Ελπίδα Νούσα

Mα τι γυναίκα κι αυτή!

Όλα, μα όλα μου τα’χε πει…δεν περνάει μέρα,που να μη συναντήσω κάτι , που το’ χε προβλέψει και που η συμβουλή της το ακολουθούσε…
Ναι !αυτή είναι η μάνα μου, η μάνα σου, οι γλυκές μανούλες όλων μας…

Πάνε πολλά χρόνια, που την έχασα… δεν έχει όμως υπάρξει στιγμή, που να μην αισθάνομαι την παρουσία της, ιδιαίτερα σε στιγμές δυνατές στη ζωή μου…

Στιγμές, που ονειρευόμουν να’ ναι δίπλα μου το σώμα της, το χέρι της να σκουπίσει το δάκρυ τότε που έβγαινε η κόρη μου νυφούλα από το σπίτι… να χειροκροτήσει τη συνονόματη εγγόνα της όταν, όλο καμάρι έπαιρνε το πτυχίο, ν’ ακούσει το πρώτο κλάμα όταν ήρθε στον κόσμο το δικό μου εγγόνι,
να το πάρει αγκαλιά, να το κουρνιάσει στο λαιμό της προγιαγιάς.

Υπερβολική, υπερπροστατευτική, στυλοβάτης, γκρινιάρα, καχύποπτη, απαιτητική, πάντα όμως τρυφερή ΜΑΜΑ!

Σ’αγαπάω μανούλα!

Πάτησα τα 50 και σε λέω ακόμα μανούλα!

Σ΄αγαπάω μανούλα και στέλνω ένα τρυφερό φιλί στο αστεράκι που αγναντεύεις!

Μου λείπεις, μου λείπει η αύρα σου, η κουβέντα σου η τρυφερή, η καλωσύνη, η χαρά κι η θαλπωρή σου!

Η στοργή, η αγάπη σου η μεγάλη, η απέραντη, η ανιδιοτελής, η ακούραστη, η πιο αγνή, η χωρίς αντάλλαγμα…η μοναδική αγάπη της μάνας.

Αυτής της ύπαρξης που ξεπερνά το εγώ, ξεχνά τον εαυτό της και προσφέρεται στο βωμό της θυσίας για το χατίρι των παιδιών της.

Γιορτή της μητέρας σήμερα! Από όλα τα ανθρώπινα, τίτλους και αξιώματα, ο τίτλος της μητέρας, ανώτερος, ωραιότερος και σπουδαιότερος όλων!

Δεν θα μπορούσε η μουσική μου πρόταση να μην έχει σχέση μ’αυτήν! Ελάχιστος φόρος τιμής στο μέγεθος της μητρικής αγάπης.

Το ποίημα του Jean Richepin  που ακολουθεί δείχνει την αγάπη της μάνας με την ανιδιοτέλεια που την χαρακτηρίζει πάντα.

Η καρδιά της μάνας

Είπε στον ερωμένο της η μάγισσα:

«Αφού πιστά ποθείς τον έρωτά μου, πήγαινε,

φέρε την καρδιά της μάνας σου και ριχ’ την να την φάνε τα σκυλιά μου».

Κι ο γιος από τον έρωτα παράφορος, απ’ το κακούργο πάθος μεθυσμένος,

το πρόσταγμα της λατρευτής του παίρνοντας, στη μάνα του χιμάει αγριεμένος.

Και μπήγει κοφτερό μαχαίρι αλύπητα στα σπλάγχνα που τον είχαν αναθρέψει

και ξεριζώνει την καρδιά της μάνας του και στη νεράιδα πάει, να τον πιστέψει.

M’ απ’ την ορμή παραπατώντας έπεσε.

Και η καρδιά της μάνας ξεσχισμένη στα λασπωμένα χώματα κυλίστηκε.

Και, μέσα εκεί, στη λάσπη, κυλισμένη, στο γιο της λέει στενάζοντας βραχνά:

– Μη χτύπησες παιδί μου, πουθενά;

ΠΙΝΑΚΑΣ : “”Mother and Child” λάδι σε καμβά-Gustav Klimt

Από το ποίημα του ΡΙΣΠΕΝ εμπνεύστηκε η Άλις Τόρι, τους στίχους της οποίας μελοποίησε ο συνθέτης Γ.Νικολάου και ερμήνευσαν εκπληκτικά ο Παντελής Θαλασσινός με την Αρχόντω Σαββιδάκη και τη Μαριώ.