Βαγγέλης Παυλίδης

   “Δεν ήταν πολύ ψηλός, αλλά ήταν γεροδεμένος και δυνατός με παγερό και τρομερό παρουσιαστικό. Με δυνατή και γαμψή μύτη, φουσκωτά ρουθούνια, λεπτό και κόκκινο πρόσωπο και πολύ μακρυά τσίνορα που πλαισίωναν τα μεγάλα πρασινα μάτια. Τα πυκνά μαύρα φρύδια τα έκαναν να φαίνονται απειλητικά. Τα μάγουλα και το πιγούνι του ήταν ξυρισμένα εκτός απο το μουστάκι. Οι εξογκωμένοι κρόταφοι μεγάλωναν τον όγκο του κεφαλιού του. Ένας λαιμός σαν του ταύρου ένωνε το κεφάλι απο το οποίο πυκνές μαύρες μπουκλες κρέμονταν στους φαρδύς ώμους με το σώμα του.”

Niccoló Modrussa, Λεγατος του Πίου Β’

Μια μέρα σαν σήμερα, 8 Νοεμβρίου 1431 (υποτιθέμενη ημερομηνία), γεννιόταν ο Vlad 3ος, Βοεβόδας της Βλαχίας. Αυτός που θα επονομαστεί Tepes στα Ρουμάνικα, Kaziklu Bey στα Τούρκικα, Impaler στα Αγγλικά και Παλουκωτής παρ’ ημίν – παρατσούκλι που του δόθηκε απο τον προσφιλή του τρόπο μεταχείρησης των αντιπάλων – ο γνωστός σε όλους μας Δράκουλας με άλλα λόγια.

“Δρακουλας” (Dracul)ήταν το προσωνύμιο του πατέρα του, που το απόχτησε όταν έγινε μέλος του ιπποτικού τάγματος του Δράκου. Στα Ρουμάνικα, Dracul δεν σημαίνει μονο δράκος αλλά και διάβολος, κάτι που ενίσχυσε τους μύθους που περιβάλουν τον Vlad.

Πέθανε στην διάρκεια μιας μάχης ενάντια στους Τούρκους χωρίς οι συνθήκες του θανάτου να είναι βέβαιες. Το βέβαιο είναι πως το κεφάλι του Βλάντ στάλθηκε στον σουλτάνο στην Κωνσταντινούπολη, απόδειξη πως ο εχθρός είχε πεθάνει, πρακτική πολύ συνηθισμένη την εποχή εκείνη. Αφού για παραδειγματισμό έμεινε καρφωμένο για αρκετόν καιρό σ’ ένα απο τα μεγάλα τσιγκέλια που “κοσμούσαν” τα τείχη του Τοπ Καπί, του Παλατιού, το κεφάλι πετάχτηκε στον Βόσπορο να ταϊσει τα ψάρια και τ’ άλλα θαλασσινά.

Βέβαια, το οτι ο Δράκουλας πέθανε είναι τρόπος του λέγειν. Ο θρύλος λέει πως τώρα περιφέρεται ψάχνοντας για το χαμένο του κεφάλι, αφού χωρίς αυτό δεν είναι δυνατόν να απολαύσει την αιώνια ανάπαυση.

Αυτά προς γνώση και συμόρφωση πάντων υμών. Εγώ πάντως έχω μια πλεξούδα σκόρδο να κρέμεται στην μέση του δωματίου μου… απο τον ανεμιστήρα.

“He was not very tall, but very stocky and strong, with a cold and terrible appearance, a strong and aquiline nose, swollen nostrils, a thin reddish face in which very long eyelashes framed large wide-open green eyes; the bushy black eyebrows made them appear threatening. His face and chin were shaven, but for a moustache. The swollen temples increased the bulk of his head. A bull’s neck connected [with] his head to his body from which black curly locks hung on his wide-shouldered person.”

Niccoló Modrussa, Papal Legate

It was on a day like today, 8 November 1431 (unconfirmed date), that Vlad 3d Voevode of Wallachia was born. It was the same Vlad that will be nicknamed “the Impaler”, after his favorite way of treating his enemies, and will be better known as Dracula.

“Dracul” was the sobriquet, the nickname of his father who became a knight of the Order of the Dragon and which Vlad inherited. In Romanian Dracul not only means Dragon but Devil as well, something that contributed to the spread of legends and myths about Vlad.

Vlad died in a battle against the Turks. The circumstances of his death are not certain. What is certain is that his head was sent to the sultan in Constantinople, proof that the great enemy was dead. For some time the head stayed stuck for all to see on one of the great hooks on the walls of the palace. Then it was thrown into the Bosporus to feed the fish and other sea creatures.

Of course “Vlad is dead” is only a figure of speech. The legend has it that Dracula is still wondering about in search of his lost head, without which he cannot enjoy eternal rest.
This is so that you know -a warning. As far as I am concerned I always have a bunch of garlic hanging from the ceiling fan in the middle of my room.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr