Και τώρα που έληξε η δεύτερη παρτίδα των αγώνων των… Ευρωπαίων μας, ας κάνουμε ένα πρόχειρο απολογισμό να δούμε ‘τι ψάρια πιάσαμε’ (αυτό ως σχήμα λόγου, αφού τα καμάρια μας έπεσαν σε ‘ξέρες’). Πρώτα ο Ολυμπιακός, η ομάδα –λέει- που θα συνεχίσει όπως και πέρυσι «να ονειρεύεται» μετέχοντας στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, αλλά στην πιο ζόρικη φάση του που δεν επιτρέπει λάθη, τραυματισμούς και  δειλία. Αντικειμενικά αν το δούμε, ο ‘Θρύλος’ του Πειραιά είχε στον όμιλο του τσάμπιονς λιγκ αρνητική συμπεριφορά με μία νίκη και ΠΕΝΤΕ ήττες στις έξι αναμετρήσεις του στον όμιλο. Και βέβαια δεν τον τιμά το γεγονός ότι πέρασε ως ισόβαθμος με την γαλλική Μαρσέϊγ, χάρη σε γκολ παραπάνω (στα μεταξύ τους), το οποίο πέτυχε κάποιος αμυντικός του ποδοσφαιριστής μάλλον τυχαία. Υπάρχει άραγε δικαιολογία; Αν κάποιος υποστηρίξει ότι απουσίασε σε δυο παιγνίδια ο χρήσιμος μπαλαντέρ Βαλμπουενά, ένας βετεράνος πολεμιστής που βγάζει άξια τα λεφτά του στην Ελλάδα, ασφαλώς και θα προσπαθήσει να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Διότι διάβολε, έναν σοβαρό τραυματισμό μετράνε ΟΛΕΣ οι ομάδες του τουρνουά. Βρίσκουν όμως λύσεις και το παλεύουν.

Η ΑΕΚ, δεν μπορεί να κριθεί διότι από την αρχή –στον όμιλο- έδειξε κατώτερη των περιστάσεων, λόγω έλλειψης ικανοποιητικού ρόστερ. Η αποτυχία αυτή, θα ενισχύσει  την ‘κατηφόρα’ του ελληνικού ποδοσφαίρου στις λίστες της ΟΥΕΦΑ. Οπότε δεν είναι απίθανο αντί κάποιου «ράβε» να προκύψει σαφές «ξήλωνε» για τις προσεχείς περιόδους.

Στο κόλπο υπήρχε και ο ΠΑΟΚ, μια ομάδα ταλαιπωρημένη από την αστάθεια σε βασικό σχήμα και  προπονητές. Σε σχέση με τους άλλες δύο εκπροσώπους μας στην Ευρώπη, νομίζω πως τα πήγε καλύτερα, αλλά χάνοντας τέσσερις βαθμούς στις δύο αναμετρήσεις με την κυπριακή Ομόνοια, τερμάτισε άδοξα το ταξίδι του.

Του χρόνου πάλι.