Αυτό που συμπιέζεται επίσης είναι ο φόβος. Όχι για τον ίδιο τον ιό (που ως απειλή φυσιολογικοποιήθηκε με την καθημερινή θανατοστατιστική ), αλλά για το αύριο. Η αβεβαιότητα είναι πιο ισχυρή από την πανδημία. Και αυτό γιατί η επιστήμη των εμβολίων και της εύρεσης θεραπείας σκοντάφτει στις «περιστρεφόμενες πόρτες» των Βρυξελλών όπου οι λομπίστες κατευθύνουν την Κομισιόν και αυτή τις κυβερνήσεις.Για ακόμη μια φορά η Πολιτική είναι κατώτερη των περιστάσεων επειδή κυριαρχείται από την Αγορά. Πιο απλά: οι Πολιτικοί υπακούουν στο Κεφάλαιο.

Φυσικά για κάθε αναπνευστήρα και κρεβάτι εντατικής που λείπει έχουν παραγγελθεί εξοπλιστικά προγράμματα για να κοιμόμαστε ήσυχοι. Για κάθε γιατρό και νοσηλευτή, που λείπουν από τα νοσοκομεία, έχουν προσληφθεί τεχνοκράτες στα ευρωπαϊκά υπουργεία για να βάλουν στο excel την ανάπτυξη που θα φέρουν τα πολλά δις των νέων Ταμείων.

Και κάπως έτσι, και  με την βιοπολιτική σε καθημερινή βάση, κάθε χώρα απλά ελέγχει τον πληθυσμό της. Όχι την πανδημία. Και κάθε  κυβέρνηση προμηθεύεται εμβόλια ανάλογα με την προσφορά και όχι με την επείγουσα ζήτηση. Το αόρατο χέρι του θείου Adam, που θα ρύθμιζε την αγορά, δεν είναι παρά το αληθινό χέρι του γιατρού που ακουμπάει στο μέτωπο τους τυχερούς που βρήκαν κρεβάτι στις ΜΕΘ: η ζωή και ο θάνατος όμως δεν έχουν τιμή ισορροπίας, δεν είναι αγοραία σημεία που αυτορρυθμίζονται.

Σε όλη την Ευρώπη οι καθυστερήσεις στους εμβολιασμούς δεν είναι απλά ζήτημα γεωπολιτικής και διπλωματίας : είναι ευθεία συνάρτηση των κερδών που θα γράψουν οι φαρμακοβιομηχανίες επειδή οι πατέντες είναι ιδιωτικές/κλειστές καινοτομίες με πηγαίους κώδικες που λειτουργούν ως θεματοφύλακες ιδιωτικών κερδών( για μεγαλομετόχους και όχι για απλούς ερευνητές).

Για να ξορκίσουμε όμως το κακό που μας βρήκε πρέπει να ανοίξουμε την καινοτομία για «αντισώματα» κάθε είδους, για τεχνολογία και τεχνογνωσία προστασίας της ζωής με επιστημονικές ανακαλύψεις και πατέντες μέσα από παραγωγή δημόσιας αξίας για το πλέον πολύτιμο δημόσιο αγαθό : την ζωή….