Δημήτρης Κατσούλας  

  Με πήρε τηλέφωνο ! Μου το είχε υποσχεθεί από το καλοκαίρι σε μιά συνάντηση που είχαμε. ”Μόλις επιστρέψω στην Αθήνα και πριν πάντως ανοίξουν τα σχολεία,να με περιμένεις”.

Τον λόγο δεν μου τον εξήγησε κι αυτό ήταν το σαράκι που με έτρωγε, μέχρι προχθές που χτύπησε το τηλέφωνο. ” Έκανα την εκκαθάριση όπου φεύγοντας για διακοπές είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να κάνω επιστρέφοντας ” .

Έμεινα με το στόμα ανοιχτό ! ” Για λέγε, για λέγε, αρχίζεις να με μπερδεύεις περισσότερο ” .

” Όλοι πήραν τη θέση που τους άξιζε : κούκλες μεγάλες, μικρές, παιδιά τους, μπαμπάδες, ανίψια, θείες, αδέλφια, γαμπροί, πεθερές και νύφες, όλοι οδηγήθηκαν στο σπίτι τους, την αποθήκη ” . Και συνεχίζει. ” Τις έπλυνα, τις χτένισα, τους έκλεισα τα μάτια και αύριο το βράδυ θα τους κάνω τη δική τους κηδεία, την ξεχωριστή. Είμαι 11 ετών πλέον, αρχίζω να μπαίνω στην εφηβεία, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, μη με ρωτάς σε παρακαλώ κάτι περισσότερο. Θα κρατήσω μόνο μια, τη Νόρα, αυτή δεν θα την κηδέψω, θα την κρεμάσω με ένα σκοινί από το ταβάνι για να μου θυμίζει την πιο ξεχωριστή μου φίλη, εκείνη που ο πατέρας της της έκοψε το νήμα της ζωής της για να μπορώ κάθε μέρα να της κατευνάζω το πνεύμα που ασώματο τριγυρνά ” .

Η Νόρα τελικά δεν κρεμάστηκε από το ταβάνι (όπως στη συνέχεια με διαβεβαίωσε), αλλά βρίσκεται σε περίοπτη θέση στο δωμάτιο της επιμελώς περιποιημένη και πολλές φορές θα μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι .

Κι αυτές πάντως που έχει στην αποθήκη, αραιά και που θα τις επισκέπτεται-όπως μου είπε-με ένα άσπρο τριαντάφυλλο στο χέρι και αμίλητη για ένα λεπτό σε στάση προσοχής .

Γίνεται, να μην είμαι υπερήφανος για την μικρή μου Άννα ;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr