Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Νίκος Βασιλειάδης

Το Woodstock ήταν είναι μια μεταεφηβική ματιά πάνω σ’ έναν γηρασμένο κόσμο, ένας εξωφρενικός βόμβος αυταπάρνησης.

Έφερε οπτικές και ήχους αλλότριους.

Μια μουσική σύμπραξη που υπογράφηκε από μια πλειάδα συγκροτημάτων.

Από το εσωτερικό κλάμα μιας γενιάς που θέλησε να αλλάξει τον κόσμο, στο ηδονικό παραλήρημα της απελευθέρωσης από τις συμβατικότητες ως τη συμφιλιωτική άβυσσο των παιδιών των λουλουδιών .

Ήχοι πολλές φορές ακουστικά αταίριαστοι.

Αλλά το ταίριασμα και η αρμονία δεν ήταν ο σκοπός. Σκοπός ήταν η χειραφέτηση. Από το σκοπό!

Μια μουσική, μέσα από πολύμορφους αντισυμβατικούς χτύπους, που πολεμά για να δώσει μια πιο ευρύχωρη εικόνα του κόσμου που την περιβάλλει. Να φτιάξει ένα σημείο στίξης, μια άνω τελεία, για να αισθανθείς:

Το δάκρυ κάτω από τις ανθισμένες κερασιές, τη διστακτικότητα και την οικειότητα πλάι σ’ έναν ξένο.

Για να αισθανθείς την πραγματικότητα με την ακρίβεια του απερίγραπτου, απαλλαγμένος από τους στενόχωρους κόμπους του συγκεκριμένου.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr