Χρησιμοποιούμε το φαγητό όχι ως τροφή, αλλά ως «φυγή», παρηγοριά, «ηρεμιστικό» -αγχολυτικό, γιατί όταν βρισκόμαστε στη διαδικασία της πέψης, νιώθουμε πιο πλήρεις, πιο χαλαροί και ήρεμοι.

Η λύση που τελικά μαθαίνουμε είναι μια: Να φάω κάτι. Με τα χρόνια ο εγκέφαλος είναι σαν να έχει προγραμματιστεί να έχει πάντα την ίδια απάντηση. ΦΑΓΗΤΟ!

 

 

-Το άγχος και η χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι κοινά σημεία.

 

-Συμβαίνει γιατί δεν έχουμε μάθει πώς να λύνουμε τα συναισθηματικά μας

 

Τρώω, λοιπόν, ως αναισθητικό στον πόνο ή στην θλίψη.

Η Απαγόρευση στο να μη φάω, την κάνει ακόμα πιο ελκυστική!

 

Η ανάπτυξη της εικόνας του σώματος είναι απαραίτητη για το σχηματισμό της εικόνας του εαυτού και συνδέεται με : 

-Την αντίληψη του ατόμου για το σώμα του.

-Την αξιολόγηση που κάνει το ίδιο το άτομο για την εμφάνισή του.

-Τη συμπεριφορά του, που συνδέεται με τις αντιλήψεις που έχει για τη σωματική του εμφάνιση.

 

 

Πρόληψη: η καλύτερη θεραπεία

– Η σχέση με τους γονείς (μητέρα, πατέρα), τα βιώματα, οι διατροφικές συνήθειες της οικογένειας παίζουν επίσης καθοριστικό ρόλο.

– Οι γονείς θα πρέπει να είναι προσεκτικοί και κυρίως ενημερωμένοι για τις αλλαγές που επέρχονται σε κάθε ηλικία και κυρίως στην εφηβεία,. Οφείλουν να φροντίζουν να προετοιμάζουν κατάλληλα το παιδί ώστε και αυτό με την σειρά του να αποδεχτεί όσα του συμβαίνουν ως κάτι φυσιολογικό.

-Ενίσχυση θετικών συμπεριφορών από γονείς και αναγνώριση των προσπαθειών του παιδιού.

-Ενίσχυση αυτοεκτίμησης από την προσχολική ηλικία και προώθηση ουσιαστικών αξιών και προτύπων με έμφαση στην εσωτερική καλλιέργεια και όχι στην εξωτερική εμφάνιση.

-Αποφυγή σχολίων που αφορούν στην εξωτερική του εμφάνιση όπως π.χ. «μην τρως πολύ, θα παχύνεις», «πάχυνες», ή το αντίθετο…

 

-Συστηματική βοήθεια του παιδιού στη διαμόρφωση σωστών προτύπων.

-Αποφυγή ισχυροποίησης συμπεριφορών τελειομανίας όπως είναι π.χ. η απαίτηση από το παιδί για υψηλές επιδόσεις στο σχολείο ή στον αθλητισμό.

 

 

-Να μην πιέζουν ποτέ τα παιδιά να φάνε ή να μη φάνε. Το κήρυγμα και οι φωνές χειροτερεύουν την κατάσταση.

-Να μη μιλάνε στα παιδιά για το φαγητό ή για το αν είναι παχιά ή αδύνατα και να μην εκβιάζουν τα παιδιά σχετικά με το φαγητό.

 

-Επαφή με το παιδί. Οι γονείς πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά, να συζητούν μαζί τους για όσα τα απασχολούν και να τα ακούν, αποφεύγοντας να μιλούν για το θέμα του φαγητού.

– Να μην κάνουν οι ίδιοι σχόλια για το δικό τους σώμα (π.χ. η μητέρα που μιλά αγωνιωδώς για τα δικά της κιλά της, επηρεάζει αρνητικά την κόρη της).

-Να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να αποκτήσουν μια σωστή διατροφική συμπεριφορά και έναν αθλητικό τρόπο ζωής από νωρίς στη ζωή τους γιατί η επίδρασή τους στη ψυχική τους υγεία είναι πολύ ευνοϊκή.

-Να προσφέρουν στο παιδί ή τον έφηβο/η την κατάλληλη υποστήριξη, στην περίπτωση που το βάρος τους, πρέπει πράγματι να ελεγχθεί.

-Να φροντίζουν ώστε το παιδί να έχει πολλές και ποικίλες δραστηριότητες, ώστε να επιβεβαιώνεται μέσα από αυτές- και όχι μόνο μέσω της εξωτερικής εμφάνισης.

-Να μη διστάσουν να αποταθούν σε ειδικό της ψυχικής υγείας αν καταλάβουν ότι το πρόβλημα έχει ξεφύγει από τον έλεγχο τους.

-Προσέχετε ώστε τα παιδιά να μην μαθαίνουν να συνδέουν τη συναισθηματική τους κατάσταση με το φαγητό. Π.χ. : τρώνε όταν στεναχωριούνται ή έχουν στρες.

-Προσπαθήστε να διερευνήσετε αν μια μελαγχολία ή άλλη συναισθηματική πίεση ευθύνεται για την αύξηση βάρους του παιδιού σας. Συχνά, τα παιδιά, αντικαθιστούν την έλλειψη φίλων ή άλλων ενδιαφερόντων με φαγητό.

 

-Μετά την ηλικία των 3 ετών, αποφύγετε την άμεση αναφορά και απαγόρευση σε συγκεκριμένο τύπο τροφών γιατί υπάρχει κίνδυνος να συμβάλετε στην πρόκληση συναισθημάτων μελαγχολίας, ενοχών, ντροπής, εγκατάλειψης.

Αρχικά, μικροί και μεγάλοι, χρειάζεται να εντοπίσετε τι ακριβώς συμβαίνει. Κρατήστε ημερολόγιο για να εντοπίσετε σε ποια συναισθήματα είστε πιο επιρρεπείς στο να οδηγηθείτε σε υπερφαγία. Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να καταναλώνει όταν θυμώνει, όταν αγχώνεται αλλά όχι όταν στεναχωριέται. Βρείτε άλλους τρόπους για να διαχειριστείτε τα συναισθήματά σας. Αντιμετωπίστε τα πιο ουσιαστικά ή εκτονώστε τα σε πιο υγιείς συμπεριφορές. Φτιάξτε μια λίστα δραστηριοτήτων με τις οποίες μπορείτε εναλλακτικά να ασχοληθείτε όταν σας καταβάλλει η έμμονη σκέψη του φαγητού!