Ο Μάνος Στεφανίδης είναι Ιστορικός Τέχνης και Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ

( Έκκληση προς τον πρωθυπουργό )

Πρόκειται για την γνωστή λατινική φράση που σημαίνει χονδρικά “γεροντικός μαρασμός”. Νομίζω πως πρόκειται για την ασθένεια που ταλανίζει από ετών την χώρα μας. Τη βασική αιτία της παρακμής της. Μια χώρα στην οποία οι νέοι βιάζονται να γεράσουν και οι γέροι δεν εγκαταλείπουν τα πόστα εξουσίας ποτέ. Μια χώρα που έχει κάνει τη διασκέδαση καταναγκασμό και την αργόσχολη ραστώνη τρόπο ζωής. Μια χώρα που έχει τον μισό πληθυσμό της συνταξιούχους από τα πενήντα – για τις γυναίκες ακόμη πιο χαμηλά – και τον υπόλοιπο δουλοπάροικο σε τράπεζες λόγω χρεών.

Μια χώρα – αποικία χρέους, με άλλα λόγια, ξεπουλημένη για τα επόμενα 99 χρόνια. Μια χώρα καταθλιπτικών που όμως δεν έχουν το σθένος να αναγνωρίσουν – τουλάχιστον – τη θέση τους. Μια χώρα που εξακολουθεί να καταναλώνει ασύστολα χωρίς να παράγει τίποτε. Μια χώρα που την πούλησαν οι πολιτικοί τους οποίους πάντως ο λαός είχε δημοκρατικά εκλέξει. Μια χώρα με ένδοξο παρελθόν, αξιοθρήνητο παρόν και ανύπαρκτο μέλλον. Μια χώρα – φάντασμα που οι Αβδηρίτες κάτοικοι της εξακολουθούν να ρυπαίνουν τις παραλίες, να καίνε τα δάση, να καταπατούν με ιδιοτέλεια κάθε σπιθαμή εκείνου του εδάφους που μπορούν.

Το παράδειγμα του Αγίου Ρωμανού στην Τήνο είναι χαρακτηριστικό: Μια πανέμορφη, μικρή παραλία η οποία άντεχε λίγους επισκέπτες που θα την σέβονταν και θα την χαίρονταν με μέτρο και σεμνότητα, έγινε εδώ και δύο χρόνια προορισμός must εκείνου του lifestyle που η κρίση δεν κατάφερε να εξαλείψει. Αδίστακτοι “επιχειρηματίες” έστησαν μια άθλια μπίζνα – μπιτσόμπαρο με την ένοχη ανοχή των τοπικών αρχών. Πάντα έτσι γίνεται, παντού στην Ελλάδα. Οι τοπικές κοινωνίες εν ονόματι του ιερού κέρδους ξεπουλάνε χωρίς αναστολές ό τι δεν έχει ακόμη ξεπουληθεί.

Στον Άγιο Ρωμανό το μπιτσόμπαρο πλέον κατέλαβε σχεδόν διπλάσιο χώρο της αρχικής αδείας του, μετετράπη σε εστιατόριο που τηγανίζει και ψήνει παρότι ο νόμος απαγορεύει ρητά τη χρήση φωτιάς στις ακρογιαλιές. Επίσης διοργανώνει πάρτι χωρίς να έχει άδεια, χωρίς χημικές τουαλέτες, ρυπαίνοντας τον όμορφο γιαλό και δημιουργώντας κυκλοφοριακό αδιαχώρητο ως το ενάλιο κύμα. Αστυνομία, λιμενικό, Περιφέρεια, λοιπές αρχές απούσες…

Αν αναφέρω, τώρα, το μεμονωμένο αυτό γεγονός, είναι γιατί ανάλογα συμβαίνουν σε όλη την επικράτεια. Με την ανάλογη, με το αζημίωτο, ανοχή. Σιγά σιγά οι παραλίες καταλαμβάνονται συστηματικά από τους επιτήδειους με στόχο την μυκονοποίηση κάθε ακτής. Εκεί που κάποτε υπήρχε ομορφιά και γραφικότητα, τώρα υπάρχει ηχορύπανση και αλητεία. Ο κόσμος της αθηναϊκής νύχτας, μέρα μεσημέρι στα κυκλαδονήσια.

Κάνω έκκληση όσο ακόμα είναι καιρός: Η καταστροφή που δημιουργείται είναι πολλαπλάσια του όποιου, εφήμερου κέρδους.Οι μικρές, ιδιαίτερου φυσικού κάλλους παραλίες δεν αντέχουν την υπερεκμετάλλευση. Εξάλλου δεν διαθέτουν τις στοιχειώδεις υποδομές, πάρκινγκ κλπ. Πλέον οι πληροφορημένοι αποφεύγουν τον πολυδιαφημισμένο Άγιο Ρωμανό και πράττουν σοφά. Ο μαρασμός ενός τόπου είναι οδυνηρότερος από τον μαρασμό ενός προσώπου. Σε έναν άνθρωπο τα γηρατειά είναι φυσιολογικά. Σ’έναν τόπο όμως και σε ένα περιβάλλον είναι οπτικοποιημένη κατάρα.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr