Ωραιοζήλη – Τζίνα Δαβιλά

Ηχητικό αρχείο

– Την ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη την θυμάμαι με ιδιαίτερη λύπη. Την έζησα κάπως από κοντά. Χρησιμοποιούσα καθημερινά τη γραμμή 220 ή 221 για να πάω στην Πανεπιστημιούπολη στου Ζωγράφου. Εκείνο το πρωινό, λίγα λεπτά μετά τις 8πμ, εγκλωβιστήκαμε στο λεωφορείο περί τις 2.30 με 3 ώρες προτού βγούμε στη Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας. Δεν είχαμε, φυσικά, κινητά για να έχουμε άμεση ενημέρωση για τη δολοφονία, μα δούλευε ιδιαιτέρως το σύστημα “από στόμα σε στόμα”. Δεν ήταν δα και μακρυά από τη διαδρομή του λεωφορείου η Ομήρου όπου δολοφόνησαν τον Μπακογιάννη. Δίπλα στην Ακαδημίας. Μάθαμε, λοιπόν, οι λιγοστοί επιβάτες τον λόγο της ακινητοποίησης του λεωφορείου: δολοφονία βουλευτή από τη 17 Νοέμβρη. Παύλος Μπακογιάννης. Δεν τον γνώριζα. Αλλά θυμάμαι έντονα τη σκηνοθεσία που έκανα στο νου μου. Ετοιμάστηκε ανυποψίαστος για το πολιτικό του γραφείο, κάποιοι πέρασαν δίπλα του, ανυποψίαστος τους κοίταξε, τον πυροβόλησαν και έχετε γεια βρυσούλες. Με τέτοιες λυπημένες και θυμωμένες σκέψεις και με ματιές στην ακινησία, μα και τη σιωπή στο δρόμο, πέρασε το τρίωρο της αναμονής.

– Ο Παύλος Μπακογιάννης ήταν ένας καλός άνθρωπος. Σεμνός, συνετός, χαμηλών τόνων, καθόλου επηρμένος, πολύ εργατικός, ιδιαζόντως δημοκρατικός, αντιδικτατορικός και ενωτικός. Και άγνωστος. Οι τρομοκράτες τον ηρωοποίησαν και πιθανόν να στέρησαν από την Ελλάδα έναν άξιο επαρχιώτη βουλευτή που ετύγχανε να είναι και γαμπρός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Δεν τον γνωρίζαμε τότε, μα τώρα μιλούν για ένα πολλά υποσχόμενο πολιτικό πρόσωπο που στόχευε στον αφανισμό της διχόνοιας, αρχής γενομένης από τα απόνερα του εμφυλίου που μας ακολουθούν δυσώδη μέχρι σήμερα. Μια φορά διχασμένη μεταπολεμική Ελλάδα; πάντα διχασμένη Ελλάδα. Σαν τους εύζωνες. Μια φορά εύζωνας, πάντα εύζωνας. Γραφικοί γίναμε εμείς και η κατσίκα του γείτονά μας.

