Τζίνα Δαβιλά

Η αξία ενός συγγραφέα, εκτός από την ποιότητα των δικών του βιβλίων, φαίνεται και από τις μεταφράσεις που του αναθέτουν να κάνει. Είναι μια διαδικασία απείρως δύσκολη, καθώς χρειάζεται να γνωρίζει ο μεταφραστής όχι απλώς τη γλώσσα, αλλά τα ήθη και τα έθιμα μιας χώρας, τον τρόπο σκέψης του συγγραφέα, να έχει την ικανότητα, ίσως και το ταλέντο, να ξεκλειδώνει τις εικόνες που περιγράφει το βιβλίο του ξένου λογοτέχνη.  

Η συγγραφέας Κώστια Κοντολέων είναι μια θαυμάσια μεταφράστρια, βραβευμένη από την Ένωση Μεταφραστών, αλλά βραβευμένη και από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών για το δικό της έργο. Η ίδια κρατά χαμηλούς τόνους και “επιτίθεται” με την τέχνη της γραφής της κάθε φορά που θέλει να μοιραστεί ό,τι την απασχολεί. Μόλις την περασμένη εβδομάδα παρουσιάστηκε στον Ιανό το τελευταίο της βιβλίο “Μέσα από τις ζωές των άλλων” των εκδόσεων Ψυχογιός σε μια ιδιαίτερη βραδιά όπου οι φίλοι της, ηθοποιοί και μουσικοί, την συντρόφευσαν στην αρχή και τούτου του ταξιδιού. Η πένα της Κώστιας Κοντολέων είναι υποδειγματική και δίνει την αίσθηση της ισορροπημένης σχέσης ανάμεσα στην συγγραφέα και τον αναγνώστη. Μιας ισορροπίας που δεν είναι καθόλου αυτονόητη. Αυτό όμως προϋποθέτει την σοφία της ουσιαστικής επικοινωνίας με τους ανθρώπους χωρίς κομπασμούς και αλαζονίες. Κάτι που η Κώστια Κοντολέων διαθέτει και μεταδίδει απλόχερα. 

Οικογένεια, αγάπη, έρωτας, φιλία, εμπιστοσύνη, αλληλεγγύη, καριέρα, δημοφιλία, χρήματα. Αυτή είναι η σειρά που τοποθετεί η συγγραφέας τις παραπάνω έννοιες. Απολύτως ειλικρινής και σαφής η Κώστια, αφού σχεδόν πενήντα χρόνια είναι παντρεμένη με τον συγγραφέα Μάνο Κοντολέων, έχουν δυο παιδιά και εγγόνια.

“Παιδική μου ανάμνηση: Στην γειτονιά που γεννήθηκα και μεγάλωσα ως την εφηβεία μου, κάπου κοντά στον Σταθμό Λαρίσης δέσποζε και ίσως ακόμη δεσπόζει η εκκλησία του Αγίου Παύλου, εκεί με καθήλωνε κάθε φορά ο έναστρος ουρανός του θόλου και οι παράξενες αγιογραφίες στους τοίχους, εκεί δεν υπήρχαν άγιοι με αυστηρές μορφές και φωτοστέφανα, μόνο αρχαίες κολόνες, αγάλματα και κάποιοι με περίεργα φορέματα, χιτώνες μου είπαν πώς τα έλεγαν και τον λόφο Πνύκα και μια άλλη αγιογραφία, με κάποιον Σαούλ, κάτω από τις οπλές του αλόγου του, να κλείνει τα μάτια, θαμπωμένος από τη λάμψη. Ακόμη και σήμερα αυτές οι εικόνες παραμένουν ζωντανές στην μνήμη μου.

Ευτυχία, μια έννοια σχεδόν άπιαστη που έχει διαφορετική σημασία και βαρύτητα για κάθε άτομο. Για μένα είναι η υγεία των δικών μου και η αγάπη που μας ενώνει, όλα τα άλλα είναι εφήμερα και γι’ αυτό δεν μπορούν να εγγυηθούν μακροπρόθεσμα γι’ αυτήν.

Επιτυχία για μένα είναι η ολοκλήρωση των στόχων που έχω βάλει στη ζωή μου.

Απεχθάνομαι την έλλειψη κοινωνικού πολιτισμού, την χυδαιότητα, την έλλειψη σεβασμού απέναντι στους άλλους και την μαυρίλα από τα υποτιθέμενα γκράφιτι που μου πληγώνουν καθημερινά το βλέμμα.

Θαυμάζω την αξεπέραστη ομορφιά της Φύσης που επειδή την θεωρούμε δεδομένη την βιάζουμε συστηματικά χωρίς αιδώ.

Στον άνδρα θαυμάζω την έμφυτη ευγένεια, την πνευματική καλλιέργεια και κυρίως τον σεβασμό στο άλλο φύλο.

Στην γυναίκα θαυμάζω την ειλικρίνεια των αισθημάτων της, την αφοσίωση σ’ αυτούς που αγαπάει και την έλλειψη της όποιας ιδιοτέλειας.

Από την ζωή έμαθα πως είναι τόσο εφήμερη, που δεν χωράνε σ’ αυτήν μίση, αντιπαλότητες, εγωισμοί και υπερφίαλοι ανταγωνισμοί.

Αν δεν ήμουν συγγραφέας, θα έκανα καλά αυτό που κάνω ήδη της μεταφράστριας, είναι μαγικό να μετουσιώνεις ένα ξένο λογοτεχνικό κείμενο στην δικιά σου γλώσσα χωρίς να προδίδεις το πρωτότυπο.

Απόκριες και μασκαράδες: Θα μου ταίριαζε η αμφίεση ενός οποιουδήποτε λουλουδιού και κατά προτίμηση εκείνων των αγρών, των αγριολούλουδων με τα υπέροχα χρώματα και την αίσθηση ελευθερίας που τα χαρακτηρίζει.

Θυμώνω όταν δεν με σέβονται σαν άτομο και σαν πολίτη, όταν βλέπω τις κάθε λογής μουτζούρες στα φρεσκοβαμμένα νεοκλασικά, όταν ανερυθρίαστα με αγνοούν στην προτεραιότητα στα φανάρια, στις ουρές, στις καθημερινές συναλλαγές μου μ’ αυτό που λέγεται ελληνική κοινωνία.

Δακρύζω συχνά με πράγματα απλά, όπως ένα όμορφο λουλούδι, ένα γραφικό ξωκλήσι, ένα τρυφερό χάδι, έναν όμορφο πίνακα.

Το κίνητρο για να γράψω το βιβλίο «Μέσα από τις ζωές των άλλων»; Ξέρετε είμαι από την φύση μου ένα άτομο που παρακολουθώ και καταγράφω συνέχεια εικόνες, λόγια, μουσικές, ανθρώπους. Έτσι έχοντας ζωντανά ακόμη τα γεγονότα ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά που σταμπάρισαν και διαμόρφωσαν τις ιδέες και τους χαρακτήρες μας ως άτομα και ως πολίτες, θέλησα να καταγράψω την πορεία της χώρας μέσα στον εικοστό αιώνα, εστιάζοντας κυρίως στους απλούς ανθρώπους, στην καθημερινότητα τους, στα διαψευσμένα όνειρα τους αλλά και στο πείσμα τους ν’ αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο. Για όσους επιλέξουν το βιβλίο μου εύχομαι να τους αγγίξει και να αγαπήσουν τους ήρωες μου.

Από την παρουσίαση του βιβλίου “Μέσα από τις ζωές των άλλων” στις 17 Μαρτίου 2016