[Πέρα από τη συνέντευξη που ακολουθεί, η γνωριμία μου με την Έρη είχε μια υπερλογική πορεία. Μέναμε σε διπλανές πολυκατοικίες στα Κ. Πατήσια, αλλά ποτέ δε γνωριστήκαμε. Τον πατέρα της, το Γιάννη Ρίτσο τον συναντούσα συχνά. Αλλά ένας φοιτητάκος της Νομικής επί χούντας ήμουν, είχα όλα τα βιβλία του, τον θαύμαζα αλλά και τον έβλεπα με τόσο δέος που έμενα άφωνος. Δε θυμάμαι να είπαμε ποτέ κάτι πιο πάνω από το «Καλημέρα ποιητή», «Καλημέρα παιδί μου». Ασφαλώς με την Έρη είχαν διασταυρωθεί πολλές φορές τα βήματά μας, αλλά ποτέ δεν είχαμε δώσει γνώρα, ούτε ήξερα ποια ήταν. Τη γνώρισα τυχαία στο Ιντερνέτ πριν μερικούς μήνες. Της έστειλα ένα επιτύμβιο που είχε γράψει ο πατέρας της για το μνημείο για τους 106 που εκτέλεσαν οι Γερμανοί στα σύνορα του χωριού μου, τη γνωστό σαν σφαγή του Κούρνοβου. Δεν ήξερε ότι υπήρχε τέτοιο κείμενο και με ευχαρίστησε γι’ αυτό. Στις επακόλουθες συζητήσεις έμαθα ότι έχει γράψει βιβλία για παιδιά, κατά κύρη κατά κόρη, που λέει κι ο λαός μας. Τώρα είναι συνταξιούχος και μοιράζεται το χρόνο της ανάμεσα στην Αθήνα και τη Σάμο, το αγαπημένο της νησί, την πατρίδα του Πυθαγόρα. Καθαρά προσωπικά, όπου κι αν βρίσκομαι εγώ πολιτικά, της εύχομαι καλή επιτυχία γιατί η φωνή της, σωστή, ήρεμη, καθαρή, σταράτη, σοφή, πρέπει να ακουστεί. Τέτοιους πολιτικούς χρειαζόμαστε και είναι κρίμα που έχουμε τόση έλλειψη].

Χρήστος Μαγγούτας: Έρη, θα σου κάνω την κλασική ερώτηση που πιθανώς έχεις δεχτεί χιλιάδες φορές: Σε πολλούς από εμάς η ποίηση του πατέρα σου ήταν οδηγός μας στις ελπίδες μας, στα όνειρά μας, στους αγώνες μας, μικρούς ή μεγάλους. Πόσο «βαρύς είναι ο ίσκιος» πάνω στη κόρη ενός από τους μεγαλύτερους ποιητές της σύγχρονης Ελλάδας;

Έρη-Ελευθερία Ρίτσου: Έχεις δίκιο. Η ερώτηση είναι κλασική και η απάντησή μου είναι πάντα η ίδια. Δεν ένιωσα ποτέ βάρος και δεν ένιωσα ποτέ ίσκιο. Μόνο χαρά απ’ το γεγονός πως είχα έναν τόσο καλό άνθρωπο για πατέρα, και μια το ίδιο καλή μητέρα και μόνο φως, το φως που η δημιουργία του χαρίζει σε όλους τους αναγνώστες του.

Χ.Μ. Σε ένα μήνυμά σου μου έγραψες: «Οι καιροί είναι δύσκολοι και δε μπορεί πια να μένει κάποιος «αραχτός». Πες μου κάτι για την απόφασή σου να μπεις στην πολιτική…

Ε.Ε.Ρ. Να πω την αλήθεια, η απόφασή μου δεν είναι «να μπω στην πολιτική» γιατί θεωρώ πως στην πολιτική είμαστε μπασμένοι, έτσι κι αλλιώς, είτε έχουμε συνείδηση του γεγονότος, είτε όχι. Πιστεύω πως κάθε πράξη ή απραξία μας, συνιστά πολιτική «πράξη». Η απόφασή μου λοιπόν, σ’ αυτή τη φάση, είναι να προσφέρω ό,τι μπορώ στο μέτρο των δυνάμεών μου, υπηρετώντας τα πιστεύω μου και σε ένα άλλο επίπεδο, ακριβώς γιατί τα πράγματα έχουν φτάσει σε οριακό σημείο και ο καθένας μας οφείλει να κινητοποιηθεί στον υπέρτατο βαθμό. Εφ’ όσον λοιπόν το ΚΚΕ θεώρησε πως μπορεί να είμαι χρήσιμη σε κάτι και με τίμησε με την πρότασή του να με συμπεριλάβει στο Ευρωψηφοδέλτιό του, δεν μπορούσα παρά να δεχτώ με χαρά αυτήν την πρόταση.

Χ.Μ. Πόσο σε εκφράζει η απόφασή σου να μπεις ως ανεξάρτητη στο ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;

Ε.Ε.Ρ. Νομίζω πως το θέμα δεν είναι «ποσοτικό». «Πόσο» δηλαδή με εκφράζει. Θα έλεγα απλώς ότι η απόφασή μου είναι συνάρτηση του γεγονότος, πως η δική μου εκτίμηση για τον ρόλο και τη σημασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με την εκτίμηση και την ανάλυση που το ΚΚΕ έχει εδώ και δεκαετίες. Ότι δηλαδή πρόκειται για ένα συνασπισμό μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που στόχο έχει την εξυπηρέτηση αυτών ακριβώς των συμφερόντων και όχι την δημιουργία καλύτερων προϋποθέσεων διαβίωσης των λαών της Ευρώπης.

Χ.Μ. Στο Τορόντο έχουμε οργανώσει πάνω από μια εκδηλώσεις για τον πατέρα σου και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Ελπίζουμε κάποια στιγμή να έχουμε κι εσένα εδώ για να μας μιλήσεις. Τι θάθελες να πεις στους ομογενείς στο Τορόντο, πέρα από τις κομματικές τους προτιμήσεις;

Ε.Ε.Ρ. Θα ήθελα να πω πως η διατήρηση της «ελληνικότητάς» μας, βασίζεται απολύτως στη διατήρηση του πολιτισμού μας, και πως η ενασχόληση με την ποίηση, τη λογοτεχνία, την τέχνη γενικά, μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, γιατί, έχοντας γνώση του δικού μας πολιτισμού, είμαστε σε καλύτερη θέση να εκτιμήσουμε και τους πολιτισμούς των άλλων λαών, αποκτώντας έτσι μεγαλύτερο πνευματικό και συναισθηματικό πλούτο. Για τούτο πιστεύω πως το να οργανώνετε βραδιές ποίησης, είναι ουσιαστικά μια προσφορά σας στον ελληνισμό και στον πολιτισμό. Έστω λοιπόν κι από μακριά, εύχομαι πάντα να κάνετε επιτυχημένες εκδηλώσεις και μέσω αυτών να διαδίδετε τον ελληνικό πολιτισμό και στη δεύτερη πατρίδα όπου βρίσκεστε.

Την ευχαριστώ που θέλησε να μιλήσει σε κάποιον απόδημο στο Τορόντο, γιατί μπορεί εσείς να το ξεχνάτε, αλλά κι εμείς Έλληνες είμαστε, και έχω δει άτομα να κλαίνε μόνο προφέροντας τη λέξη Ελλάδα..

Χρήστος Μαγγούτας