Βαγγέλης Παυλίδης

Νοέμβρης 1522. Η πολιορκία της Ρόδου είναι πια στον πέμπτο μήνα. Η κατάσταση στην πόλη χειροτερεύει μέρα με την μέρα, τα τρόφιμα λείπουν, το ίδιο και τα πολεμοφόδια.

Έξω απο τα τείχη, στο Τούρκικο στρατόπεδο, αρρώστιες κι επιδημίες θερίζουν τον στρατό ενώ ο Σουλτάνος βιάζεται να τελειώνει, καθώς ο χειμώνας του δημιουργεί μεγάλα οικονομικά και λογιστικά προβλήματα.

Στις 28 και 29 του μήνα, κάποιες μέρες σαν και σήμερα πριν 495 χρόνια, δυό φοβερές έφοδοι στους τομείς της Ισπανίας και Ιταλίας παραλίγο να φέρουν την πόλη στα χέρια των εχθρών. Οι Τούρκοι μπαίνουν απο το ρήγμα στο τείχος της Ισπανίας. Απωθούνται με μεγάλη δυσκολία κι αφού μια καταρακτώδης βροχή που κάνει αδύνατη την προέλαση των πολιορητών έρχεται συνεπίκουρη στα πυροβόλα της Πύλης Κοσκινού. Οι Τούρκοι αποσύρωνται αφήνοντας πίσω 3.000 νεκρούς.

Ως καλοί Χριστιανοί, οι Ροδίτες αποδίδουν τη “νίκη” αυτή στον Άγιο Ανδρέα που γιόρταζε την ημέρα εκείνη. Ομως, ο απελπισμένος αγώνας συνεχίζεται.

November 1522. The siege of Rhodes by the Turks is in her fifth month. The circumstances in the town could not become worse, but they somehow manage to by the hour. Food is scant and ammunitions scarce .

Outside the walls disease and epidemics are mowing down the enemy troops. The Sultan is in a hurry. Winter is bringing big economic and logistical problems for him.

On the 28th and 29th of November two ferocious charges at the Spanish and Italian sectors almost result in the capture of the city. The Turks go through the breach on the Spanish walls. They are repulsed with great exertion. The accidental occurrence of a torrential downpour becomes a miraculous helpmate to the cannons at the Koskinou gate. 3,000 Turks lose their lives in this one.

As good Christians, the Rhodians attribute this “victory” to St. Andreas, whose feast day it is. But the struggle continues desperately.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr