Ζυγώνει γρήγορα η ημερομηνία των εκλογών. Τις οποίες δεν θέλει η πλειοψηφία των Ελλήνων.Ναι μεν τις ζητάει η αντιπολίτευση, λέει ότι τις ξορκίζει η κυβέρνηση (άσχετα αν τις προκάλεσε η ίδια), ενώ την ίδια ώρα οι δανειστές πλέον ξεκάθαρα δεν νοιάζονται για το ποιος θα κυβερνάει (αρκεί να υλοποιήσει τα προαπαιτούμενα).

Ο Σαμαράς παίζει μέχρι την Δευτέρα το τελευταίο του χαρτί. Κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι. Απο το δέλεαρ για τους βουλευτές ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ με κατάργηση του 3% για είσοδο στη Βουλή, μεχρι την ξαφνική απόσυρση Δήμα.Προσωπικά πιστεύω οτι μονο μια τριπλή κίνηση απο το Μαξίμου θα μπορούσε να αποτρέψει τις εκλογές.

Πρώτον, μια ανακοίνωση περί Εθνικής Ομάδας Διαπραγμάτευσης Χρέους, με συμμετοχή όλων των κομμάτων και με ονόματα που απηχούν τις μετριοπαθείς φωνές στα (Ντόρα, Δραγασάκης, Παυλόπουλος, Σταθάκης,κ.α)  Θα μπορούσε ίσως ένα πρόσωπο σαν τον Κουβέλη, τον Αβραμόπουλο, τον Κωνσταντόπουλο (ακόμη και ένας Καραμανλής ή ένας Σημίτης) να αποτελέσει τον επικεφαλής αυτής της ομάδας, ώστε οι δανειστές να νιώσουν ότι η χώρα συσπειρώνεται γύρω από πρόσωπα κοινής αποδοχής και φυσικά ότι έχουμε εναλλακτικά και ρεαλιστικά πλάνα διαπραγμάτευσης.

Δεδομένου ότι αρχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και αποκλείει τις μονομερείς ενέργειες που θα μπορούσαν να μας ρίξουν στα βράχια και δεδομένου ότι η κυβέρνηση δεν εξάντλησε τα περιθώρια διαπραγμάτευσης εδώ και 2,5 χρόνια, αν στο τραπέζι απέναντι στον Σόιμπλε και στο ΔΝΤ καθίσει μια εθνικά ισχυρή ομάδα διαπραγμάτευσης, με πολλαπλά εναλλακτικά σχέδια για μορατόριουμ, ρήτρες ανάπτυξης, επιμήκυνση ή ακόμη και μερική διαγραφή χρέους (απίθανη περίπτωση), έχουμε αυξημένες πιθανότητες να μην παραδοθούμε ξανά σε μια πλήρως εξαρτημένη σχέση στήριξης. Αρκεί φυσικά να συμφωνήσουμε χωρίς παρωπίδες ώστε να αλλάξουμε την χώρα και να την βάλουμε σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης.

Δεύτερον, να δεσμευτεί ο πρωθυπουργός ότι θα προκηρυχθεί δημοψήφισμα μόλις λήξουν οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα, δημοψήφισμα το οποίο θα έχει σαν διακύβευμα για τον λαό, το όποιο αποτέλεσμα και την συμφωνία που θα μας προσφέρουν οι δανειστές για την μεταμνημονιακή εποχή. Δύσκολα ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να πει όχι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, δεδομένου ότι είναι στα πλάνα του να προσφύγει στον λαό, εάν κυβερνήσει αυτοδύναμα.

Τρίτον, να δεσμευτεί η κυβέρνηση από τώρα για εκλογές είτε τον Μάιο είτε το φθινόπωρο, με βάση το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και την όποια επείγουσα απάντηση του ελληνικού λαού σε άτεγκτες και πιεστικές δεσμεύσεις που θα μας επιβληθούν από την πλευρά ΕΕ και ΔΝΤ.

Κάποιοι θα θεωρήσουν ως απίθανο έναν τέτοιο συνδυασμό προτάσεων από τον πρωθυπουργό. Ίσως και να έχουν δίκιο. Αλλά αν οι καθαρές λύσεις (εκλογές σε έναν μήνα) δεν γεννήσουν τον μεγάλο συνασπισμό στην κυβέρνηση (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ), τότε με ποια ισχύ θα διαπραγματευθεί η χώρα ώστε να αποτρέψουμε τα χειρότερα (από την εξάμηνη παράταση μή καταβολής της δόσης μέχρι την πιθανότητα βίαιης αντίδρασης των αγορών και πιέσεων να εγκαταλείψουμε το ευρώ);

Ηλίας Καραβόλιας