Μοιάζει απλό αλλά είναι σύνθετο και επικίνδυνο φαινόμενο όταν η δημοκρατία μεταλλάσσεται καθημερινά σ αυτό τον τόπο. Και όποιος δεν βλέπει την μετάλλαξη, προφανώς εθελοτυφλεί.

Η χώρα θα πάει σε εκλογές με υπόδειξη του Βερολίνου. Όλα τα άλλα σενάρια που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την κίνηση της κυβέρνησης, μάλλον είναι εκτός πραγματικότητας.

Πριν μπούμε στην προληπτική πιστωτική γραμμή στήριξης από την ΕΕ, πρέπει να προκύψει ”νεκρός χρόνος” τον οποίο οι δανειστές θα τον ”γεμίσουν” με κυβέρνηση ειδικού σκοπού, (κάτι σαν κυβέρνηση Παπαδήμου δηλαδή…)

Ο Σόιμπλε πείστηκε ότι δεν μπορεί να σταθεί πλέον η συγκυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου και πιθανολογεί ότι δεν μπορεί εύκολα να προκύψει αυτοδυναμία ΣυΡιζΑ. Και ποντάρει ακριβώς σε αυτό. Στο ίδιο στοίχημα αναγκαστικά ποντάρουν και οι τωρινοί κυβερνώντες της χώρας.

Ο χρόνος μέχρι τις εκλογές, αν δεν μαζευτούν οι 180 για Πρόεδρο, είναι ο χρόνος της δίμηνης τεχνικής παράτασης του Μνημονίου. Αμέσως μετά, για να βγούμε από το Μνημόνιο και για να μας δώσουν την προληπτική στήριξη, πρέπει να προκύψει κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Ποιος θα είναι αυτός ο σκοπός;

Να καλυφθούν με δημοσιονομικά μέτρα οι αποστάσεις μεταξύ τρόικας και κυβέρνησης σχετικά με το χρηματοδοτικό κενό του 2015.

Τότε είναι που θα λειτουργήσει πάλι το αποτελεσματικό εργαλείο του φόβου. Σαν να παραμονεύει το χάος στη επόμενη στροφή. Η κατάσταση συνοψίζεται στην εξής φράση:

”Φτιάξτε μια κυβέρνηση ώστε να αποτραπεί η πτώχευση και τα χειρότερα για σας και τα παιδιά σας, διότι ακόμα δεν τα βγάζετε πέρα μόνοι σας, χωρίς εμάς και τα δανεικά μας. Μόνο έτσι δεν θα βγείτε από το ευρώ, το οποίο ναι μεν το θέλει ο ΣυΡιζΑ που επιλέγετε πρώτο κόμμα , αλλά δεν μας εξηγεί που θα βρεί τα λεφτά για να καλύψει τις τρύπες σας”.

Εκ πρώτης όψεως, οι δανειστές μοιάζουν ορθολογικοί παίχτες στο γνωστό και διαχρονικό παίγνιο οφειλέτη-πιστωτή. Με μια δεύτερη ανάγνωση όμως, θα διαπιστώσουμε ότι λειτουργεί άψογα η τεχνική του φόβου. Και σε αυτό το σημείο, κάνει το μεγάλο λάθος ο ΣυΡιζΑ. Δεν εξηγεί στους Έλληνες πολίτες, στους δανειστές και στις αγορές, πώς ακριβώς εννοεί την διαπραγμάτευση. Τι ακριβώς θα διαπραγματευθεί και τι θα προτείνει. Για το χρέος, για το δημοσιονομικό κενό, για τα αναγκαστικά ισοδύναμα μέτρα.

Διότι ΕΕ και ΔΝΤ δεν έχουν να διαπραγματευθούν τίποτα με εμάς! Θέλουν ξεκάθαρα πρόσθετα μέτρα ώστε να καλυφθεί το προβλεπόμενο δημοσιονομικό κενό, ώστε να μην χάσουν τα λεφτά τους. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου πώς θα βγει η θηλειά της λιτότητας και της ύφεσης από την ελληνική κοινωνία.

Ως τεχνίτες του φόβου, μας στέλνουν το απλό μήνυμα: τα χειρότερα δεν πέρασαν, οπότε συμμορφωθείτε και αφήστε τους λεονταρισμούς. Μπορούμε άραγε να αγνοήσουμε αυτό το μήνυμα όταν βλέπουμε ότι όπως καθαιρέθηκε η κυβέρνηση Παπανδρέου στις Κάννες, τέλη του 2011, έτσι οδηγείται σήμερα σε αναγκαστική “ηρωική” έξοδο και η κυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου;

Το σίγουρο είναι ότι το ΔΝΤ και οι ευρωπαίοι εταίροι μας δεν φοβούνται τον Τσίπρα και τον…. Λαφαζάνη. Ειδικά εάν αυτοί αναγκαστούν να συγκυβερνήσουν με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ! Αυτό που φοβούνται στις Βρυξέλλες, στην Ουάσιγκτον και στο Βερολίνο, είναι κάτι άλλο: τους Podemos στην Ισπανία.

Και με την χειραγώγηση της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας στέλνουν το μήνυμα στην ισπανική κοινωνία και στο πολιτικό της σύστημα.

Πάντα υπάρχει ένας ετοιμοθάνατος που θα βολεύει να τον αναφέρουν οι γιατροί στους βαριά ασθενείς, ώστε αυτοί να παίρνουν τα φάρμακα τους στην ώρα τους. Αλλιώς παραμονεύουν οι λοιμώξεις και οι επιδημίες…

Ηλίας Καραβόλιας