– Προφανώς, την πολιτική, σεμνή στόφα του πατρός του, δεν έχει ο Κώστας Μπακογιάννης. Για λόγους ευδιάκριτους που καμία διάθεση δεν έχω να αναλύσω. Ούτε ηγέτης είναι, ούτε σωστά διαχειρίζεται τις προκλήσεις. Αλαζονεία μαρτυρούν οι ενέργειές του, φιλοδοξία χωρίς μέτρο, αλλά και ανευθυνότητα.  Θα παραμερίσω τον Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας, τα ευτράπελα και ακαλαίσθητα που καταγράφουν οι περιπατητές της, ακόμη και την κατακραυγή της Άλκηστι Πρωτοψάλτη που επι της ουσίας ήταν δική του λαθεμένη κίνηση, όχι της γενναιόδωρης και αειθαλούς νέας Άλκηστι. Κορονοϊός. Εδώ και ενάμιση μήνα τριψήφιος αριθμός κρουσμάτων, τα μισά στην Αθήνα και ο πρωθυπουργός περί άλλων τυρβάζει. Ο δε δήμαρχος Αθηναίων περιπολών αν ήταν και έβλεπε ιδίοις όμμασιν τι συμβαίνει, θα ετρομοκρατείτο. Αλλά δεν περιπολεί. Δεν περπατά στο κέντρο. Διότι αν περπατούσε, θα έκανε άλλα πράγματα αν αντιλαμβανόταν με σοβαρότητα και υπευθυνότητα τον ρόλο του πρώτου πολίτη της Αθήνας. Σας προκαλώ να περιδιαβείτε στο κέντρο. Στην Ερμού. Στο Μοναστηράκι. Στη Βασιλίσσης Σοφίας. Ή με αυτοκίνητο και κλειστά τα τζάμια ή με πανοπλία και μάσκα αστροναύτη. Γιατί αλλιώς κινδυνεύετε. Ο κόσμος σκοντάφτει ο ένας πάνω στον άλλο, μάσκα φορούν ένας στους πενήντα και η κατάσταση είναι παντελώς ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη. Έτσι εξηγούνται τα 200 κρούσματα την ημέρα. Οι επιστήμονες κρούουν τον κίνδυνο, οι πολιτικοί αποκρούουν κάθε στάλα λογικής. Μα οι πολίτες έχουν τους πολιτικούς που τους αξίζουν. Μπακογιάννη επέλεξαν για την Αθήνα της σοφής θεάς Αθηνάς; Ας κάνουν πάρτυ με τον κορονοϊο στους δρόμους της Αθήνας. Μητσοτάκη επέλεξαν; Ας είναι ικανοποιημένοι με τις ΜΕΘ που θέλουν να αυξήσουν. Ποιος Τραμπ και ποιος Μπόρις; Εδώ η αγέλη μας είναι για γέλια. Αφήνονται στη διάθεση των πολιτικών που – ω του θαύματος!- προφανώς δεν θα λογοδοτήσουν ποινικά, όπως δεν λογοδοτούν και οι ανόητοι πολίτες, αν και η ελληνική νομοθεσία προβλέπει και αυτό: την ποινική δίωξη όσων βλάπτουν ή εμποδίζουν την δημόσια προστασία της υγείας.  Το επεσήμανε πριν από αρκετό καιρό στη Πόρτα ο Δρ Βασίλης Μαστρογιάννης*  και προσφάτως ο κ. Πάνος Μπιτσαξής**. Καμιά συναίσθηση, καμία προστασία, καμιά αλληλεγγύη, μυαλό κουκούτσι. 

– Οι “Ιστορίες Μόδας” της ΕΡΤ με την Κάτια Ζυγούλη το “τερμάτισαν”. Μετά την εκπομπή για την εταιρεία της Μαρέβας Μητσοτάκη – συζύγου του κυρίου Πρωθυπουργού – έδωσε βήμα στη σύζυγο Μπακογιάννη και προσωρινή ανιψιά του πρωθυπουργού. Τη δημοσιογράφο Σία Κοσσιώνη. Για λόγους ευπρέπειας ούτε η πρώτη φιλοξενούμενη, ούτε η δεύτερη έπρεπε να εμφανισθούν στην Κρατική Τηλεόραση. Ακόμη κι αν γονυπετής η παραγωγή της εκπομπής το ζητούσε. Όφειλαν – οι Άγγλοι χρησιμοποιούν το must για κάτι τόσο σημαντικό και αδιαπραγμάτευτο – έπρεπε, επομένως, να αρνηθούν. Αλλά η αλαζονεία δίνει και παίρνει στους κύκλους της οικογένειας που κυβερνά. Αντίστοιχη της ανοησίας της αγέλης της αθηναϊκής κοινωνίας που κυκλοφορεί σαν τα μυρμήγκια στους δρόμους, ωσάν να είναι ανενημέρωτοι, να μην βλέπουν τηλεόραση, να μην διαβάζουν ειδήσεις, να μην έχουν κινητά. Κι όμως οι φωτογραφίες πήγαιναν σύννεφο. Να δούμε όταν θα πέφτουμε σαν τις μύγες, ποιος θαρραλέος θα απαθανατίζει τις στιγμές. Εκτός αν η οικογενειοκρατία αποφασίσει ότι καταπατούνται τα προσωπικά δεδομένα.

