Τζίνα Δαβιλά

Ήταν η ώρα του γεύματος. Νοσοκομείο Ρόδου. Κυριακή 26 Απριλίου. Τρίτος όροφος, γυναικολογική κλινική, δωμάτιο 6.

Η Ελισάβετ, η Ερυθραιανή μετανάστρια που σώθηκε από τον Αντώνη Ντεληγιώργη στο πρόσφατο ναυάγιο στο λιμάνι της Ρόδου, με χαμόγελο κουρασμένο, ζεστό και βουρκωμένα μάτια με κοίταξε σαν να μου έλεγε: “Θέλω να προστατευσω το παιδί μου”. Ο μόλις 4 ημερών Αντώνης-Γιώργος – όνομα που έδωσε η μάνα στο νεογνό ευχαριστώντας τον ευεργέτη και σωτήρα της, Αντώνη και τον Άϊ Γιώργη, ημέρα που γεννήθηκε με καισαρική το παιδί της, είναι δίπλα της και κοιμάται.

Θέλω να την ρωτήσω πολλά. Την αφήνω να τελειώσει το γευμά της. Επιστρέφοντας μου ζητεί να μην ανοίξουμε κάμερες να μην μου πει τίποτα γιατί τα’χει πει όλα. Η Ελισάβετ έχει κουραστεί. Κόσμος για να εκφράσει την αγάπη του την επισκέπτεται κάθε λεπτό.Αυτό είναι συγκινητικό, αλλλά… η ψυχολογία της έχει επιβαρυνθεί καθώς την επισκέφθηκαν οι συγγενείς της άλλης μάνας που δεν κατάφερε να σωθεί. Εκείνη και το πεντάχρονο αγοράκι της. Βαριά η ατμόσφαιρα.  Νοιώθω πως η Ελισάβετ θέλει να προστεύσει τον μικρό της και τον εαυτό της.

Την ρωτώ μόνο τούτο: Τι θέλει να πει στους φίλους και πατριώτες της που ετοιμάζονται για το μεγάλο ταξίδι. Να το κάνουν ή να μην το κάνουν;

Βουρκώνει. “Όχι, να μην το κάνουν. Να μην το κάνουν! Ποτέ!” μου απαντά.   

Αύριο η Ελισάβετ και ο Αντώνης-Γιώργος θα πάρουν εξιτήριο από την Μαιευτική Κλινική και θα φιλοξενηθούν στο κέντρο της Ρόδου, σε σπίτι που θα παραχωρηθεί από κάποια κυρία του Ερυθρού Σταυρού.

Τι σου είναι η ζωή. Μια σταύρωση, κυριολεκτική και μεταφορική. Άλλοτε σταυρώνει, άλλοτε σε σώνει.

Φωτογραφία: Ελίζαμπεθ, Αντώνιος-Γεώργιος, Δήμαρχος Ρόδου Φώτης Χατζηδιάκος,  Αντιδήμαρχος Προστασίας και Προαγωγής Υγείας και Κοινωνικής Πολιτικής  Άννα Ζωάννου