Ηλίας Καραβόλιας

Ας μην κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλο μας. Η σκληρή και αποφασιστική στάση της νέας κυβέρνησης μας κάνει όλους να σκεφτούμε ότι είτε έχουμε τις ”πλάτες” άλλων ( βλ. ΗΠΑ, Ρωσία), είτε θα σπάσουμε επικίνδυνα τα μούτρα μας με το Βερολίνο, όσο και αν μας στηρίξουν Γάλλοι, Ισπανοί, Ιταλοί.
Αλλά τί σημαίνει πρακτικά έχουμε ”πλάτες”; Πόσο σημαντικό είναι για την Ελλάδα να ανακοινώσει ο Ρώσος υπουργός οικονομικών ότι θα παρέχουμε οικονομική βοήθεια στην Ελλάδα εάν μας ζητηθεί και τί σημαίνει να λέει ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ομπάμα στο CNN ”…μην στύβετε άλλο την Ελλάδα με λιτότητα..”;

Θυμάμαι τον μακαρίτη πρόεδρο της Γαλλίας Φ. Μιττεράν που είπε κάποτε ότι η πολιτική είναι συμβολισμοί, και τίποτε παραπάνω . Και το έλεγε πριν την εποχή του διαδικτύου και της ταχύτατης μετάδοσης ειδήσεων, δηλώσεων, εικόνων. Σήμερα δεν νομίζω να υπάρχει δυσκολότερο πράγμα για ένα κράτος, στην σύγχρονη διεθνή σκηνή, απο το να αποσπάσει θετική δήλωση του προέδρου των ΗΠΑ. Κάποιος φυσικά θα πεί, και δικαίως, οτι εάν αυτό δεν συνοδευτεί απο χείρα βοηθείας, δηλαδή απο πρακτική παρέμβαση στα δρώμενα, τότε δεν έχει ιδιαίτερη ισχύ.

Και όμως, έχουμε άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ διότι τις επόμενες ημέρες υψηλός αξιωματούχος του αμερικανικού υπουργείου οικονομικών έρχεται για να συνδράμει στις διαπραγματεύσεις Ελλάδας- ΕΕ-ΔΝΤ. Και αυτό είναι αρκετά σημαντικό, σε συνδυασμό με την προθυμία οικονομικής στήριξης που έδειξε η ρωσική κυβέρνηση, καθώς και την δική μας ”ενεργητική” στάση στις σχέσεις ΕΕ- Μόσχας, όπου ζητήσαμε να μας ενημερώνουν απο τις Βρυξέλλες, ως ισότιμο μέλος της ΕΕ, πριν απο κάθε ενέργεια ή πρωτοβουλία που απαιτεί ομοφωνία.

Ξαναγυρνώντας στα εσωτερικά μας, η αλήθεια είναι οτι σχεδόν όλοι μας φοβόμαστε απο την σκληρή ρήξη με τους δανειστές, όπως αυτή διαμορφώθηκε γρήγορα απο τις δηλώσεις Βαρουφάκη-Τσίπρα και τον εκνευρισμό των Ευρωπαίων. Προσέξτε όμως: οι Σουλτς και Ντάισεμπλουμ ήλθαν οι ίδιοι στο σπίτι μας, δεν έστειλαν δηλαδή την τρόικα, οπότε νομιμοποιούμαστε πλέον να μην συνομιλούμε με τους τροικανούς (ειδικά τώρα που και ο Γιούνκερ ανακοίνωσε οτι πρέπει να τελειώσει η τρόικα ! ). Μπορεί να μην είναι ”μάχη” η διαπραγμάτευση, αλλά το να φύγει ο αντίπαλος συνομιλητής απο το σπίτι σου εκνευρισμένος, είναι μια πρώτη νίκη, ένα πρώτο κέρδος σε επίπεδο επικοινωνιακών εντυπώσεων.

Ο Τσίπρας αποδεικνύεται οτι δεν θα κάνει εύκολα κάποια βήματα πίσω. Ο Βαρουφάκης μιλάει για αυτό που σχεδιάζει απο καιρό : ένα πρόγραμμα γέφυρα μεταξύ του Μνημονίου και ενός ‘Νέου Συμβολαίου’, και επικαλείται την ικανότητα της ΕΕ να παράγει θεσμική φρασεολογία, δηλαδή να βαφτίζει με άλλο όνομα κάθε φορά τα προγράμματα στήριξης.

Επίσης, πολλοί βιάστηκαν να πουν ότι αυτοκτονούμε αν δεχθούμε τα 7 δις της δόσης που μας οφείλουν οι δανειστές, αγνοώντας όμως οτι μόλις τα πάρουμε, αυτομάτως πρέπει να αποδεχθούμε το περιεχόμενο των σκληρών μέτρων της τρόικας στο περίφημο email στον Χαρδούβελη ( 25% μείωση επικουρικών συντάξεων, κατάργηση 100 δόσεων στις ρυθμίσεις οφειλών, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, αύξηση εισφορών σε ΟΓΑ, άνοδος των ειδικών φορολογικών συντελεστών σε νησιά, κ.α) .

Φυσικά, δεν έχουμε πολυτέλεια να απορρίπτουμε λεφτά απο τους δανειστές. Έχουμε μεγάλο δημοσιονομικό κενό κυρίως λόγω υστέρησης εσόδων απο φόρους και φυσικά λόγω λήξεως εντόκων γραμματίων και δανειακών μας υποχρεώσεων. Αλλά μια αναγκαία τέτοια χρηματοδότηση, καθώς και η συμμετοχή μας στο πρόγραμμα Ντράγκι για αγορά κρατικών ομολόγων, προυποθέτει να είμαστε ”εντός προγράμματος ” και να πάρουμε ”θετική αξιολόγηση”. Και η Αθήνα διαμηνύει ότι θέλει να είναι σε πρόγραμμα, αλλά όχι αυτό του μνημονίου. Θέλει ένα καινούριο, με μέτρα αναπτυξιακά και μεταρρυθμίσεις που δεν θα προκαλούν ύφεση. Και με δέσμευση απο την πλευρά μας για ισοσκελισμένους προυπολογισμούς με μικρά μεν πλεονάσματα (1-1,5%), αλλά συνεχή και βιώσιμα( ”..εις το διηνεκές ”, όπως είπε μπροστά στον Ντάισεμπλουμ ο Βαρουφάκης).

Σε όλα τα παραπάνω, η δήλωση Ομπάμα προς τους Γερμανούς και τις Βρυξέλλες (δηλαδή να μην σφίγγουν την θηλειά και να αφήσουν την Ελλάδα να πάρει ανάσες ώστε να κάνει αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις και να βγεί απο την λιτότητα) είναι η ισχυρή στήριξη που χρειαζόμαστε αυτή την ώρα.

Είναι πλέον στο χέρι μας να πείσουμε οτι και πρόγραμμα έχουμε, και τις δεσμεύσεις μας θα τηρήσουμε χωρίς να επιβαρύνουμε επώδυνα τους ευρωπαίους φορολογούμενους απο μια ορθολογική αναδιάρθρωση του χρέους μας. Εκτός και αν το Βερολίνο έχει ( ή μάλλον είχε απο καιρό) προσχεδιασμένο σχέδιο απομόνωσης της Ελλάδας απο την Ευρωζώνη…