου έχει μείνει μετά από τόσες ώρες που απλά περπατάς. Ρωτάς να μάθεις το αυτονόητο πια για εσένα… Αλλά ρωτάς!

Προφανώς και δεν ψάχνεις πια απαντήσεις. Οι απαντήσεις είναι μέσα σου, οι απαντήσεις είσαι εσύ. Το θέμα πια, όσο κι αν περπατάς, είναι να πάρεις τις αποφάσεις. Δυσκολεύσαι.

Γιατί φτάνει η στιγμή που πρέπει να πάρεις αποφάσεις! Γιατί φτάνει η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις εσύ για εσένα!

Και αυτό το πρέπει το καθορίζεις εσύ… Γιατί το νιώθεις, και γιατί ήρθε η ώρα των αποφάσεων.

Και είναι δύσκολα. Και είναι δύσκολα! Παλεύεις μέσα σου με τον δαίμονα που αυτή τη φορά ειναι ο ίδιος σου ο εαυτός…

Οι αποφάσεις δεν έρχονται απο το πουθενά… Πάλεψες, πονέσες, πάτησες τον εαυτό σου και έφτασες στο σημείο των αποφάσεων! Εδώ θα κριθούν ολα. Εδώ θα καθοριστούν ολα…

Περπατάς ακόμα. Παραμιλάς και θέλεις να τα σπάσεις. Θέλεις να σπάσεις το κεφάλι σου στον πρώτο τοίχο που θα βρεις μπροστά σου. Δεν θα βοηθήσει. Όσο κι αν θέλεις να ξεφύγεις, οι αποφάσεις είναι πια εδώ και φλερτάρουν μαζί σου. Δεν σε ακολουθούν, δεν σου επιβάλλονται. Είναι απλά το επόμενο βήμα. Όσο σκληρό, όσο επιπονο κι αν είναι. Σε φλερτάρουν πρόστυχα και δεν σε ρωτάνε. Δεν ρωτάνε…

Περπατάς… Και οι αποφάσεις είναι πλεόν, το επόμενο βήμα.

Αναστασία Φωκά