Βαγγέλης Παυλίδης

Το νησί μας, η Ρόδος, είναι ένας τόπος μαγικός, γεμάτος μυστήριο, όπου το αναπάντεχο μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή και που δεν παύει να εκπλήσσει -όχι ευχάριστα πάντα, ομολογώ- όχι μόνο τον επισκέπτη αλλά και τον ντόπιο ακόμα. Εμένα, ας πούμε.

Δυο περίπου χιλιόμετρα μετά το Γεννάδι πηγαίνοντας νότια ξεκινάει ένας δρόμος που οδηγεί κατ’ ευθείαν στην Λαχανιά. Είναι ο παλιός δρόμος, που συνέχιζε και συνεχίζει διακλαδιζόμενος προς Μεσαναγρό και Κατταβιά. Είναι σε άθλια κατάσταση αφού δεν έχει συντηρηθεί εδώ και περίπου δυο χρόνια, περνάει όμως μέσα από μια πανέμορφη φύση που εναλλάσσεται ανάμεσα σε αραιές καλλιέργειες και, κυρίως, δάσος. Σε κάποιο σημείο συναντάει και περνά πάνω από τον Σκολονίτη ποταμό, που τα τελευταία χρόνια με τα χίλια ζόρια κατεβάζει λίγο νερό τον χειμώνα.

Εκεί κοντά, λοιπόν, πάρθηκε και η φωτογραφία που βλέπεται. Περνάω συχνά από κει και πάντα έκοβα ταχύτητα όπως όφειλα βλέποντας το σήμα, αν και αυτό δεν φαινόταν να έχει κάποιον λόγο ύπαρξης. “Που ξέρεις”, σκεφτόμουνα,”Ελλάδα είν’ εδώ…”. Τελικά η περιέργειά μου μ’ έκανε μια μέρα να σταματήσω. Κοίταξα γύρω χωρίς να διακρίνω τον λόγο που θα δικαιολογούσε την σήμανση.

Σκέφτηκα πως ίσως είναι για να προσέχουμε τα ελάφια ή τα κατσίκια που ανεξέλεγκτα αλωνίζουν, άσε που μια φορά είχα συναντήσει εκεί κοντά και κάτι γουρουνάκια.

Δεν κρύβω πως σκέφτηκα ακόμα ότι ίσως κάποιος εξυπνάκιας θέλησε να αστειευτεί μ’ αυτόν τον τρόπο αφαιρώντας το σήμα από την σωστή του θέση – μπροστά σε κάποιο σχολείο ίσως- αμέσως όμως απέρριψα μέσα μου την πιθανότητα αυτήν. Εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα, κάνουμε; Κι έτσι, το μυστήριο παραμένει. Αυτό δεν έλεγα και στην αρχή;

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Δημοσιεύεται και στο cnn.gr

The article expresses the views of the author

iPorta.gr