Και οκ..

Πες ότι όλοι γελάσαμε με τα αστειάκια για τους υποψήφιους, διότι στην αλήθεια αστεία είναι,άσχετα που προφανώς το θέμα δεν χρήζει γέλωτες…
Λίγο πολύ, ασχέτως την άποψη που έχει ο καθείς απο εμάς για τα κοινά και την πολιτική, θέλω και πιστεύω με όλη μου τη δύναμη, οι περισσότεροι που μπαίνουν στον κόπο να ασχολούνται και να διαβάζουν (τους γέλωτες που ανέφερα άνωθεν), να έχουν λύσει την απορία που ελπίζω να έχει δημιουργηθεί και απαντηθεί εξάπαντος..

Μαγική λέξη ;

Το ΚΙΝΗΤΡΟ…

Όχι το δικό σου δα, μα εκείνου που επιλέγεις να χαράξεις υπογραφή αγράμματου έμπροσθεν του ονόματός του, στα φετινά κατεβατά των δεκάδων χιλιάδων φυλλαδίων, που κανένα κόμμα δεν σκέφτηκε, έστω στις τελευταίες αράδες των μεγαλόπνοων προγραμμάτων του, να ανακοινώσει ότι θα ανακυκλώσει…

Δεν συνηθίζω να γράφω ατελείωτες κουραστικές αράδες σε τούτο το παραλληλόγραμμο προσπαθώντας να το τετραγωνίσω, αγαπητοί φίλοι, μα ένιωσα την ανάγκη…

Διότι ο καθείς έχει τον πόνο του να γράψει και το όνειρο που δεν έκανε πράξη κανένας, με πληγώνει αφάνταστα…

Έμπνευση για τα γραφόμενα, πολλές απο τις ενασχολήσεις μου απο λατρεία και αληθινή καψούρα και μόνο.

Τι να πρωτογράψω μωρε…

Για το περιθώριο που βάλαμε τη τέχνη ;

Για τα κλειστά μας θέατρα; …

Με κουράζει μόνο η ιδέα να τα ξαναγράψω, διότι τα ανάλωσα σε αμέτρητες ώρες συζητήσεων με συνονειρευτές και στην άκρη, βρήκα κάποιους που αναγκαστικά πρέπει να αντικρίζουμε με εύνοια για να προσφέρουμε και να εκτεθούμε αγόγγυστα, διότι έγινε αυτονόητο και πανάκεια οδός, ετούτοι να κρατούν κλειδιά που εμείς δεν έχουμε ματαδεί και ίσως δεν επιθυμούμε…

Τι να πρωτογράψω μωρε;

Για την αγάπη μου στη γη που την έκαμα σπουδή και ζωή μου ;

Το ελληνικό παράδοξο και πάλι αποθεώνεται…

Όσο τη δεκαετία των 70’s η πατρίδα, η έρμη αναδυόταν απο τα σκοτεινά χρόνια και άφηνε πίσω της ήττες και την φτώχεια, όσο ασφαλτόστρωνε με τα pampers το μέλλον της, τόσο εγκατέλειπε τον πρωτογενή τομέα.

Όσο “προοδεύαμε”, τόσο ερήμωναν τα χωριά, για να φτάσουμε στην εποχή των επιδοτήσεων και της ανάπτυξης (που θα έρθει, λαμένετε…) με ξένα ή δανεικά φράγκα..

Ξεχάσαμε να παράγουμε, γυρίσαμε την πλάτη στο μοναδικό συγκριτικό μας πλεονέκτημα αφήνοντας μεσάζοντες και μεταπωλητές να “γίνουν” με τα δικά μας “καμπανάκια”.

Σαφώς, για να τα κάνουμε ακόμη πιο σκατά, με τον τουρισμό…

Να βάλουμε τον φιλο-ΞΕΝΟ-ύμενο , να διανυκτερεύσει λόγω οβερμπούκινγκ, στο πανσιό του κουμπάρου (με άδεια ΕΟΤ), να τον ταΐσουμε διάφορα πιάτα άνοστης διεθνούς κουζίνας ή souvlaki και τυποποιημένο γιαουρτοσκόρδιον σε κάποια “ελληνική βραδιά”…

Είναι πολλά εκείνα που έχω στο μυαλό μου, μα σε σέβομαι αναγνώστη…

Επιστρέφω το λοιπόν στο ΚΙΝΗΤΡΟ για να κλείσω.

ΤΟ ΕΣΠΑ ανοίγει και τα λεφτά είναι πάρα πολλά…

Δεν υποστηρίζω την αποχή, αλλά δεν βλέπω και πολύ φως η αλήθεια…

Προσωπικά θα κινηθώ στο πιο φωτεινό σημείο, με την ελπίδα ότι δεν στήνεται κάποια παράσταση…

Γιάννης Ελενίτσας