Βαγγέλης Παυλίδης

Στο, κυκλοφοριακό κυρίως, χάος της πόλης για δουλειές χθες Τρίτη, γύρισα αργά στην Λαχανιά και εξουθενομένος όπως ήμουν δεν μπόρεσα να γράψω κάτι.

Μπόρεσα όμως να διαβάσω στα γρήγορα τον τύπο. Εκτός απο τις συνηθισμένες κλωτσοπατινάδες της Βουλής των Ελλήνων κυρίαρχη θέση στην ειδησεογραφία κατείχε ο θάνατος του νεαρού φοιτητή στην Κάλυμνο.

Να ξωμολογηθώ πριν προχωρήσω πως το Πρώτο Θέμα δεν είναι καν στις 25 πρώτες επιλογές εφημερίδων και ειδησεογραφικών ιστοσελίδων που διαβάζω- εκτός κι αν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος… και χθες υπήρχε. Διαβάζω λοιπόν σε διάφορες ιστοσελίδες ρεπορτάζ σχετικά με τον φοιτητή που λέγαμε οπου σε όλες αναφέρεται ως πηγη το Πρώτο Θέμα. Ξαναδιαβάζω για να βεβαιωθώ και για να υπέρ-βεβαιωθώ καταφεύγω στην ίδια την πηγή . Εκεί πράγματι πείθωμαι πως βρησκόμαστε μπροστά σε ένα θαύμα, σε ένα γεγονός πρωτοφανές που δεν ξέρω αν εσείς το έχετε ξανασυναντήσει, εγώ όμως όχι. Αντιγράφω λοιπόν απο το ρεπορτάζ: “…Πιθανολογείται ότι ο 21χρονος έχασε την ισορροπία του έπεσε από κάποιο ύψος και από την πτώση έχασε τις αισθήσεις του. Για το λόγο αυτό δεν μπόρεσε να καλέσει σε βοήθεια ενώ ήταν ζωντανός μέχρι και την τελευταία στιγμή, αφήνοντας την τελευταία του πνοή αβοήθητος….” (Ο τονισμός του κειμένου είναι δικός μου).

Το πιάσατε; Ο άνθρωπος ήταν ζωντανός μέχρι την τελευταία στιγμή πριν πεθάνει! Φοβερό! Όλοι ξέρουμε πως όλος ο κόσμος παύει να είναι ζωντανός πολύ πρίν πεθάνει -και πολλές φορές πολύ μετά.

Τι άλλο να πει κανείς μετά απ’ αυτό; Εγώ πάντως σταματώ εδώ αδυνατόντας να συνεχίσω. Ξαναβάζω εδώ ένα παλαιότερο σκίτσο μου γιατί τώρα δεν έχω κουράγια να κάνω άλλο.