Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά  

Αυτές τις μέρες τα είδα όλα! Ένας Έλληνας που υπερέβαλε εαυτόν, καθώς τον αποδομούσαν με τη συμπεριφορά τους -την πολιτική- άλλοι της αντιπολίτευσης άλλοι της συμπολίτευσης! Έλεγα, μα είναι δυνατόν ! Ποιος από τους τελευταίους πρωθυπουργούς ,είχε το σθένος να αντιταχθεί στις θελήσεις εκείνων που έμαθαν να παραθέτουν αιτήματα τα οποία υπογράφονταν εν μία νυκτί! Και ο λαός ,ακολουθούσε στα Τάρταρα!

Τάχα ,βιάστηκαν να πουν, δεν ενήργησε σωστά !Βιάστηκαν για άλλους λόγους, όχι εθνικούς γιατί δεν ερμήνευσαν την καταληκτική απόφαση ούτε ως παράδοξο -κάτι που αντιβαίνει στη λογική σου αλλά αν το καλοεξετάσεις αποδεικνύεται λογικό-για να επιτεθούν!

Δεν μάς άρεσε ούτε αυτός ο πρωθυπουργός; Σίγουρα όχι σε κάποιους που έσπευσαν να παρασύρουν το λαό σε νέα περιπέτεια, λέγοντας αρχικά «συμφώνησε Αλέξη Τσίπρα» και μετά «παραιτήσου Αλέξη Τσίπρα, η Ευρώπη απαιτεί κυβέρνηση τεχνοκρατών- κι εσύ δεν κάνεις» !Να αναλάβουν πάλι ποιοι;

Τόσα χρόνια ποιος κορόιδευε το λαό, ποιος υποσχόταν ευημερία,  ανάπτυξη, ποιος διασκέδαζε σε βάρος του λαού; Ρητορικό το ερώτημα, τα δημοσιεύματα έχουν όνομα δεν θα πω τίποτε άλλο .Διάβασα όμως κάτι που με σόκαρε και να ήταν ένα! Παράκληση στην ΕΚΤ να χρεοκοπήσει η χώρα αργότερα να περάσουμε κουτσά-στραβά τη θητεία!

Στο στόχο μας ,στο στόχο μας, και γαία πυρί μειχθήτω! Νέοι όροι μπήκαν στο λεξιλόγιο του αγρότη που άφησε το τρακτέρ κι έπιασε το ΔΝΤ, ΕΚΤ, CDS, EMXΣ, ΕΤΧΣ, κλπ! Αυτά έλεγαν στις ειδήσεις μόνο! Πόσα χρόνια καθόμαστε στους καναπέδες μας και ακούμε για ανάπτυξη! Ε, όσα χρόνια ακούγαμε, εκείνοι οι εμπνευστές της ,εννοούσαν περισσότερη χρέωση κατά κεφαλήν ,ώσπου μάς έφτασαν στην εκλογή του νυν πρωθυπουργού!

Αγανάκτησε ο Έλληνας να δουλεύει περισσότερες ώρες και να μπαίνει όλο και πιο βαθιά στα χρέη. Δεν μας έλεγαν αλήθειες! Φτάσαμε στο δημοψήφισμα! ΝΑΙ ή ΟΧΙ! Αν είχαμε κι άλλο χρόνο θα τρώγαμε τις σάρκες μας! Είμαι βεβαία πως οι περισσότεροι σκεφτήκαμε και κομματικά, δεν έχει σημασία. Όμως το αποτέλεσμα, το ΟΧΙ, αρχίσαμε να το πολεμάμε ένθεν κακείθεν! Τι δεν γράφτηκε! Αφού πω, ναι ο καθένας από τη μεριά του είχε δίκιο, μετά το πέρας των σκληρών διαπραγματεύσεων κατέληξα στο εξής! Ένας εχθρός που χαροπαλεύει ,τον αφήνεις να πεθάνει ή προσπαθείς μέχρι το τέλος; Βάλτε στη θέση του εχθρού όποιον νομίζετε. Τα συμπεράσματα κατά τη δική σας περίσκεψη και ομολογία, δικά σας!