Όχι μην περιμένετε να ονοματίσω κάποιο κόμμα, αυτό δεν το έκανα στα 25 χρόνια που δημοσιογραφώ σε παροικιακά έντυπα και στο Ιντερνέτ κι οι αναγνώστες μου βάζουν στοιχήματα πού τελικά «ανήκω». Δεν ανήκω πουθενά. Είμαι, όπως κι εσύ και όλοι μας ο κυρίαρχος λαός. Δεν ανήκουμε –δεν πρέπει να ανήκουμε- σε κανένα κόμμα, αυτά ανήκουν σε μας, είναι οι υπάλληλοι μας και τα αλλάζουμε όποτε θέλουμε. Τουλάχιστο έτσι θάπρεπε να είναι. Είναι όμως;

Μπορεί αυτές να είναι ευρωεκλογές, αλλά πίσω τους είναι τα ίδια κόμματα. Το μήνυμα που θα πάρουν θα το μεταφέρουν στην Ελλάδα, γιατί εκεί είναι η δύναμή τους και η εξουσία τους.

Θα ψηφίσω λοιπόν ένα κόμμα που το πρώτο που θα κάνει θα είναι η αναθεώρηση του Συντάγματος. Που αν μη τι άλλο δε θα είναι γελοίο. Γιατί το Σύνταγμά μας εγγίζει τα όρια της αστειότητας όταν γράφει στις πρώτες γραμμές του «Εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου Τριάδος….. καθιερώνεται η ανεξιθρησκία», δηλαδή το να πιστεύει κανείς κάποιο άλλο θεό ή κανέναν θα πρέπει να έχει έγκριση από τη Αγία Τριάδα? (σ’ αυτό τους φανατικούς μουσουλμάνους θέλουμε να μιμηθούμε? Δεν το είδα σε κανένα σύνταγμα της Ευρώπης ή της Β. Αμερικής).

Όπου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα εκλέγεται και θα λογοδοτεί στο λαό και όχι στο παζάρεμα των δυο μεγαλύτερων κομμάτων και των διεθνών προστατών τους στα οποία τώρα λογοδοτεί.

Όπου θα μπορεί να προκηρύξει εκλογές αν κατά την κρίση του ο λαός δεν αντιπροσωπεύεται πλέον ισότιμα στη Βουλή. Ήτοι άλλα ψήφισε και άλλα του βγήκαν. (Το έκανε ο πρόεδρος της Ισλανδίας, μιας πραγματικής δημοκρατίας, και τα ¾ των βουλευτών πήγαν σπίτι τους). Οι δημοσκοπήσεις, ακόμα και οι πληρωμένες, αν τις παρακολουθήσεις για αρκετό διάστημα, βρίσκονται κοντά στην αλήθεια. Κι αν ο πρόεδρος κάνει λάθος, επειδή επηρεάστηκε από κάποιο κόμμα, ας φάει το κεφάλι του στις επόμενες προεδρικές εκλογές.

Όπου ένα μεγάλο τμήμα του λαού (τουλάχιστο 20-25%) θα μπορεί να ζητήσει πρόωρες εκλογές αν πιστεύει ότι η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα στην καταστροφή και θέλει να την προλάβει.

Όπου όλοι οι Ελληνες θα έχουν τα ίδια δικαιώματα και οι πολιτικοί δε θα έχουν τίποτα παραπάνω – ήτοι προνόμια, επιδόματα, ασυλίες, παραγραφές, συντάξεις κλπ.

Όπου κάθε Ελληνας, πολιτικός, επιχειρηματίας, επαγγελματίας, αγρότης, ή οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να αποδείξει με ποιο τρόπο αυτός και οι εγγύτεροι συγγενείς του απέκτησαν οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο τα τελευταία 30 χρόνια. Αν δεν μπορούν να το αποδείξουν ή ότι το εισόδημά τους δεν φορολογήθηκε δεόντως, το υπερβάλλον να κατάσχεται υπέρ του Δημοσίου.

Οπου κάθε νέα κυβέρνηση ή δήμος θα δημοσιεύει αναλυτικά τα έσοδα και έξοδα της προηγούμενης θητείας, αναφέροντας ονομαστικά τα άτομα που έλαβαν οποιαδήποτε χρήματα, μετά από έλεγχο ανεξάρτητης αρχής και θα επιβάλλονται οι ανάλογες κυρώσεις. Έτσι θα ξέρουν τι θα συμβεί με τους ίδιους μετά τη λήξη της θητείας τους.

Οπου θα απαγορεύεται ο διορισμός εγγυτέρων συγγενών εκ αίματος ή εξ αγχιστείας στο δημόσιο ή στο δήμο ή θα υπογράφονται συμβάσεις έργων με τα ως άνω πρόσωπα.

Όπου κάθε κόμμα θα χρηματοδοτείται όχι από το δημόσιο αλλά από τα μέλη του, πλην εταιρειών. Όπου η Εκκλησία της Ελλάδος θα χρηματοδοτείται από τα μέλη της και όχι από τους φορολογούμενους που πολλοί μπορεί να ανήκουν σε άλλα δόγματα ή θρησκείες.

Όπου ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα θα έχει τα ίδια (όσο γίνεται) δικαιώματα με αυτόν του δημοσίου και δε θα έχουμε 1.500.000 άνεργους στον πρώτο τομέα και κανένα στο δεύτερο, επειδή αποτελεί την εκλογική ατμομηχανή των κομμάτων εξουσίας.

Οπου κάποιος αρχηγός θα μπορεί να βγαίνει στην τηλεόραση ή στο μπαλκόνι και να λέει: «Αν κάποιος από σας αδικήθηκε από τη διοίκηση θα σας υπερασπιστώ στο έπακρο. Αν όμως μου ζητήσετε ρουσφέτι, θα καλέσω αμέσως την αστυνομία». (Πιθανώς δε θα τον ψηφίσουν ούτε η σύζυγος και τα παιδιά του ούτε και το συγγενολόι του που περιμένει με τη γλώσσα έξω).

Ετσι χτίζονται οι δημοκρατίες. Χωρίς αυτά σαπίζουν. Οπως η Ελλάδα.

Αυτό το ξεφυσίδι της δημοκρατίας φτιάξαμε με τα χεράκια μας, ως πλειοψηφία. Να το χαιρόμαστε και να το παραδώσουμε στα παιδιά μας, όσα δεν ξενιτευτούν μουντζώνοντας…

Καλό βόλι την Κυριακή.

ΥΓ Και πριν να ξαναπούμε «Όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, εσείς τρώγατε βελανίδια», καλύτερα να περιμένουμε να κατεβούμε από τη βελανιδιά…

Χρήστος Μαγγούτας