Η Ωραιοζήλη Τζίνα Δαβιλά είναι Θεολόγος (Msc “Η Θεολογία στον Σύγχρονο Κόσμο”), αρθρογράφος/ραδιοφωνική παραγωγός/εκδότρια του iPorta.gr.

“An Inspector Calls” και η εκλειπούσα Κοινωνική Δικαιοσύνη

Η αινιγματική μορφή του Επιθεωρητή Γκουλ στην ταινία του BBC “An Inspector Calls” που εκφράζει την αντίδρασή του στην Ηθική μιας κοινωνίας που έχει χάσει την ανθρωπιά της και τοποθετείται χρονικά στο Λονδίνο του 1912, βάζει μπουρλότο στην ρηχότητα της καλή κοινωνίας της Αγγλίας και κάθε κοινωνίας που η συνείδηση και κάθε ηθικοπλαστικό ιδεώδες έχουν θυσιαστεί στον πλούτο, την ευμάρεια, την αδικία, την αυθάδεια, την ξεδιαντροπιά, την απόλυτη έλλειψη ντροπής καταστρέφοντας ζωές ανυπεράσπιστων κοινωνικά ανθρώπων. Η φυσιογνωμία του Επιθεωρητή που γίνεται αντιληπτός μόνο από τους ενόχους πρωταγωνιστές της τραγωδίας και την υποψήφια αυτόχειρα, έχει στοιχεία μεταφυσικής. Πλήρως δυναμική παρουσία, σεβαστή, ήρεμη, δηκτική και εκκωφαντικά συνειδησιακή υπενθυμίζει τις ευθύνες των ενόχων. Τους τονίζει ότι δεν θα ξεχάσουν, ποτέ, την πραγματικότητα: ότι οι ζωές όλων μας είναι συνυφασμένες με τις ζωές των άλλων, ότι κάθε πράξη μας έχει συνέπειες στις ζωές των άλλων εκτός από τις δικές μας, οτιδήποτε λέμε, κάνουμε, πιστεύουμε προεκτείνεται στους άλλους, ότι δεν είμαστε μόνοι στην γη, είμαστε υπεύθυνοι ο ένας για τον άλλο, κάθετί έχει αντίκτυπο, τίμημα το οποίο αργά ή γρήγορα πληρώνουμε, ώστε αν η ανθρωπότητα δεν πάρει εγκαίρως το μάθημά της για τις ευθύνες που φέρει, θα κάνει βίωμά της τον πόνο, το αίμα, την φωτιά που θα κατακάψει το κακό.

Η ταινία είναι συγκλονιστική, σκηνοθετικά, ερμηνευτικά, μα και κοινωνικοπολιτικά. Σε μια εποχή όπου τα παιδιά ξυλοφορτώνονται, οι σύντροφοι αλληλοεξοντώνονται, η εμπιστοσύνη στον συνάνθρωπο είναι ανύπαρκτη και η Πολιτεία κουφή, τα μηνύματα είναι ολοφάνερα και ελπιδοφόρα αν η νοοτροπία αλλάξει. Ο άνθρωπος θυμηθεί την μικρότητά του, το εφήμερο της ζωής του, την ομορφιά της απλότητας, την αξία της ανθρωπιάς. Την ευθύνη του για την ζωή του και τις ζωές των άλλων.

Μια ακόμη επιβεβαίωση του φαινομένου της πεταλούδας, δηλαδή.

ΥΓ: Το φαινόμενο της πεταλούδας είναι μια ποιητική μεταφορά, στη θεωρία του χάους για το φαινόμενο της ευαίσθητης εξάρτησης ενός συστήματος από τις αρχικές συνθήκες. Σύμφωνα με μια από τις διατυπώσεις, λέγεται ότι “αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα”. Διαφορετικές παραλλαγές εκφράζουν ουσιαστικά την ίδια ιδέα: μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά από την πάροδο αρκετού χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας του συστήματος δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή.