Ό,τι και να βρεθεί στην Αμφίπολη δεν πρόκειται να σωθούμε. Ας βρεθεί ο Μεγαλέξανδρος, η Ολυμπιάδα, ακόμα κι ο Λεωνίδας ή ο Μιλτιάδης. Ας βρεθεί  ότι είναι Μαυσωλείο όλων των Μεγάλων προγόνων μας. Εμείς θα φουσκώσουμε βέβαια νομίζοντας ότι γίναμε σαραντάπηχοι σαν αυτούς, αλλά στο τέλος πάλι πόσο νάνοι μπροστά τους είμαστε θα φανεί. Σαν τον κοιλαρά κύριο που βλέπει να περνά μπροστά του μια καλλίγραμμη και ρουφά την κοιλιά του και θα σκάσει στο τέλος αν η ομορφονιά έχει αργή περπατησιά.

Το ίδιο θα πάθουμε όποιος ή όποιοι βρεθούν εκεί μέσα και έχουν «ελληνικό πόδι», όπως ισχυρίζεται «η εκπρόσωπος του Τάφου», όπως την αποκάλεσε κάποιος φίλος μας… Γιατί τότε θα επαληθευθεί η παροιμία τους λαού μας «όποιος δεν έχει μυαλό έχει πόδια». Μόνο τα πόδια πήραμε από τους αρχαίους μας; Κάμποση ψυχή, ανδρεία, φιλοπατρία, φιλοκαλία, ανθρωπισμό δε μπορούσαμε να πάρουμε;

Ναι  είχαμε και στη νεότερη Ελλάδα ήρωες. Που δεν συνέκριναν τα δάχτυλα των ποδιών τους με αυτά των προγόνων τους, αλλά με άλλα χαρακτηριστικά τους και ξεκίνησαν την Επανάσταση του 1821 και την Εθνική Αντίσταση.

Με το ελληνικό του πόδι είπε ο Λεωνίδας: «Δε μας νοιάζει πόσοι είναι οι εχθροί μας, αλλά πού είναι»; Η ο Μιλτιάδης: «Πόση ψυχή έχουν οι εχθροί μας, μας νοιάζει και όχι πόσοι είναι»; Και τα ίδια ελληνικά πόδια είχαν και οι Σπαρτιάτες με μας όταν οι Πέρσες τους ζήτησαν «γην και ύδωρ». Διδαχθήκαμε τι απάντησαν και νιώσαμε περήφανοι ως (σαν) Έλληνες. Εμείς τους λέμε: «Μόνο γην και ύδωρ  θέλετε; Και λιμάνια και νησιά και αεροδρόμια, και παραλίες και «εθνικούς» δρόμους και αυτοκτονίες και μιζέρια και ό,τι θέλετε μπορείτε να κάνετε, αφέντες».

Και τι θα γίνει αν τα 700.000.000 άτομα που στατιστικώς έχουν ελληνικό πόδι, έρθουν στην Ελλάδα και τη διεκδικήσουν, θα τους στενοχωρήσουμε;

Σε μας τους Νεοέλληνες «το ελληνικό πόδι», μάλλον από πηλό θα είναι, δεν το χρησιμοποιούμε ούτε να βγούμε στο δρόμο για να σώσουμε κάνα ευρώ από το μισθό, πολύ λιγότερο για να σώσουμε την Ελλάδα.

Ό,τι και να βρεθεί λοιπόν στην Αμφίπολη μάλλον θα αποδεικνύει την παροιμία «όποιος δεν έχει μυαλό, έχει πόδια – ελληνικά όμως».

Χρήστος Μαγγούτας