– Γιατί αδελφέ δεν πουλάνε οι εφημερίδες;

 

Μειδίασε ελαφρώς, αφήνοντας όμως γύρω από τα σφιγμένα χείλια του ένα τόνο πίκρας.

 

-Δεν πουλάνε διότι πλέον δεν υπάρχουν εφημερίδες.

 

-Κι’ αυτές που κυκλοφορούν τι είναι; Περιτύλιγμα για τις αγορές της ‘Βαρβακείου’;

 

Έπιασε την προβοκατόρικη ειρωνεία που στηριζόταν σε δικαιολογία του συρμού και ξέσπασε:

 

-Ό,τι πουλάνε, πλέον, κυρίως τις Κυριακές, είναι επειδή προσφέρουν με ένα δίφραγκο επί πλέον βιβλία με ποιητές και διάσημους λογοτέχνες, δισκάκια μουσικής με τον…Παντελίδη και την Πάολα, βιβντεοταινίες, εκπτωτικά κουπόνια για σούπερ μάρκετ, βενζινάδικα κλπ. Αναγνωστικό κοινό ξέχνα το. Το πολύ να κρατήσουν από το ‘σώμα’ το ενθετάκι –αν υπάρχει- με το εβδομαδιαίο πρόγραμμα της τηλεόρασης. Μπορεί το άθλιο χαζοκούτι να προσφέρει το χειρότερο πρόγραμμα –και ελεγχόμενη ενημέρωση- στην Ευρώπη, εντούτοις εξακολουθεί να το προτιμάει ο Έλληνας, αφού είναι δωρεάν…

 

Το επόμενο ερώτημα ήταν με βάση το κλασικό υβριστικό σχόλιο του Μιχάλη Τροχανά:

 

 

 

Πράγματι, με επιχειρήματα που δεν μπορώ να ελέγξω, άρα δεν υιοθετώ πλήρως, έβγαλε τον καημό του (ως συνδικαλιστής). Με βάση την ιστορία του, λοιπόν, έχουμε και λέμε:

 

Ένας μεγαλοεκδότης διώκεται για φοροδιαφυγή, όμως και καλή κυκλοφορία σκοράρει και βαρβάτη εκπομπή έχει στο χαζοκούτι.

 

Άλλος, χρωστάει (ως συγκρότημα Τύπου) τα μαλλιά της κεφαλής του (που έχουν αραιώσει, είναι αλήθεια!) και όμως ζει και…προεδρεύει σε εταιρίες και κανάλι. Και έχει βάλει τα παιδιά του το ένα στην Βουλή των Ελλήνων και το άλλο σε μπόλικα διοικητικά συμβούλια ΑΕ.

 

Ένας τρίτος εκδότης, οφείλει αρκετά εκατομμύρια σε προσωπικό και ασφαλιστικά ταμεία, αλλά όχι μόνο δεν καταδικάζεται οριστικά, αλλά αφήνεται να κάνει και πάλι τον εκδότη!

 

Υπάρχουν και οι λεγόμενες μικρές εφημερίδες (αυτές που δεν ανήκουν σε δημοσιογραφικά τζάκια).

 

Εμαθα ότι ο ‘Ελεύθερος Τύπος’, χρωστάει πάνω από δεκαπέντε εκατομμύρια –το ένα τρίτο στα ασφαλιστικά ταμεία-, μολονότι η λέϊντι Γιάννα (η συγγραφέας!) τον παραχώρησε χωρίς χρέη. 

 

Οι περισσότεροι εκδότες φέρονται μπαταχτσήδικα, ακόμη και αυτοί που πίσω τους υπάρχει ο τίτλος του κρατικοδίαιτου εκατομμυριούχου. 

 

Αφού μου ανέφερε όλα αυτά τα πικάντικα, επανήλθε στην αρχική του διαπίστωση:

 

-Γιατί, συνεπώς, να πουλήσουν οι εφημερίδες; Λογικά καταρρέει το σινάφι μας, με τις χιλιάδες πλέον τους ανέργους και όλους σχεδόν τους συναδέλφους των πορτάλ να δουλεύουν σε ωράριο γαλέρας με ένα μεροκάματο ντροπής;

 

Επανήλθα σαφώς οργισμένος:

 

-Φταίμε και εμείς αρχηγέ, οι γραφιάδες…

 

-Φταίνε όσοι σκύβουν στα αφεντικά, αλλά προσωπικά έχω μάθει να σέβομαι τον φόβο του άλλου.

 

-Αυτό δίνει συγχωροχάρτι και στους ζητιάνους;

 

 

ΥΓ: με τόση επαιτεία γύρω μας, τι να ψάχνουμε τώρα;