Έχουν χρώμα; Λένε όχι. Έχουν στήριγμα; Λένε όχι. Λένε αλήθεια; Δεν λένε όχι, αλλά ούτε και ναι. Πάντα οι σχέσεις των πολιτικών με τους πολίτες ήταν αληθοφανείς. «Εσείς ψηφίζετε εμάς που σας φροντίζουμε». Και εις το διηνεκές οι πελατειακές σχέσεις ή πιο λαϊκά ο πολιτικαντισμός κυριαρχούσε. Ακόμα κι αν θέλεις να κάνεις κάτι διαφορετικό ή να είσαι ειλικρινής σε βλέπουν με μισό μάτι. Σαν παλιό πολιτικό. Κι ας είσαι μη συστημικός ή ακομμάτιστος. Η στήριξη και μόνο σε κάποια παράταξη γεννά έριδες. Το θέμα είναι από ποιους; Από τους ανθυποψήφιους, από τους συνυποψήφιους ή τους ψηφοφόρους; Αυτό θα το απαντήσουμε μετά τις εκλογές.

Ο κόσμος κουράστηκε από τα ίδια. Το νοιώθεις, έτσι δεν είναι; Και αν δεν το λες, το δείχνεις με κάθε τρόπο. Δεν έχουν θέση σε τούτες τις εκλογές ούτε οι περιοδείες, ούτε οι χαιρετισμοί, ούτε τα στημένα εκκλησιάσματα, ούτε η Σύνοψη που θα βγάλει ο υποψήφιος για να παραστήσει τον θρήσκο. Ούτε οι φωτογραφίες την ώρα του εκκλησιασμού ή της προσκύνησης. Είναι ξεκάθαρος λαϊκισμός. Δεν θα έπρεπε να έχουν θέση σε τούτη την εκλογική αναμέτρηση ούτε οι λογομαχίες, ούτε οι πολιτικές αντιπαραθέσεις, ούτε τα ξεκατινιάσματα. Δεν έχουν θέσεις ούτε και οι ανακοινώσεις για τις περιοδείες των υποψηφίων, τους περιπάτους στα χωριά, στα νησιά, στα ιδρύματα και στις υπηρεσίες. Ο κόσμος θέλει δουλειά, θέλει αλήθεια, θέλει ανθρωπιά, θέλει σεμνότητα και χαμηλούς τόνους. Ούτε πολλά χαμόγελα θέλει και χαιρετούρες. Ξέρεις γιατί. Γιατί πια ο καθένας γνωρίζει το παρελθόν του όποιου υποψήφιου. Δεν τον πείθεις ότι το μαύρο είναι άσπρο. Και αν δεν τον γνωρίζει (τον υποψήφιο εννοώ), μπορεί εύκολα να κάνει την έρευνά του. Και είναι σίγουρος πως θα επιλέξει αυτόν που του ταιριάζει. Όχι αυτόν που θα του επιβάλλουν με έμμεσο τρόπο. Έμμεσος τρόπος είναι ο περίπατος, είναι η φωτογραφία, είναι η ψεύτικη αγκαλιά, το υποκριτικό χαμόγελο. Ό,τι είναι ο καθένας το φανερώνει το παρελθόν του. Είναι το παρελθόν του και οι επιλογές του. Και σε αυτό η μνήμη βοηθά, ο χρόνος ή είναι ή δεν είναι σύμμαχος. Και το σπουδαιότερο: ο χρόνος δεν δωροδοκείται!

Αυτά περί εκλογών. Αφού δεν καταφέραμε να βάλουμε σε πολιτισμένο κλίμα την εκλογική αναμέτρηση έστω και τώρα που και ο κόσμος αδιαφορεί για τα πολιτικά πρόσωπα και τα προβλήματα είναι τραγικά, ας επιτρέψουμε στους πολίτες να επιλέξουν χωρίς χειραγωγήσεις. Είναι στοιχείο αδυναμίας από πλεύρας των φωνακλάδων. «Μια φορά και έναν καιρό, ένας σοφός άνθρωπος δεν είπε τίποτα», διάβασα κάπου. Δώσε χώρο στην σιωπή. Δεν θα χάσει η όποια πολιτική παράταξη αν μιλήσει λιγότερο. Μιλά και φαίνεται περισσότερο, όποιος είναι κενός. Και σε μένα αρέσουν οι σιωπηλοί που το μυαλό τους κάνει αλλεπάλληλες εκρήξεις. Και μέρες που είναι την Ανάσταση γιορτάζουν οι σταυρωμένοι ανά την γη. Οι μόνοι σταυροί που δεν έχουν ανάσταση είναι εκείνοι των ψηφοδελτίων. Ταπεινοί, ασήμαντοι, ίσως και εξαγορασμένοι, συμφωνημένοι. Σε τούτη τη … «σταύρωση» τα πράγματα δεν έχουν άγιο φως, ούτε και αλληλεγγύη. Τουλάχιστον, ας λείψουν τα ευτελή «βεγγαλικά».

Τζίνα Δαβιλά