Τζούλυ Γιαννοπούλου

Πιστεύω στη δύναμη των λίγων με θέληση. Που από προσωπικό πείσμα θα βγουν μπροστά και θα πράξουν μεγαλειώδη πράγματα, αντιστρόφως ανάλογα της αριθμητικής τους ισχύος.

Πιστεύω στις φιλίες που μετριούνται στο ρεφενέ. ‘Όταν βάζουν το χέρι στη τσέπη, στο μυαλό ή στη καρδιά, και βγάζουν ο,τι τους περισσεύει στο τραπέζι.

Πιστεύω στην αγάπη άνευ όρων. Αδιαπραγμάτευτη, απροστάτευτη, άδολη.

Πιστεύω στη λογική των ονειροπόλων. Που ποθούν το ακατόρθωτο και παλεύουν να το φτάσουν, παρόλη τη πεσιμιστική περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Πιστεύω στις απρόσμενες ευχάριστες συναντήσεις. Στο ξάφνιασμα, στη νοσταλγία που απορρέουν, στις προοπτικές που δημιουργούν.

Πιστεύω στο χαμόγελο της απελπισίας. Όταν τα πάντα γύρω σου καταρρέουν, αυτό το μικρό μειδίαμα που σχηματίζουν τα χείλη, αντάμα με το σπινθηροβόλο βλέμμα του “περιγελώ την καταστροφή”.

Πιστεύω στην ομορφιά της τέχνης. Στο φως, το χρώμα, τη μελωδία, την κίνηση, τη μυρωδιά.

Πιστεύω στα ροζιασμένα χέρια. Που ακουμπούν το ένα πάνω στο άλλο απαλά, λες και θα διαλυθεί το παρελθόν που τα έφτασε έως εδώ.

Πιστεύω στο χάδι. Το γλυκό, το τρυφερό, το συμπονετικό, το φιλικό, το ερωτικό, το συντροφικό. Αυτό που το ακολουθεί το βλέμμα και το συντηρεί στο χρόνο.

Πιστεύω στις μυρωδιές. Από τα ενωμένα σώματα. Αυτές που τυλίγουν τους έρωτες σε προστατευτικό κουκούλι.

Πιστεύω στα γέλια μέχρι δακρύων. Αυτά που γίνονται χωρίς λόγο, χωρίς τρόπο, χωρίς διάρκεια και χωρίς ουσία. Αυτά που γελάς και σκουπίζεσαι. Απλά.

Πιστεύω στον ουρανό. Σε αυτά που βγάζει στο φως και σε αυτά που κρύβει στο σκοτάδι.

Πιστεύω στις αναμνήσεις. Που γίνονται συντροφιές, φίλοι, τσακωμοί, πόνοι, χαρές, ιστορίες για τα παιδιά.

Α, ναι. Πιστεύω στα παιδιά. Σε όλα τα παιδιά. Χωρίς λόγο.

Πιστεύω στο ένστικτο ενός δημιουργικού μυαλού. Αυτού που δεν θα απελπιστεί, αλλά θα μεταβάλλει τη μεμψιμοιρία σε έργο τέχνης.

Πιστεύω στο μέλλον. Σε αυτά που δεν μας αποκαλύπτει και σε αυτά που μας υπόσχεται.

Πιστεύω στη ζωή, που γεννιέται και πεθαίνει αέναα ώστε να διαιωνίζει την ύπαρξη.

Πιστεύω στη πίστη. Στην αφοσίωση, στη τιμή, στο σεβασμό.

Πιστεύω στη διαφορετικότητα. Στη μοναδικότητα της.

Πιστεύω στις ιστορίες που φτιάχνονται καθημερινά , πίσω από τοίχους, μέσα σε άσχημα κτίρια, στις ψυχές αλλοπρόσαλλων ανθρώπων που βαθιά, υστερικά, ατέρμονα αναζητούν το νόημα της ζωής και της ελπίδας.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

 iPorta.gr