Νίκος Σταθόπουλος

Δεν ήρθε απροειδοποίητα. Οι προφήτες μας οι βιοεπιστήμονες, και ο Μπιλ Γκέιτς ο μέγας στρατηγός, ακόμα και ο Νταν Μπράουν, ο τορναδόρος μιας άλλης αλήθειας απ’ αυτήν που μας επαναλαμβάνουν, είχαν διαβάσει σωστά τους οιωνούς. Μας είχαν προειδοποιήσει για μια ανθρωποκτόνο πανδημία, επειδή ήξεραν ότι εμείς πάντα τις προκαλούμε. Αλλά, όπως κάνουμε πάντα, εμείς δεν δώσαμε σημασία, συνεχίσαμε να ασχολούμαστε με τις καθημερινές μας μέριμνες, τις μικρές, τις απαραίτητες, τις μάταιες.

Έτσι κάνουνε πάντοτε οι πιο πολλοί άνθρωποι, με όλα τα σοβαρά. Αποστρέφουν το βλέμμα από αυτά, σαν τις στρουθοκαμήλους στην αμμοθύελλα. Δεν αντέχουν την αμείλικτη πραγματικότητα του πόσο ευάλωτοι και τρωτοί, πόσο αμελητέοι είναι. Δεν αντέχουν καμία αλήθεια που συνθλίβει την κάλπικη αυτοεικόνα τους. Δεν αντέχει ο εγωϊσμός την αλήθεια της ολοκληρωτικής και απόλυτης, βιολογικής εξάρτησης του καθενός μας από τους άλλους, από την φύση και από τον πλανήτη τον ίδιο. Σαν τους νομάδες του Μωϋσή, λατρέψαμε τα κατασκευάσματά μας και λίγο λίγο, υποδουλωθήκαμε σ’ αυτά. Και τώρα, μείναμε έκπληκτοι και αποσβολωμένοι, που κάτι άγνωστο και αόρατο, από το πουθενά, ήρθε να μας θυμίσει πως όποιοι και να δηλώνουμε πως είμαστε, ό,τι κι αν κατέχουμε, είμαστε θνητοί. Η ζωή μας είναι πεπερασμένη και αργά ή γρήγορα, θα πεθάνουμε.

Ο αόρατος επισκέπτης ήρθε απρόσκλητος, και έφερε απότομα τα πάνω κάτω. Πρίγκιπες και πρωθυπουργοί γονάτισαν και ταπεινώθηκαν μπροστά του. Μπροστά στην αμερόληπτη επιλεκτικότητά του, μόνο οι σεμνοί, αυτοί που προσφέρουν τροφή και γνώση, στέκονται όρθιοι. Αυτοί που εμπορεύονται το μέλλον και την ελπίδα χωρίς να τα έχουν, οι επηρμένοι ασήμαντοι, κρύφτηκαν, για λίγο εξαφανίστηκαν. Οι πιο ισχυρές και πλούσιες θεσμικές οντότητες του ατλαντικού μας πολιτισμού, κάποιες με παράδοση αιώνων, αποδυναμώθηκαν κι ακυρώθηκαν σε ένα κλείσιμο του ματιού. Ακόμα και τα κράτη μας στην παραπαίουσα Ευρώπη, αγωνίζονται να πείσουν για την χρησιμότητα της ύπαρξής τους, μπροστά σε κάτι που εξώφθαλμα υπερβαίνει τόσο τα σύνορα, όσο και τις δυνατότητές τους να διαφυλάξουν τους υπηκόους τους και τον τρόπο ζωής. Και στην προσπάθειά τους, για το καλό μας, μας εναγκαλίζονται ασφυκτικά. Αν ακολουθήσουν κι άλλα κύματα της πανδημίας, που είναι και το πιο πιθανό, ο εναγκαλισμός αυτός θα γίνει μόνιμος.

Γίνονται πολλά αυτές τις λίγες εβδομάδες. Οι περισσότεροι, θαμπωμένοι από το σοκ των αριθμών που προβάλλονται με γιγάντια ψηφία στις οθόνες όλου του κόσμου, τα παραβλέπουν. Τι συμπεράσματα θα βγάλει ο καθένας, είναι άγνωστο. Πού θα οδηγήσει το ασιατικό παράδειγμα διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης, είναι αβέβαιο. Στο Λίχτενσταϊν, πατρίδα των ευρωπαϊκών τραστ, ελέγχονται ήδη τα απόβλητα των νοικοκυριών στους υπονόμους για υγειονομικώς ύποπτα ίχνη και όλοι οι πολίτες θα φορέσουν υποχρεωτικά στον καρπό ειδική συσκευή για να παρακολουθείται συνεχώς η κατάσταση της υγείας τους. Στο Ισραήλ παρακολουθούνται ακουσίως ηλεκτρονικά οι μετακινήσεις των υγειονομικά ύποπτων. Οι κολοσσοί του Ίντερνετ και θανάσιμοι αντίπαλοι, η Apple με την Google, που μονοπωλούν τα λογισμικά της παγκόσμιας τηλεφωνίας, συμφώνησαν να διοχετεύσουν κοινές εφαρμογές για τον έλεγχο των πάντων από ένα κέντρο. Και κάποιοι στις ΗΠΑ, την Ελλάδα και αλλού, αδημονούν και νομίζουν ότι θα επιστρέψει η ζωή στο πριν. Ούτε ότι η Νέα Ζηλανδία αποφάσισε να πληρώνει μισθούς σε κρυπτονόμισμα, ούτε ότι η FED και η BoE κόβουν απροσχημάτιστα νόμισμα, ούτε καν η δημόσια προειδοποίηση του Κίσσιγκερ για τις αλλαγές που επέρχονται δεν τους υποψιάζει. Η εθελοτυφλία ορισμένων και η πεισματική άρνηση να καταλάβουν και να χωνέψουν ότι Τα Πάντα Ρεί, είναι τουλάχιστον αφοπλιστική.

Η μνήμη προηγούμενων περιστάσεων είναι χρήσιμη, μόνον στο μέτρο που χρησιμεύει στην αντιμετώπιση του παρόντος. Όταν μπουκώνει τον νου και εμποδίζει να αντιληφθούμε την νέα πραγματικότητα, να την κατανοήσουμε και να την διαμορφώσουμε, απεργάζεται την καταστροφή μας. Μόνο το εδώ και τώρα υπάρχει.

Αυτές τις μέρες ανταλλάξαμε πολλές ευχές για Χρόνια Πολλά. Η ζωή είναι γλυκειά και η μακροημέρευση είναι ευλογία. Εκτός από την αξία της ανθρώπινης ζωής, όμως, ποιές άλλες αξίες σεβόμαστε; Ο θάνατος είναι η μόνη μας βεβαιότητα. Ας κάνουμε την υπέρβαση, να επιτρέψουμε σε αυτήν την μόνη βεβαιότητα να μας οδηγεί στις σοβαρές αποφάσεις, για να ζούμε την πολύτιμη ζωή μας με περισσότερο νόημα, με περισσότερη προσοχή στις επιπτώσεις των επιλογών μας, σε αρμονία με όλους και όλα γύρω μας.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr