Αλέξανδρος Μπέμπης 

Μαθαίνουμε ότι ο τότε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου κ.Τόνυ Μπλερ ζήτησε συγγνώμη διότι, όπως τώρα αποκαλύφθηκε, παραπλανήθηκε από λαθεμένα στοιχεία και αποφάσισε τη συμμετοχή της χώρας του στη δεύτερη ιμπεριαλιστική εισβολή στο Ιράκ το 2003.

”Occupation of Iraq” (Σημ.sic), την είχατε ονομάσει με το συνεταιράκι σου τον Μπους, dear Tony. Do you remember?

Ώστε μια απλή, τυπική και με εγγλέζικο γάντι ”συγγνώμη” θεωρείς ότι είναι αρκετή, dear Tony?

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από το τέλος.

Το περιστατικό που θα σας αφηγηθώ είναι πραγματικό και συνέβη πριν λίγες μέρες κάπου στη Θεσσαλονίκη.

Την έβλεπα κάθε απόγευμα σε φανάρι κατά τις 17.00, ώρα που επιστρέφω συνήθως από τη δουλειά.

Σε προχωρημένη εγκυμοσύνη,ηλικία γύρω στα 30, με ένα σφουγγάρι στα χέρια να προσπαθεί να πείσει τους οδηγούς να τους καθαρίσει το παρπρίζ.

Κατακαλόκαιρο, κάτω από τον ήλιο, χωρίς έστω ένα καπέλο, αλλά χαμογελαστή.

Άλλοι οδηγοί έβαζαν ”πρώτη” και προχωρούσαν λίγο μπροστά, άλλοι έβαζαν σε λειτουργία τους υαλοκαθαριστήρες, άλλοι την απέτρεπαν με κίνηση του χεριού.

Κουνούσε τους ώμους χωρίς να της φεύγει το χαμόγελο.

Την πρώτη φορά που την είδα θεώρησα ότι είναι τσιγγάνα και αυτή,όπως τόσες άλλες που είναι πραγματική μάστιγα στα φανάρια.

Την δεύτερη μέρα την προσπέρασα με τη σκέψη ότι είναι ελάχιστα πιθανό να είναι τσιγγάνα.

Δεν ζητιάνευε και επιπλέον μέσα στο λιοπύρι να καθαρίζει τζάμια με ”την κοιλιά στο στόμα”;Αν είναι δυνατόν.Έχουν άλλους τρόπους οι Ρωμά να βγάζουν μεροκάματο.
Την τρίτη μέρα της έκανα νεύμα με το χέρι και ήρθε.

Μου καθάρισε το τζάμι και πήρα από τη θήκη του αυτοκινήτου μια χούφτα χάλκινα κέρματα(ήταν δεν ήταν συνολικά δύο ευρώ)… 

…έπρεπε όμως να βεβαιωθώ…τσιγγάνα να ξέρει αγγλικά,απίθανο…και δίνοντάς της τα κέρματα…”where are you from?”

Από το Ιράκ μου απάντησε με το ίδιο χαμόγελο, αλλά και μικρή έκπληξη.

Άναψε πράσινο, έβαλα πρώτη και έφυγα.

Την επόμενη μέρα, προφανώς με θυμήθηκε. Ήρθε και μου καθάρισε το παρπρίζ χωρίς να της το ζητήσω, δεν άπλωσε όμως χέρι.

Πιάσαμε κουβέντα.

Ήταν ήδη στο μήνα της. Έχει ακόμη δύο παιδιά που τα κρατάει εκείνη το πρωί όταν ο άντρας της ψάχνει για κάποια δουλειά. Αντιστρέφονται οι ρόλοι το απόγευμα.

Από μια πόλη του Δυτικού Ιράκ που δεν συγκράτησα το όνομα…άναψε ”πράσινο” με ξανάπιασε ”κόκκινο…και η κουβέντα συνεχίστηκε…είχε ανάγκη για ανθρώπινη επαφή.

Από ανθρώπινη επικοινωνία.

Υπάλληλοι και οι δύο στο δημαρχείο της πόλης τους. Ήρθαν στην Ελλάδα πριν πέντε μήνες με τον γνωστό – απάνθρωπο – τρόπο.

Την επόμενη μέρα δεν ήταν εκεί…

Ήταν όμως δεκαπέντε/δεκαέξι ετών παιδί, dear Tony, όταν έκανες το λάθος για το οποίο ζήτησες συγγνώμη.

Εγκληματίας αχρείαστου πολέμου είσαι, που είχε τις φρικιαστικές συνέπειες που ζούμε εδώ και λίγα χρόνια.

Δεν ζώστηκε όμως εκρηκτικά η νεαρή μητέρα. Δεν είχε μίσος ζωγραφισμένο στο πρόσωπο. Μόνο αξιοπρέπεια.

Μια αξιοπρέπεια που η χώρα σου Tony και η υπόλοιπη Ευρώπη την έχουν χάσει προ πολλού.

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The articleexpresses the views of the author

iPorta.gr