Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Άνθρωποι και κουκκίδες, της Αναστασίας Φωκά

Spread the love

 

Πόσο δύσκολο και εύκολο συνάμα… Άνθρωποι που ξεχνιούνται και χάνονται, να συναντιούνται. Και κάθε μέρα πολλές φορές. Και πολλές φορές μέσα στη μέρα. Να νιώθουν την ανάσα του άλλου, κι ας μην την ακούν. Να νιώθουν ότι είναι καλά κι ας μην το βλέπουν. Να βλέπουν τις κινήσεις του κι ας είναι μακριά… Κι όμως να συναντιούνται.

Άνθρωποι που συναντιούνται και χάνονται. Άνθρωποι.

Χάνονται χωρίς λόγο, πολλές φορές. Χωρίς καμιά αιτία. Μόνο η αφορμή ήταν ικανή για να τους χωρίσει. Μία αφορμή είναι αρκετή πολλές φορές. Κι άλλες πάλι όχι. Άδικο ή δίκαιο, ο χρόνος θα δείξει.

Κι όμως, είναι εδώ. Ανάβουν πράσινο φως και ναι, τους βλέπεις. Η καρδιά φτερουγίζει για λίγο… Είναι καλά σκέφτεσαι! Και μέσα σου ψιθυρίζεις: «τι καλά που είναι καλά!» Είναι τόσο επιφανειακό, ή έτσι φαίνεται; Γιατί;

Θέλει να κάνει κάτι άλλο η καρδιά, αλλά κάτι την κρατάει. Πως την κρατάει;

Άνθρωποι που μοιράστηκαν. Που έκλαψαν στο ίδιο τραπέζι, που γέλασαν με το ίδιο αστείο, που φοβήθηκαν από τον ίδιο φόβο, που πόνεσαν τον ίδιο πόνο κι ας μην ήταν δικός τους. Άνθρωποι που μοιράστηκαν τη ζωή και η ζωή τους χάρισε κι άλλο…

Άνθρωποι που δεν τους έφτασε… Μα σταμάτησαν. Άνθρωποι που έσπασαν στα δύο ενώ ήταν ένα. Και πόνεσαν. Και πόνεσαν πολύ. Μόνο που δεν πόνεσαν τον ίδιο πόνο ξανά.

Άνθρωποι που συναντιούνται, ενώ χάνονται σε μία πράσινη κουκκίδα. Κι όμως, είναι τόσο μακριά, μα και τόσο κοντά. Ένα μήνυμα στο chat μπορεί να αλλάξει το status. Όχι, το προσωπικό, αλλά το μεταξύ τους. Στη ζωή που μοιράστηκαν και δεν μοιράζονται πια. Διέκοψαν και τώρα μπορούν να βρουν πάλι. Κι όλα αυτά με ένα τόσο δα μήνυμα. Απρόσωπο, ή όσο προσωπικό θέλει να το κάνει ο καθένας. Να το κάνει, ή να το μεταφράσει, για να νιώσει έστω κι αυτό που εκείνος έχει ανάγκη.

Είναι άψυχο αυτό το «μαραφέτι». Κι όμως πολλές φορές νιώθεις ότι η ψυχή σου ξανά γεννιέται. Με ένα μήνυμα, ένα σκούντηγμα, ένα post. Αυτό περιμένεις… Αυτό περίμενες για να πάρεις φόρα και να καλύψεις το χώρο, το χρόνο, την απόσταση και τα εμπόδια αυτής της επικοινωνίας. της τόσο ψυχρής και άχρωμης! Μα τόσο διαδραστικής που μπορεί να σου αλλάξει πολλά.

Γίνεται από μία κουκκίδα; Άνθρωποι.

 

Αναστασία Φωκά

SHARE
RELATED POSTS
Bella Venezia…, του Νότη Μαυρουδή
‘Όταν εμπνέει ο “el greko”…, του Γιώργου Αρκουλή
Άνεργος χωρίς δάκρυα…,του Γιώργου Αρκουλή

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.