Τι και αν ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον συνάνθρωπό του… Πολλές φορές έρχεται σε αντίθεση στην συνεργασία με το κοινωνικό σύνολο χάρη της μη σωστής διαχείρισης των συναισθημάτων του.

Γιατί άραγε πολλές φορές εκ πεποιθήσεως ο άνθρωπος θέλει να πληγώσει και να βλάψει τον συνάνθρωπό του ;  Η αιτία είναι μια και αυτή είναι η κακία.

— Η κακία έχει διάρκεια ζωής και δεν λειτουργεί αποκλειστικά εν βρασμό ψυχής. Για τούτο και τις περισσότερες φορές την πράξη ακολουθούν επιφωνήματα χαράς και ικανοποίησης … Την συναντάς σε εκείνους τους ανθρώπους που τον χαρακτήρα τους βασιλεύει η ανασφάλεια και έχουν ως μόνη ασπίδα τους διάφορα κόμπλεξ, πότε μικρά, πότε μεγάλα. Σκοπός τους είναι να ανέλθουν στον πιο ψηλό πύργο εφόσον βέβαια έχουν φροντίσει πρώτα απ’όλα  να γκρεμίσουν από εκεί όποιον και ότι έχουν στοχοποιήσει.

— Το κακό αυτό έρχεται από το παρελθόν, έχει τις δικές του μοναδικές ρίζες και δεν είναι άλλες από τους δυο ζωντανούς καθρέφτες του σπιτιού μας. Ναι σωστά καταλάβατε.. Οι γονείς είναι εκείνοι που ως ζωντανά παραδείγματα μεταδίδουν εικόνες και φράσεις που δυστυχώς τα παιδιά ως άλλα σφουγγάρια τις απορροφούν πλήρως μην γνωρίζοντας αν πρόκειται για το καλό η το κακό τους.

— Η κακία έχει πάντα σχέδιο, αντιθέτως όμως δεν έχει ποτέ στάθμη και δεν είναι ποτέ απλή. Εμφανίζεται απρόβλεπτα για σένα αλλά πάντα στο σωστό timing για εκείνον που την εξαπολύει και αν στα παραμύθια και στον άδολο κόσμο των παιδιών εμφανίζεται ο πρίγκιπάς που δίνει το φιλί της ζωής… εδώ στην καθημερινότητα και στην ζωή των ενηλίκων υπάρχουν μόνο δράκοι που φροντίζουν να σου δώσουν την χαριστική βολή.

— Η κακία έχει ανάγκη από συμμάχους και έπειτα από μια συνεχής αναζήτηση καταφέρνει και τους βρίσκει εκεί όπου υπάρχει άγνοια είτε κοινό συμφέρον.

— Επιλέγει στόχους που δεν είναι άλλοι από ευάλωτους χαρακτήρες. Το ότι εσύ δεν σκέφτεσαι με δόλο δεν σημαίνει πως έτσι σκέφτονται όλοι… Μην αποκαλύπτεις λοιπόν τα μυστικά σου οπουδήποτε και σε οποιονδήποτε, τους δίνεις άθελα σου όπλα για την φαρέτρα τους… Με αυτά θα πολεμήσουν και θα σε πολεμήσουν..

— Μην ξεχνάς πως η κακία δεν κάνει διακρίσεις.. Η καλοσύνη σου μάταια θα προσπαθήσει να γκρεμίσει ένα τέτοιο «οικοδόμημα» γιατί δυστυχώς έχει γερά θεμέλια..

Δυστυχώς για τον άνθρωπο

«Η μόνη επάρατη νόσος της ψυχής είναι η κακία.»

* Ο Παναγιώτης Δημητρόπουλος είναι συγγραφέας των βιβλίων “Ο μπαμπάς  μου… ο ήρωάς μου” και “Το Χρυσαφένιο κουκούτσι” και Στρατιωτικός