Όταν όμως παζαρεύουν -ιδιαίτερα από θέση ισχύος- οι Τούρκοι μπορούν να είναι ιδιαίτερα πειστικοί. Αντί για απάντηση, ο Σουλτάνος διατάζει επίθεση στον τομέα της Ισπανίας. Είναι 17 Δεκέμβρη και η επίθεση αποκρούεται, αφού όμως οι υπερασπιστές υποχρεωθούν να υποχωρήσουν σε άλλη γραμμή άμυνας, μέσα στην πόλη.

Μη έχοντας άλλη επιλογή ο Ιππότης ντε Γκρολέ δηλώνει υποταγή. Οι δυο Ροδίτες ζητούν επιείκεια για τον λαό.

Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής υπαγορεύει στον γραφιά του τους όρους της παράδοσης:

•Εκτός από μια μικρή φρουρά Γενιτσάρων, ο στρατός θα αποσυρθεί μακριά απο την πόλη και δεν θα μπει σ’ αυτήν πριν περάσουν δώδεκα μέρες • Σ’ αυτές τις δώδεκα μέρες όσοι θέλουν ιππότες και πολίτες μπορούν να φύγουν απο την Ρόδο • Οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη θα αποχωρίσουν με τα όπλα τους, όπως αρμόζει σε γενναίους στρατιώτες• Όσοι Ροδίτες δεν αποχωρήσουν αμέσως έχουν τριετή διορία να το κάνουν ανενόχλητοι • Οι κατακτημένοι μπορούν να κρατήσουν την θρησκεία τους. Σπίτια και εκκλησίες δεν θα λεηλατηθούν • Για πέντε χρόνια η Ρόδος θα είναι απαλλαγμένη από κάθε φόρο και δεν α επιβληθεί παιδομάζωμα.

Ο Σουλτάνος υπογράφει και δίνει τη συνθήκη στους ηττημένους. Σειρά τώρα να υπογράψει έχει ο Μέγας Μάγιστρος Φιλίπ Βιλιέ ντε λ’ Ιλ- Ανταμ. Είναι 20 Δεκεμβρίου 1522, μια μέρα σαν σήμερα πριν 491 χρόνια.

Οι όροι της συνθήκης είναι πρωτοφανείς σε επιείκεια για την εποχή, όπου οι σφαγές των ηττημένων ήταν συνηθισμένες και η λεηλασία της πόλης και η υποδούλωση των κατοίκων ήταν τρόποι αμοιβής των μισθοφόρων και άλλων στρατιωτών. Λέγεται πως ο Σουλτάνος, γενναίος πολεμιστής και αυτός, εξετίμησε ιδιαίτερα την ανδρεία των αμυνομένων.