– Τα δικά μου προσωπικά δικαιώματα, κύριε Πρωθυπουργέ και κύριε Δήμαρχε Αθηναίων, ποιος θα τα διαφυλάξει; Η κυρία Κοσσιώνη που μεταδίδει περίλυπη ειδήσεις για την πανδημία και τις θεομηνίες  αλλά δεν αγγίζει τα τεκταινόμενα του συζύγου της ή η κυρία Γκαμπρόφσκι-Μητσοτάκη που διαφημίζει παντοιοτρόπως τα Ζεύς και Διώνη και τα συστημικά ΜΜΕ ασχολούνται με το κομψό ντύσιμό της; Ποιος προστατεύει, τελικά, τον πολίτη; Ακόμη και τον ανόητο; Τι πράττετε; Περιμένετε να μαζεύετε πτώματα; Αναρωτιέμαι: υπάρχουν και άλλες αμφιλεγόμενες εκπλήξεις από την Ελληνική Ραδιοφωνία και Τηλεόραση;

– Σύντομα θα κυκλοφορήσει από γνωστό και αξιοπρεπή εκδοτικό οίκο, μια νουβέλα που έγραψα. Τα συγγραφικά δικαιώματα, τα όσα, τα λίγα ή πολλά, θα διατεθούν στα παιδιά με καρκίνο. Δεν είμαι τίποτα σπουδαίο, απεναντίας. Ωστόσο, γνωρίζω τι σημαίνει αληθινός πόνος και προσπαθώ να κάνω το ελάχιστο αλληλέγγυο που μπορώ, για να μαλακώσω τον πόνο των άλλων ανθρώπων. Μακάρι να είχα πολλά χρήματα, μακάρι να ήμουν η πιο πλούσια γυναίκα επί γης. Έχω κατά νου πώς θα τα ξόδευα. Επί του παρόντος, παρατηρώ με πόση σοβαροφάνεια αντιμετωπίζεται η Υγεία στην πατρίδα μου και όσους φαντάζουν περισπούδαστοι. Και πόσο εγωκεντρικά οι έχοντες και κατέχοντες αντί να γίνονται πρωτοσέλιδα για υποδειγματικές πράξεις αλληλεγγύης και γενναιοδωρίας, εμμένουν στον ναρκισσισμό που θρέφει τη ματαιοδοξία και την κενότητά τους. Έτσι όμως δεν επιτυγχάνεται η πρόοδος μιας κοινωνίας.

– Κι όμως ο Παύλος Μπακογιάννης θα ήταν ένας άξιος πολιτικός παλαιάς κοπής. Ίσως και φάρος υγιούς Πολιτικής. Αν όμως δεν τον δολοφονούσε η 17 Νοέμβρη, ίσως να τον εκτόπιζε το πολιτικό συνάφι μιας νοσηρής πολιτικά χώρας. Θυμηθείτε την πολιτική τύχη του Κωστή Στεφανόπουλου.

– Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος το εξυμνούμε για τις στοχευμένες δωρεές του. Όσοι αντέχουν, ας κάνουν το ίδιο. Τρόποι υπάρχουν πολλοί. Αρκεί οι τεχνοκράτες που κυνηγούν το χρήμα κυρίως, και οι νάρκισσοι να βρουν τον δύσκολο δρόμο προς την ενσυναίσθηση. Φοβάμαι πως αυτός ο δρόμος είναι απροσπέλαστος για αυτούς, αδιέξοδος.-

*Επειδή βλέπουμε ότι κάποιοι συνεχίζουν να λειτουργούν με αίσθημα “εγωισμού” και “ωχαδερφισμού”, να θυμίσω στους υπεύθυνους ότι για τέτοιες περιπτώσεις η ισχύουσα στην Ελλάδα νομοθεσία προβλέπει συγκεκριμένα πράγματα, όπως για παράδειγμα στο άρθρο 285 του Ν 4619/2019 -Παραβίαση μέτρων για την πρόληψη ασθενειών- όπου αναφέρονται κυρώσεις για τη διάδοση μεταδοτικής ασθένειας. (Δρ Βασίλης Μαστρογιάννης, 9 Αυγούστου 2020, iporta.gr)

** Όσοι βρίσκονται στην Ελληνική επικράτεια (προσοχή όχι μόνο οι Έλληνες) έχουν δικαίωμα απόλυτης προστασίας της ζωής τους. Ειναι τα άρθρα 2 και 5 του Συντάγματος. Το πρώτο είναι θεμέλιο του κράτους δικαίου υπερέχει δηλαδή παντός άλλου δικαιώματος όπως πάγια ερμηνεύεται. (Πάνος Μπιτσαξής, 25 Σεπτεμβρίου 2020, iporta.gr).

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr