Δήμητρα Παπαναστασοπούλου

Ένα μικρό αφιέρωμα στον Άγγελο Σικελιανό θα κάνω, αφήνοντας εκείνον να μιλήσει, φυσικά. Θα μας πει για την άνοιξη, πού τόσο προσμονούμε όλοι…

Απολαύστε τον.

«Και να, φουντώνει η άνοιξη!

Το νέο μπουμπούκι δένει.

Χύνεται η μεγαλόπνοη

Και λιγοθυμισμένη

Αύρα από τα τετράψηλα,

Και κρυφαναστενάζοντας

Λυγάει τα κυπαρίσσια.

Οι ίσκιοι αλαφρώνουνε, οι αυγές,

Και η πελαγίσια

Ριπή ανασταίνει τ’ αφρολούλουδα

Στα διάφανα τετράβαθά της πλάτια.

Από τη μια ως την άλλη νύχτα

Ανοίγονται

Σκεπάζονται, ψηλά, τα μονοπάτια…

Και να, φουντώνει η άνοιξη!

Παντού ο λαός, να δράξει τη μανία

Την ιερή, που ανάτρομη

Σκορπάει στα τετραπέρατα αρμονία,

Κι απ’ τον αγώνα του κορμιού,

Του νού, του δέντρου,

Υψώνει αντάμα,

Σε βύθη αϊτίσια, αθώρητα,

Το μέγα της χαράς το θάμα!»