* Ο Καθηγητής Γιάννης Πανούσης είναι τέως

Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών

και Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Το να βρεις το μέγεθός σου

Σ΄ έναν κόσμο αχανών ορίων

Είναι πράξη επαναστατική.

Χρ. Λαζαρόπουλος, Οξειδωμένος Καθρέφτης.

Δεν αρκεί να μην ανα-γνωρίζουμε το μονοπώλιο της αλήθειας που, με αυθάδεια και αλαζονεία, διατρανώνουν ορισμένοι «χώροι».

Οφείλουμε να βρούμε τόπους και διαδικασίες να ελέγξουμε ποιοι είναι φίλοι και εχθροί μας.

Μας κλέψανε τον κόσμο μας και εμείς τους κατηγορούμε απλώς για τον κλεμμένο πλούτο. Οι πολιτικοί, οι δήμαρχοι, οι συνδικαλιστές, οι

πανεπιστημιακοί δεν (αποδέχονται ότι) φταίνε για την κρίση. Μήπως τελικά, φταίει η δική μας κρίση για αυτούς όλους; Μήπως θέλουμε να

τιμωρήσουμε τον εαυτό μας (για την τόση αφέλεια, αμέλεια ή ανομία) γι΄ αυτό κάνουμε τα πάντα για να γυρίσουμε στη δραχμή;

Αυτοκάθαρση α λα ελληνικά;

Ένα είναι βέβαιο. Φίλοι σε συνθήκες διαφθοράς και διαπλοκής δεν αποκτώνται. Μόνο «συνέταιροι» (πολλές φορές μιας χρήσης)

κυκλοφορούν γύρω από την εξουσία. Και από την άλλη: κάθε πολιτική πόλωση φέρνει και νέα Μνημόνια, κάθε κοινωνική ρήξη φέρνει κι

άλλη τραγωδία, κάθε αυτοακύρωση της παραγωγικής ανόρθωσης φέρνει κι άλλη φτώχεια, κάθε προσχώρηση στην Αγοραία Λογική τους

μάς φέρνει κι άλλα πάθη (και παθήματα). Πόσο σαφές πρέπει να μας το κάνει αυτό η Ιστορία μας;

Αναρωτιέμαι ποια είναι η κότα και ποιος είναι το αυγό, με άλλα λόγια ποιος γεννάει τι σ΄ αυτή την κυκλική αιτιώδη σχέση ανάμεσα στη

φτώχεια και τη βία, την ανομία και τη διαφθορά, την απονομιμοποίηση της Δημοκρατίας και τις ακραίες κραυγές μίσους και διχασμών;

Αχάριστη και Άχρηστη η εξουσία οδήγησε την Κοινωνία σε ευθεία σύγκρουση με τις Μεταρρυθμίσεις, έσπρωξε τα δικά της προβλήματα κάτω

από το χαλί των λαϊκισμών, ανέχθηκε πολεμικές ιαχές της λούμπεν ή εκδικητικής καρικατούρας της.

Άτομα ανάξια και ανέντιμα στην άσκηση λειτουργημάτων, αναλύουν την κρίση με όρους που αφορούν τους άλλους αλλά ποτέ τους ίδιους

και ανακυκλώνουν την ένταση και τη ρήξη.

Τους φταίει η ποιότητα της Δημοκρατίας, η αναποτελεσματικότητα των θεσμών και η έλλειψη στρατηγικής της Πολιτείας αλλά δεν είναι

υπεύθυνος κανένας από αυτούς για πράξεις ή παραλείψεις.

Η Δημοκρατία και οι θεσμοί της δεν (απο)νομιμοποιούνται από αυτό το είδος των «πολιτικών χαμαιλεόντων». Πρέπει όμως να τους αποβάλει

από το δημόσιο χώρο με τον απλό χαρακτηρισμό: «Ανάξιοι». Αυτή είναι – από αρχαιοτάτων χρόνων – η καλύτερη απάντηση προς τους

λειτουργούς που μόνο τα «γένια» (και την τσέπη) τους ευλογούν (με το δεξί ή το αριστερό χέρι).

Υ.Γ.1 «Ο βασιλιάς είναι γυμνός» ή αντίθετα κάθε ώρα και κάθε μέρα φοράει άλλο κοστούμι κι άλλο προσωπείο και γι’ αυτό πολύ δύσκολα

ανα-γνωρίζεται από εχθρούς και φίλους (μιας και ο καθένας είναι «εχθρός» και «φίλος» κατά περίσταση);

Υ.Γ.2 Μήπως και στην Ελλάδα του 2016 υποσυνείδητα προσδοκούμε να βρεθεί ένας Μεγάλος ηγέτης, να βάλει τα πράγματα σε μία τάξη και

να τον δολοφονήσουμε για λόγους «αντίστασης»;

HuffPost.gr

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

iPorta.gr