Νίκος Βασιλειάδης

Σκεφτόμουν πως μοιάζει παρανοϊκό, παράλογο και ανελέητο, αυτό που κοιτάς με τα μάτια να γίνεται με τόση φυσικότητα. Φτάσαμε ακόμη μια φορά να μιλάμε για έναν βάρβαρο κόσμο. Τον κόσμο των κοινών ανθρώπων. Που μαστιγώνεται από την ανέχεια, τη βία, τους πολέμους, και γενικότερα τον κυνισμό. Και θα μπορούσαμε να πούμε πως όλοι μας μπορεί να βουρκιζόμαστε στις λάσπες και τις ακαθαρσίες αυτού του τόπου, όμως μερικοί πρέπει να βρούμε το θάρρος να στρέψουμε το βλέμμα πάνω απ’ τους υπονόμους, να απλώσουμε τα χέρια και να χαϊδέψουμε τ’ άστρα μακριά από το απαθές βύθισμα στο έρεβος του πολέμου.. Εκλιπαρούμε για το πέρας αυτού του τέρατος που αποκαλείται πόλεμος. Και που το θρόισμα του αφήνει πίσω του πάνω από γεμισμένες κάννες τεμαχισμένα πτώματα, κουφάρια σε ανοιχτούς τάφους και τις ελπίδες των αμάχων να αιμορραγούν.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.   

The article expresses the views of the author      

iPorta.gr