* Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας του Παν/μιου Αθηνών

Με τους “αδύναμους”

Ο λαός δεν θέλει λίγες και μικρές αλήθειες

Προτιμά πολλά και μεγάλα ψέματα

Ν.Γ.Μουρτζούχος, Οδοιπορικό ιδεών

Στη φάση αυτή που περνάει η χώρα δεν έχει τόση σημασία το «γιατί» και το «πώς» αλλά το «με ποιούς». Πρέπει να βιαστούμε, για να προλάβουμε να μη συμβεί αυτό που όλοι φοβόμαστε. Δηλαδή να’ χεις οικονομία χωρίς κοινωνία. Να’ χεις σπίτι χωρίς παιδιά. Να’χεις εμβόλιο χωρίς ζωή.

 Την κρίσιμη αυτή ώρα πρέπει να μείνουμε όλοι όρθιοι, να μη γονατίσουμε κουρασμένοι από τους αριθμούς που δεν επαληθεύτηκαν ή δειλιασμένοι από τους κινδύνους που δεν μάθαμε να διατρέχουμε.

Πρέπει να δώσουμε περισσότερο χώρο και ευκαιρίες στους νέους (αντί να τους κυνηγάμε επειδή δεν μας αρέσουν τα «χούγια» τους), πρέπει να τείνουμε χέρι φιλίας και αλληλεγγύης στους απελπισμένους (αντί να τους κατηγορούμε διότι κατεβάζουν το κατά κεφαλήν εισόδημα), πρέπει ν’ ανοίξουμε ένα παράθυρο ελπίδας στους κάθε μορφής εγκλείστους (αντί να τους ωθούμε σε «δρόμους φυγής»).

Δεν πιστεύω στην ύπαρξη «χαμένων ανθρώπων». Ως την ώρα «χαμένες πολιτικές» πληρώνουμε.

Για να καταφέρουμε συνεπώς τον Έλληνα – τον κάθε Έλληνα-να δείξει τον κουρνιασμένο και φοβισμένο καλό εαυτό του, χρειάζεται να τον πείσουμε ότι είναι χρήσιμος, ότι είναι ίσος με τους άλλους, ότι δεν προκάλεσε η Πανδημία νέες διαχωριστικές γραμμές.

Για να πετύχει όμως αυτή η εθν-εγερσία οι λογής αρμόδιοι (και υπεύθυνοι;) οφείλουν να στραφούν μ’ εμπιστοσύνη σ’ αυτούς που τα χαρτιά δείχνουν «αδύναμους», αλλά που στα πρόσωπά τους καθρεφτίζεται η αισιοδοξία, η λεβεντιά και η δύναμη επιβίωσης του ελληνισμού.

Πρέπει η πολλαπλή κρίση λόγω Κορονοϊού να μας βάλει μυαλό και να μην επαληθευθεί η παρακάτω αλληγορία [ποιητική και πολιτική μου αδεία]:

Κατά την άποψή μου πριν από χρόνια ο Θεός θέλησε να δοκιμάσει τη λογική και το ομόγνωμον των Ελλήνων και γι’αυτό πήρε  το δίκοπο μαχαίρι του και έκοψε την Αλήθεια σε φέτες.

Ύστερα μεταμφιέστηκε σε πραματευτή και κατέβηκε στην αγορά της Αθήνας, κάτω από την Ακρόπολη. Συνάντησε κάμποσους πολίτες που φιλονικούσαν για την ύπαρξή του και χάρισε στον καθένα μια φέτα Αλήθειας λέγοντάς τους πως αν βρουν τρόπο να τα συνενώσουν θα έχουν για πάντοτε Δημοκρατία.

Κι αυτοί, ενώ ήξεραν ότι κρατούσαν μόνο ένα κομμάτι της Αλήθειας βγήκαν στις ρούγες και στις πλατείες διαλαλώντας πώς ο καθένας τους κατέχει ολόκληρη την Αλήθεια.

Κανείς δεν σκέφτηκε να καλέσει τον πλαϊνό του για να ενώσουν τις φέτες Αλήθειας κι έτσι να βοηθήσουν τον κόσμο να λύσει τα προβλήματά του.

Προτίμησαν να κάνουν ομάδες, ν’ απολυτοποιήσουν την αξία  του κομματιού τους και να κατηγορήσουν τους άλλους κατόχους των άλλων κομματιών ως ψεύτες.

Αν έτσι πορευόμασταν ασυλλόγιστα κι αμέριμνα Προ-Κορονοϊού   ΘΕΩΡΩ ΌΤΙ ΤΩΡΑ ΉΡΘΕ Η ΏΡΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΕΟΛΗΨΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ “ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΑΣ” ΣΕ ΣΎΓΚΡΟΥΣΗ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΟΙ.

Δεν  αντιλαμβάνομαι τι νόημα έχει σήμερα να αμφισβητούμε ανθρώπους που προσφέρουν ή να θυμόμαστε παλιές διαμάχες κομμάτων και κοινωνικών φορέων. Η Επόμενη μέρα θα ανήκει στους νέους και στα νέα μυαλά. Οι άλλοι εκόντες/άκοντες θα έχουν νικηθεί όχι από τον Κορονοϊό αλλά από την ανο[η]σία τους να αναλύουν το μέλλον με όρους παρελθόντος.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr