Μόλις ολοκλήρωσα ένα κείμενο του κ.Κατσούλα στην ΠΟΡΤΑ, που θίγει ένα σοβαρότατο θέμα, όμως θεώρησα υποχρέωσή μου με το εισαγωγικό σημείωμα μου να “υπερασπιστώ ” τους εκπαιδευτικούς, στους κόλπους των οποίων ανήκω και γω και νομίζω πως η σιωπή μου θα τους αδικούσε για το έργο και την προσφορά τους.
Ξεκινώ με την υπόθεση πως οι εικόνες που περιγράφονται είναι πλασματικές και με σκοπό μέσα από την υπερβολή τους να αφυπνίσουν… Κάτι, ας πούμε, σαν κοινωνικό μήνυμα κατά του bullying και του εκφοβισμού από τους δασκάλους.
Οι μέθοδοι που αναφέρονται από τον αρθρογράφο(διδασκαλίας- διαπαιδαγώγησης-συμπεριφοράς-αντιμετώπισης…π.χ:χαστουκίζει…κλείνει με χαρτοταινία το στόμα των μαθητών…πετάει κιμωλίες…) βρίσκονται ευτυχώς μακριά από την καθημερινότητα και τη σχολική διαδικασία των Ελλήνων επιστημόνων-εκπαιδευτικών λειτουργών.
Η παρέμβαση από μεριάς μου γίνεται γιατί στην προσπάθειά του μέσα από το κατά τ’άλλα ευστοχότατο κείμενό του να θίξει το φαινόμενο και να προσεγγίσει ρεαλιστικά το θέμα, νομίζω ίσως προκαλέσει άσχημες εντυπώσεις σε ορισμένους για τους Έλληνες δασκάλους.
Σίγουρα είναι καίριο και φλέγον το ζήτημα όχι μόνο της ελληνικής, αλλά κάθε κοινωνίας.Ο σχολικός εκφοβισμός χαρακτηρίζεται δυστυχώς από διαχρονικότητα, υπήρχε ανέκαθεν, αλλού ηπιότερος και αλλού εντονότερος, όμως από την εμπειρία μου των 30 χρόνων στην εκπαίδευση,θα πω πως η πλειονότητα των δασκάλων δεν ήταν ποτέ “παρατηρητές” του φαινομένου…ούτε σιωπούν, ούτε καλύπτουν πράξεις και συμπεριφορές, που αφήνουν σημάδια στις παιδικές ψυχές!
Είναι δίπλα και έτοιμοι να βοηθήσουν κάθε παιδί που βιώνει τον αποκλεισμό, την κοροϊδία, ή συναισθήματα σαδιστικά, που οδηγούν σε πράξεις κατακριτέες από κάθε λογικό και ευαίσθητο ον.
Και για να είμαι αντικειμενική, δέχομαι φυσικά πως υπάρχουν περιπτώσεις βίας από δασκάλους σε βάρος των μαθητών, όμως είναι αρκετά σπάνιες με αποτέλεσμα, όταν αποκαλύπτονται, να προσελκύουν το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης και γι’αυτο να ακούγονται περισσότερο.
Καλή σχολική χρονιά σε όλους και με το δάσκαλο πάντα φίλο και προστάτη του μαθητή!
1 Comment
Πασιφανές κυρία Ελπίδα Νούσα ότι αναφέρομαι σε μια συγκεκριμένη περίπτωση παιδαγωγού,και αυτή είναι πραγματικότητα.
Το γεγονός ότι οι συνάδελφοί της κάνουν τα ”στραβά μάτια”,και αυτό υφίσταται.
Συλλήβδην, δεν εξέλαβα το διδακτικό προσωπικό ως μια κινούμενη άμμο προς τέτοιες καταστάσεις.
Εν αντιθέσει μάλιστα,οι εκπαιδευτικοί-παρά τις υποβαθμισμένες οικονομικές τους ανάγκες-επιτελούν εις το ακέραιον την αποστολή τους και εξ ιδίοις όμασι αυτό το γνωρίζω.
Η αλήθεια ευρίσκεται στη δεύτερη παράγραφο του κειμένου σας,και έχει ως σκοπό να αφυπνίσει συνειδήσεις αναστέλλοντας ή καταστέλλοντας πρακτικές ως της Κας Ελένης.
Θερμά σας ευχαριστώ για την επισήμανση,πάντα φίλος,
Δημητρης Κατσουλας