* Ο Τάκης Μιχαήλου είναι Οικονομολόγος,

Συντονιστής Οργανωτικού Βορείου και Νοτίου Αιγαίου για θέματα Ναυτιλίας και Αιγαίου της Ν.Δ  

και π.Πρόεδρος ΝΟΔΕ.

Έντονο προβληματισμό προκαλεί η κοντόφθαλμη προσέγγιση των πεφωτισμένων αυτού του τόπου σχετικά με τη σημαντικότερη εξέλιξη των τελευταίων χρόνων στα τεκταινόμενα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Κοντόφθαλμες, καλουπωμένες μέσα σε στενά ιδεολογικά-ιδεοληπτικά πλαίσια αναλύσεις, σπείρουν κλίμα είτε πανικού είτε άκρατης ευφορίας.

Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να ισχύει αν δεν είσαι γνώστης του ευρύτερου παγκόσμιου σχεδιασμού και άριστος ψυχαναλυτής της συμπλεγματικής συμπεριφοράς των ηγετών της Γερμανικής Ευρώπης. 

Πρέπει να έχεις το «χάρισμα» του Κάλχα και της Πυθίας για να περιγράψεις αχαρτογράφητα νερά που ποτέ σου δεν αντίκρισες.

Πάρε απαντήσεις για το παρελθόν, κάνε διαπιστώσεις για το παρόν, προβληματίσου για το μέλλον. Δες τα πιθανά σενάρια, προετοιμάσου για όλα τα ενδεχόμενα και κάνε τις επιλογές σου.

Η Ευρώπη δεν ολοκληρώθηκε γιατί ποτέ δεν λειτούργησε σωστά. Ούτε όταν «σκορπούσε» αλόγιστα φράγκα χωρίς καθόλου έλεγχο, αλλοιώνοντας το νου και την ψυχή του Νεοέλληνα. Ούτε όταν έβαζε τη χώρα μας στην Νομισματική Ένωση χωρίς να πληροί τις προϋποθέσεις. Ευθύνεται καίρια για την κατάσταση που έχουμε περιέλθει.

Κι από λάθος σε λάθος. Στην αντίπερα όχθη. Εκεί που λόγω των τιμωρητικών πρακτικών Σόιμπλε, συναντιούνται η απόγνωση με τον τρόμο.

Δικαιωθήκαμε όλοι εμείς οι “Μένουμε Ευρώπη” όχι γιατί γουστάραμε τη Μέρκελ και τον Ντάισεμπλουμ, αλλά γιατί προβλέψαμε ότι οι τύποι έψαχναν το χρήσιμο ηλίθιο.

Σκέφτηκαν να μας φορτώσουν το μουντζούρη, να μας σύρουν εκτός Ευρώπης αλλά με δική μας υπαιτιότητα.

Και τότε μέσω ανθρωπιστικής κρίσης και παγκόσμιας «συγκίνησης» θα περιέφεραν ως κλαίουσες χήρες, το τομάρι μας από άκρη σε άκρη της Γηραιάς Αλβιόνας στέλλοντας οπτικοποιημένο το δικό τους μήνυμα. Αν όλα αυτά είχαν συμβεί τότε το Brexit περί του οποίου πολύς λόγος γίνεται σήμερα, να είστε σίγουροι ότι δεν θα είχε συμβεί ποτέ.

Κάπως έτσι λειτούργησαν το 2014 τραβώντας το χαλί στην κυβέρνηση Σαμαρά και φέρνοντας στα πράγματα τον Τσίπρα. Ασέλγησαν στον Αλέξη κόβοντας το βήχα, τρομοκρατώντας όσους είχαν παρόμοιες προθέσεις, αποκομίζοντας πολλαπλά οφέλη.

Έστειλαν το μήνυμα σε επιλεγμένους αποδέκτες, εμπόδισαν τη χώρα μας να σηκώσει κεφάλι, παρέτειναν την ομηρία μας για πολλά χρόνια διασφαλίζοντας παράλληλα τα δανεικά τους.

Το καίριο ερώτημα που πρέπει πρωτίστως να μας απασχολεί, είναι γιατί επιμένουν πιεστικά σε προγράμματα που όλοι καταλαβαίνουν ότι τώρα πια δεν βγαίνουν. Τι έχουν σχεδιάσει για μας και υλοποιούν μέσα από συμφωνίες απόλυτου παραλογισμού; Ποιος ο ρόλος των Τσίπρα –Καμμένου δεδομένου ότι οι χώρες που δεν διέθεταν αντίστοιχους δούρειους ίππους, κατάφεραν να αφήσουν πίσω τους τα μνημόνια που φορτώθηκαν; Είναι ή όχι συνειδητή η εμπλοκή τους;

Το Brexit είναι η αρχή του σχεδιασμού της Ευρώπης πολλαπλών ταχυτήτων με παράλληλη αναπροσαρμογή των συνόρων των επιμέρους κρατών; Το σενάριο παίζει δυνατά και τεκμηριώνεται από σημαντικούς αναλυτές. Η συμφωνία σύνδεσης με την Μ. Βρετανία που επιδιώκει σήμερα η Γερμανία το ενισχύει.

Το Brexit είναι το ατύχημα που χαλάει τους αρχικούς σχεδιασμούς και αναγκάζει τους εμπνευστές τους σε άτακτη υποχώρηση; Αυτή η εκδοχή είναι σίγουρα ελπιδοφόρα και ωφέλιμη για το μέλλον της χώρας μας.

Θα επικρατήσει η λογική ή το αυτοκαταστροφικό κόμπλεξ των Γερμανών που στο παρελθόν οδήγησε σε παγκόσμιες καταστροφές; Θα είναι έκπληξη για μένα να λειτουργήσουν λογικά κάνοντας υποχωρήσεις που είναι έξω από τον ψυχισμό τους.

Το γεγονός ότι μια μεγάλη και ισχυρή χώρα ταρακούνησε το σύστημα βγάζοντας μας παράλληλα από το κάδρο καταγράφεται στα θετικά. Τα σενάρια είναι βέβαια πάρα πολλά και οι επιπτώσεις δεν μπορούν προς το παρόν να προβλεφθούν.

Κρατάμε τα αισιόδοξα σενάρια και προχωράμε. Στο κοντινό μέλλον θα πάρουμε τις απαντήσεις μας.

Εγώ προσωπικά προτιμώ το ρίσκο για το αύριο από την ζοφερή σημερινή πραγματικότητα.

Προτιμώ τα τρεχούμενα από τα στάσιμα νερά. Αν και φιλελεύθερος τάχθηκα με το Brexit!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr