GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD www.georgesgreekislands.com/

Ωραιοζήλη – Τζίνα Δαβιλά

Τι λέτε να μεταφερθούμε απευθείας στον Δεκέμβριο; Στον ωραιότερο μήνα του χρόνου με τα φωτάκια στα δέντρα και στις πόλεις; Με τις βιτρίνες χρυσοστολισμένες με παχνί και στολίδια, με τις γιορτινές καραμέλες και τους κουραμπιέδες να μοσχοβολούν βούτυρο και ζάχαρη άχνη, και να στείλουμε ευχές μ’ένα φύσημα στα αστεράκια του ουρανού;

Με δώρα τυλιγμένα σε κατακόκκινο χαρτί και να κρέμονται κορδέλες χρυσοστόλιστες περιμένοντας να τις τραβήξουν τα παιδιά για να βρουν τι κρύβεται μέσα στο κουτί;

Τι λέτε; Αντέχετε να ξαναγίνετε παιδιά; Χαρούμενα, γελαστά, ανυπόμονα, αυθόρμητα, έτοιμα να αγκαλιάσετε χωρίς δεύτερες σκέψεις τον κόσμο όλο;

Αν θέλετε να καταστρέψετε ένα παιδί, στραγγαλίστε  του τη φαντασία. Βάλτε το σε καλούπια, δώστε του συντεταγμένες περιορισμένες για να περιδιαβαίνει η σκέψη του, οδηγήστε το σε ανούσια αποστειρωμένα περιβάλλοντα, καθωσπρεπικά όπως απαιτεί η ανόητη κοινωνία που χτίζει κουτάκια ψυχρά για σχολεία και προωθεί σταθερά βιβλία για αποστήθιση ώστε να είναι ευκολότερη η ενσωμάτωση στο σύστημα του αγελαίου πνεύματος.

Υπάρχει και η άλλη λύση.  Να θυμηθείτε τους ταξιδευτές που γινόσασταν όταν σαν διηγούνται παραμύθια, σας τα διάβαζαν ή τα παρακολουθούσατε εσείς με κάποιο τρόπο: διαβάζοντας, κοιτώντας τα μέσα από ένα view master. Αν δεν μπορείτε να ανακαλέσετε στη μνήμη σας τέτοιες εικόνες, δείτε ωραία παραμύθια του σήμερα. Από τους υμνωδούς δεξιοτέχνες των fairy tales, όπως τον Ευγένιο Τριβιζά.

Δείτε το “Ένα δέντρο μια φορά” και βάλτε στην καθημερινότητά σας την καθημερινή του επανάληψη που να σας υπενθυμίζει ότι τα όνειρα υπάρχουν για να τα κάνουμε αληθινά. Δεν έχει κανένα νόημα να ζούμε αδιαλείπτως στα όνειρα ξεχνώντας να ζήσουμε, αλλά έχει τεράστια αξία να μην ξεχνάμε να ονειρευόμαστε.

Δεν αποτελώ υπόδειγμα ανθρώπινης σκέψης. Είμαι πολύ συναισθηματική για την παρούσα εποχή, μα και τόσο ρεαλίστρια που αναγνωρίζω ότι η καθημερινότητα χωρίς, έστω και λίγα, δράμια χρυσόσκονης μπορεί να γίνει ανυπόφορη. 

Ο ουρανός, αυτό το κατάμαυρο χαώδες στερέωμα, μπορεί να γίνει η προέκταση της φαντασίας μας. Μπορεί να γίνει βεγγαλικό, πυροτέχνημα. Τι να συμβαίνει άραγε εκεί πάνω, όπου το τηλεσκόπιο δεν μπορεί να πιάσει; Ποιος μπορεί να ζει; Πόσα σύμπαντα υπάρχουν; Πόσοι γαλαξίες; Πόσα άπειρα εκατομμύρια αστέρια; Ποιος μπορεί να υπερέβη αυτό το χάος; Προφανώς μόνο η  φαντασία μας που κάνει τα πιο μακρινά και αστραπιαία ταξίδια.

Να ξαναγίνουμε παιδιά. Τα παιδιά που ονειρευτήκαμε ότι ήμασταν ή υπήρξαμε. Εκείνα που έβρισκαν λύσεις ανεπιτήδευτες. Με τη φαντασία μας έξω από τα κουτάκια. Που φτιάχναμε μπάλες από κουρέλια και χαρτιά εφημερίδας.

Να φανταστούμε τούτο τον αχαρτογράφητο Οκτώβριο ότι ξεκινά ο πιο μαγικός μήνας του χρόνου. Και να το πιστέψουμε. Η δύναμη του μυαλού μας είναι ανώτερη όλων.

Να ντυθούμε γιορτινά, να ντύσουμε το σπιτικό μας, όσο μικρό και ταπεινό κι αν είναι γιορτινά, να περάσουμε το πνεύμα των γιορτών δυο μήνες νωρίτερα σε όλους τους κοντινούς μας ανθρώπους. Να πιαστούμε από αυτό αν δεν υπάρχει κάτι άλλο πιο δυνατό για να πορευτούμε αυτό τον μήνα.

Και να βάλουμε στόχο, σοβαρό στόχο, όχι άρπα κόλλα επιπόλαιο, να είμαστε υγιείς τούτο τον Δεκέμβριο, νικητές του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου τηρώντας απαρέγκλιτα όλους τους κανόνες και τις απαγορεύσεις που ωφελούν την υγεία μας, οφείλουμε στους εαυτούς μας και όσους αγαπάμε. Τίποτα δεν κερδίζεται άκοπα. Ακόμη και η ίδια η φαντασία. Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι, εν τέλει, να ξεκλειδώσει κάποιος την κερκόπορτα που τον φυλακίζει;

Καλά ξεκλειδώματα, φίλες και φίλοι.

Ό,τι αξίζει στη ζωή πονάει κι είναι δύσκολο.

Καλό Οκτώβριο, με χαρές, αγάπες, ευχάριστες εκπλήξεις και κάθε καλό.

Με αγάπη,

η δική σας ΩραιοζηλοΤζινού.

Παράκληση: Δείτε το βίντεο που ακολουθεί. Με τη θαυμάσια μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου, τις μελωδικές φωνές του Μπάμπη Τσέρτου και της Φωτεινής Δάρρα στο παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά.